Τηλεφωνική διπλωματία ΗΠΑ-Τουρκίας

Η συχνότητα των τηλεφωνικών συνοµιλιών Τραµπ - Ερντογάν φωτίζει τη δύσκολη και περίπλοκη αναζήτηση συµβιβασµού ανάµεσα στις ΗΠΑ και την Τουρκία στη Συρία. ∆εν πρόκειται για την επίλυση στο ανώτατο διµερές επίπεδο των εκκρεµοτήτων που δεν µπόρεσαν να λυθούν σε υπηρεσιακό επίπεδο, αλλά για έναν διάλογο κορυφής ο οποίος από µόνος του δηλώνει ότι ακόµη και αν δεν µπορεί να υπάρξει σύγκλιση ανάµεσα στην Ουάσιγκτον και την Αγκυρα για το Κουρδικό στη Βορειοανατολική Συρία, οι δύο πλευρές προσπαθούν να διαχειρισθούν τη δεδοµένη απόκλιση των ζωτικών τους συµφερόντων στην περιοχή ώστε να µην υπάρξει διολίσθηση προς τη σύγκρουση. Μια µετωπική σύγκρουση ΗΠΑ - Τουρκίας είναι αδιανόητο σενάριο και για τις δύο πλευρές: 

Για τις ΗΠΑ θα ήταν µια εξέλιξη που θα δυσχέραινε, αν δεν βραχυκύκλωνε, τον κύριο στόχο του Τραµπ που είναι το Ιράν τόσο ως προς την περιφερειακή του επιρροή στην ευρύτερη Μέση Ανατολή όσο και ως προς την αποσταθεροποίηση του καθεστώτος της Τεχεράνης.

Για την Τουρκία, η συνέχιση της συνεχούς ανασύνθεσης ισορροπιών ανάµεσα στις ΗΠΑ, στη Ρωσία και στο Ιράν έχει ως προαπαιτούµενο τη διατήρηση ανοιχτών διαύλων επικοινωνίας µε όλες τις πλευρές. Επιπλέον υπάρχει και η εσωτερική επικοινωνιακή αξιοποίηση από τον Ερντογάν των συχνών τηλεφωνικών συνοµιλιών του µε τον Τραµπ, που παρουσιάζονται στην τουρκική κοινή γνώµη ως αναγνώριση του Τούρκου προέδρου ως ισότιµου συνοµιλητή.

Επιπλέον υπάρχει µια ντε φάκτο ανοχή της αµερικανικής πλευράς στις παρερµηνείες της τουρκικής. Τέλος, η αναφορά στην προχθεσινή τηλεφωνική συνοµιλία του ενδιαφέροντος για ανάπτυξη του διµερούς εµπορίου λίγο µετά την απειλή Τραµπ να καταστρέψει την οικονοµία της Τουρκίας δείχνει σε ποιο πεδίο αναζητούνται από τον Ερντογάν αντισταθµιστικά οφέλη έναντι του ρεαλισµού που καλείται να επιδείξει έναντι των Κούρδων της Συρίας αποδεχόµενος την πρόταση των ΗΠΑ για δηµιουργία ενδιάµεσης ζώνης ασφαλείας