Η πρόθυμη συμμετοχή του Γρηγοράκου: Πειθαρχία... για τους άλλους

Ολοι τα είδαµε τις προηγούµενες ηµέρες, όπως και χθες, αφού στο ΚΙΝΑΛ ως γνωστόν δεν είναι τσιγκούνηδες στις δηµόσιες δηλώσεις.

Θα ξεχωρίσω όµως την πρόθυµη συµµετοχή του βουλευτή Λεωνίδα Γρηγοράκου στην όλη ιστορία. ∆ηλαδή ενός στελέχους που προέκυψε οπαδός του «δηµοκρατικού συγκεντρωτισµού» για το ΚΙΝΑΛ. Την ίδια στιγµή που το -πρόσφατο σχετικά-  παρελθόν του κάθε άλλο παρά δικαιολογεί κάτι τέτοιο.

Ο βουλευτής Λακωνίας δεν υπήρξε καθόλου λακωνικός στην υπόθεση του Θανάση Θεοχαρόπουλου. Αντιθέτως µάλιστα. Σε ραδιοφωνική του συνέντευξη προδιέγραψε τη διαγραφή. Οπως µας είπε: «∆εν θα µπορέσουµε να είµαστε ψυχικά µαζί. ∆εν µπορούµε να ζούµε µε τον φόβο ότι ο καθένας θα κάνει το δικό του. Μία γραµµή κόµµατος είναι γραµµή κόµµατος». (Μά λιστα, σύντροφε!) Συνέχισε κιόλας: «Αλλιώς δεν είµαστε κόµµα, αλλά ένα συνονθύλευµα οµαδαρχών που λένε την άποψή τους».

Ολα καλά µε την «κοµµατικοφροσύνη». Υπάρχει όµως και µια µικρή λεπτοµέρεια: Η διαγραφή του Λεωνίδα Γρηγοράκου από την Κοινοβουλευτική Οµάδα του ΠΑΣΟΚ το 2016. ∆ιότι είχε χαρακτηρίσει «θετικό» γεγονός την εκλογή του Κυριάκου Μητσοτάκη στην ηγεσία της Νέας ∆ηµοκρατίας.

Μάλιστα όταν η πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, Φώφη Γεννηµατά, είχε πάρει την απόφαση αποµάκρυνσης, ο Λεωνίδας Γρηγοράκος συνέχισε να λέει τα δικά του. Μάλιστα είχε κατηγορήσει τη Φ. Γεννηµατά ότι «δεν µπορεί να ανοίξει τους ορίζοντες του ΠΑΣΟΚ» (προφανώς προς µία συγκεκριµένη κατεύθυνση). Βέβαια µετά τα βρήκανε και έτσι ο Λεωνίδας Γρηγοράκος επέστρεψε έναν χρόνο αργότερα στο εγχείρηµα του ΚΙΝΑΛ.

Το εντυπωσιακό στην υπόθεση είναι πως ο φορέας που είχε αντιδράσει στην πρακτική της διαγραφής τότε ήταν... η ∆ΗΜΑΡ! Είχαν εκφράσει την αντίθεσή τους σε τέτοιες πρακτικές µε πρώτο πρώτο τον Θανάση Θεοχαρόπουλο. Πρότειναν τέτοια θέµατα να συζητούνται στα συλλογικά όργανα, εκφράζοντας δυσφορία. ∆εν απορώ βέβαια µε όλα αυτά. Εχουν γίνει πολλά παράδοξα στον χώρο της λεγόµενης «Κεντροαριστεράς» και θα γίνουν περισσότερα. Ιδίως τώρα που στήνεται συνέδριο στο ΚΙΝΑΛ, όπως φαίνεται «φυσιογνωµικού» χαρακτήρα. Το µόνο που πρέπει να ειπωθεί όµως είναι πως ουσιαστικά δεν πρόκειται για µια περίεργη συµπεριφορά του Λεωνίδα Γρηγοράκου. Και ας έχει τη φήµη του «ευµετάβλητου» (για να το πω ευγενικά).

Αντιθέτως µιλάµε για µια κατάσταση άκρως πολιτική στο ΚΙΝΑΛ. Με συγκεκριµένες στοχεύσεις, συγκεκριµένων οµάδων, στην οποία ο εν λόγω βουλευτής πήρε θέση. Δηλαδή την επιβεβαίωση της εκτίµησης πως πάµε για ευρύτατες πολιτικές ανακατατάξεις. Συνθήκες δηλαδή όπου πολλοί θα εκτεθούν. Επιτέλους, θα έλεγα.

Βλέπετε, µπορεί οι «φλου καταστάσεις» να είναι βολικές για πολλούς πολιτικούς. Οχι όµως για τους πολίτες. ∆εν ξέρω τι γνώµη έχετε, αλλά µου ακούγεται πολύ πιο δηµοκρατικό να ξέρει κανείς τι ακριβώς πρεσβεύουν άνθρωποι και χώροι. Ιδίως σε προεκλογικές χρονιές