ΝΔ - ΚΙΝΑΛ: Η άλλη «εργαλειοποίηση»

Στην «Αυγή της Κυριακής» ο πρωθυπουργός, περιγράφοντας το πολιτικό τοπίο που διαµορφώνεται, τόνισε, µεταξύ άλλων, ότι η Συµφωνία των Πρεσπών αποτελεί καταλύτη για την αναδιάταξη του σκηνικού και επανεγγράφει ως κεντρική διαχωριστική γραµµή την αντίθεση προοδευτικών - συντηρητικών δυνάµεων.

Αν και η αναφορά του συνοδευόταν από επισηµάνσεις για τη στροφή που επιχείρησαν στο «Μακεδονικό» η Ν∆ και το ΚΙΝΑΛ, η αντιπολίτευση συγκράτησε κυρίως τα περί «καταλύτη» για να υποστηρίξει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ «εργαλειοποίησε» ένα εθνικό θέµα προς ίδιο κοµµατικό όφελος.

Εχουµε υποστηρίξει και µε άλλη ευκαιρία ότι το «Μακεδονικό» δεν το εφηύρε ο ΣΥΡΙΖΑ. Υπήρχε ως αγκάθι επί 25 και πλέον χρόνια στα πλευρά της χώρας, έπληττε τη διεθνή εικόνα της, περιόριζε την άσκηση ηγετικού ρόλου στην περιοχή. Με δεδοµένη τη στάση της Αριστεράς διαχρονικά, η επιλογή της κυβέρνησης ήταν αναµενόµενη.

Ο πρωθυπουργός και οι συνεργάτες του εκτίµησαν ότι οι διεθνείς συνθήκες ευνοούν την επίλυση του «Μακεδονικού» µε επωφελείς όρους για τη χώρα, γνωρίζοντας ότι θα βρουν απέναντί τους ένα µεγάλο τµήµα πολιτών, ίσως και το µεγαλύτερο, που διαπαιδαγωγήθηκε στην απόρριψη κάθε ιδέας συµβιβασµού µε το γειτονικό κράτος.

Προφανώς, η πολιτική δεν είναι άσκηση απαλλαγµένη από δεύτερες σκέψεις. Οποιος κι αν ήταν στη θέση του Τσίπρα θα συνυπολόγιζε τις πολιτικές παρενέργειες. Το γεγονός, ωστόσο, ότι η Νέα ∆ηµοκρατία µετακινήθηκε από τη γραµµή του Βουκουρεστίου στη γραµµή Σαµαρά, συµπαρασύροντας και το Κίνηµα Αλλαγής, µπορεί να αποτελεί «δώρο» στον ΣΥΡΙΖΑ, καθώς του χαρίζει όλο τον χώρο που αντιλαµβάνεται την έννοια του πατριωτισµού µε ρεαλιστικούς όρους και αντιτίθεται στον εθνικισµό, δεν αποτελεί, όµως, µέρος του σχεδίου του ΣΥΡΙΖΑ.

Στελέχη της Ν∆ και του ΚΙΝΑΛ, που δυσκολεύονται να... αποστηθίσουν το αφήγηµα του Αντώνη Σαµαρά, προβάλλουν τη θέση ότι η Συµφωνία των Πρεσπών δεν µπορεί να κριθεί µόνο ως προς το περιεχόµενό της, αλλά και επί τη βάσει των στοχεύσεων που υποκρύπτει. Οχυρώνονται, έτσι, πίσω από το επιχείρηµα ότι «ο Τσίπρας εργαλειοποίησε το "Μακεδονικό" για να διασπάσει τους αντιπάλους του» και υποστηρίζουν ότι η απόρριψη της Συµφωνίας επιβάλλεται για λόγους προστασίας των θεσµών και της δηµοκρατίας.

Η ίδια η Φώφη Γεννηµατά, άλλωστε, δήλωσε ότι διαγράφει τον Θανάση Θεοχαρόπουλο, όχι γιατί θεωρεί θετική τη Συµφωνία -το ίδιο κάνει εξάλλου και ο Γιώργος Παπανδρέου, χωρίς µέχρι στιγµής συνέπειες-, αλλά επειδή µε την ψήφο του στηρίζει την κυβέρνηση. ∆εν είναι όλα αυτά, άραγε, µορφές «εργαλειοποίησης»; Και δεν δικαιούται οποιοσδήποτε να αναρωτηθεί εάν είναι εθνικά σκόπιµο να οδηγηθεί η Συµφωνία στις καλένδες προκειµένου να αντιµετωπιστεί ο Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ; Τα χαράµατα της Παρασκευής το Κοινοβούλιο θα δώσει απάντηση. Σε κάθε περίπτωση, ωστόσο, όσο η κυβέρνηση αξιοποίησε τη Συµφωνία προκειµένου να «δέσει» το αφήγηµα του προοδευτικού πόλου, άλλο τόσο την «εργαλειοποίησε» και η αντιπολίτευση για να ενισχύσει το αντι-ΣΥΡΙΖΑ µέτωπο.