Κουρελαρία

Τελευταία µια καινούργια λέξη έχει εισβάλει µε ορµή στον δηµόσιο βίο: Η «κουρελού». Λέξη ξεχασµένη από τη νέα γενιά – αν και από ορισµένους εστέτ βίντατζ όχι τόσο πολύ. «Κουρελού Βουλή», «κουρελού πλειοψηφία», «κουρελού κυβέρνηση».

Το επικοινωνιακό επιτελείο που δουλεύει δίπλα στον αρχηγό της αξιωµατικής αντιπολίτευσης είναι φανερό ότι έχει βαθιές ρίζες στην οικογενειακή και κοινωνική παράδοση. Προσωπικά, όµως, θεωρώ αδιανόητο άνθρωποι κατά βάση συντηρητικών αξιών να χρησιµοποιούν µε απαξιωτικό τρόπο µια τέτοια λέξη. ∆ηλαδή,  δεν µπορεί να χαρακτηρίζουν γενιές ολόκληρες Ελλήνων «λέσια» και «άπορους» ή «ακαλαίσθητα φτωχοκοµεία».

Γενιές ολόκληρες, ακόµα και τώρα, εν µέσω κρίσης, έβαλαν τη φαντασία και τις δυνατότητες που είχαν για να µεγαλώσουν, να ντύσουν και να ζεστάνουν οικογένεια και σπιτικό. Και ήταν περήφανοι που τίποτα δεν θεωρούσαν άχρηστο, τίποτα ακαλαίσθητο και τα πάντα χρήσιµα. Για έναν και µοναδικό σκοπό: να κάνουν τους ανθρώπους τους ευτυχέστερους. ∆εκαετίες επί δεκαετιών µάθαιναν από το επίσηµο κράτος να µην πετούν τίποτα. Και όταν ήρθε η εποχή των παχιών αγελάδων για πολλούς, τα κου ρέλια στον τοίχο µετατράπηκαν σε πάτσγουορκ και τα ανάλογα πουκάµισα σε πολύχρωµες αµερικανιές.

Σκέψου τώρα µια κοινωνία που έχει µάθει να µη νοµίζει τίποτα άχρηστο να θεωρεί άχρηστους ανθρώπους και ιδέες. Από την άποψη, λοιπόν, της παράδοσης, η κατηγό-
ρια ότι η κυβέρνηση έχει πλειοψηφίακουρελού να µου επιτρέψετε να πω ότι επικοινωνιακά είναι λανθασµένη. Γιατί είναι σαν από τη θέση του βολεµένου να κατηγορείς τον άλλον γιατί προσπαθεί µε τα υπάρχοντα υλικά να βγάλει το καλύτερο δυνατό αποτέλεσµα για όλους, και ιδιαίτερα για τους έχοντες ανάγκη.

Εξάλλου, η Bουλή είναι αντανάκλαση της κοινωνίας. Και ποιος, άραγε, από το ύψος του άµβωνα, µιλώντας στον κόσµο που συγκεντρώθηκε χθες στην Αθήνα ή τις άλλες µέρες σε άλλες πόλεις, να τον χαρακτηρίσει κουρελαρία; Γιατί σε αυτόν συµµετέχουν από εχέφρονες πολίτες µέχρι νεοναζί και από ανενηµέρωτοι µέχρι πολιτικοί αγύρτες.