H ψήφος, το σηµαντικότερο «όπλο» του πολίτη

Ολη αυτή η υπερδεκαετής περιπέτεια της χώρας µάς έχει διδάξει πολλά. Λάθη επί λαθών, διαµάχες, πόλωση, αλλεπάλληλες εκλογικές αναµετρήσεις, εναλλαγή κοµµάτων στην εξουσία, κοινωνική ένταση και οξεία κοινωνικά προβλήµατα.

Ολοι αντιλαµβάνονται πως δεν έχει επιτευχθεί η έξοδος από την κρίση, η ανάταξη της οικονοµίας και της κοινωνίας. Η τυπική λήξη των µνηµονίων δεν συνεπάγεται αυτόµατα επάνοδο στην κανονικότητα, καθώς οι συνθήκες στην οικονοµία δεν προµ ηνύονται θετικές – χρειάζονται πολλές και µεγάλες αλλαγές σε κράτος, θεσµούς και οικονοµία.

Εχει αξία να εξετάσουµε τις πολιτικές επιλογές που έκανε η ελληνική κοινωνία αυτό το διάστηµα. Η αρχική πικρία και επιθυµία τιµωρίας του πολιτικού συστήµατος που οδήγησε στη χρεοκοπία µέχρι κάποιο βαθµό ήταν αναµενόµενη. Η διάψευση της υλιστικής υπόσχεσης της Μεταπολίτευσης και  η διάρρηξη του κοινωνικού συµβολαίου ήταν επόµενο πως θα επέφεραν αντιδράσεις. Αυτός ο θυµός όµως σχηµατοποιήθηκε µε συγκεκριµένο τρόπο από τις λεγόµενες «αντιµνηµονιακές» δυνάµεις. 

Ενα ετερόκλητο συνονθύλευµα κοµµάτων, συλλογικοτήτων, προσώπων, προσπάθησε -και εν πολλοίς πέτυχε- να διασπείρει στο κοινωνικό σώµα µίσος, να προπαγανδίσει απλοϊκές προσεγγίσεις, ξεπερασµένες οικονοµικές θεωρίες και κυρίως δήθεν αντισυστηµικές έως αντιδηµοκρατικές λύσεις.

Σήµερα, αφού έχουν δοκιµαστεί στην κυβέρνηση, ικανοποιήθηκε κάποια υπόσχεση ή δέσµευση, δικαιώθηκε κάποιο αίτηµα; Βρέθηκε λύση στα προβλήµατα της ελληνικής κοινωνίας; Εάν η απάντηση είναι αρνητική, οφείλουµε να κάνουµε αυτοκριτική και να επαναξιολογήσουµε τον τρόπο µε τον οποίο επιλέγουµε αντιπροσώπους.
Στις εκλογές πολλές φορές ψηφίζουµε στη βάση διληµµάτων που οι πολιτικές ελίτ παρουσιάζουν. Οµως ξεχνάµε πως ουσιαστικά εξουσιοδοτούµε µια πολιτική δύναµη να κυβερνήσει βάσει της δικής της κοσµοθεωρίας. ∆ίνουµε σχεδόν λευκή επιταγή σε ένα κόµµα να διαχειριστεί τις υποθέσεις της χώρας κατά το δοκούν. Αυτό, για παράδειγµα, έγινε µε τη Συµφωνία των Πρεσπών. ∆εν ήταν ποτέ µέρος µιας πολιτικής ατζέντας, και όµως υπεγράφη ως διεθνής συνθήκη και παράγει αποτελέσµατα. Πολλοί από εµάς διαφωνούµε, ορισµένοι συµφωνούν -απόλυτα σεβαστό-, αλλά η πραγµατικότητα έχει διαµορφωθεί.

Αρα, πάνω από την κάλπη οφείλουµε να συνυπολογίσουµε πως αναδεικνύουµε πολιτικές δυνάµεις και βουλευτές που θα διαχειριστούν µια σειρά ζητηµάτων τα οποία θα καθορίσουν εν πολλοίς την κοινωνική και οικονοµική ζωή τα επόµενα χρόνια. Γι’ αυτό έχει σηµασία η λελογισµένη και συνειδητή ψήφος, η θετική επιλογή. Χρέος του πολίτη είναι να ψάξει, να γνωρίσει, να µάθει. Αυτή είναι η λειτουργία της δηµοκρατίας. Σε αυτήν τη διαδικασία είναι κρίσιµο να υπάρχουν ορισµένα κριτήρια, όπως η ποιότητα, η σοβαρότητα, η διαχειριστική ικανότητα και βέβαια η αξιοπιστία του προγραµµατικού και πολιτικού λόγου