Κάν’ το όπως ο Τσιτσιπάς!

Ο ιστορικός χρόνος είναι µια περίεργη έννοια και πολύ δύσκολα κατανοητή και διαχειρίσιµη από εµάς τους κοινούς θνητούς, που ο βιολογικός µας κύκλος δεν ξεπερνά δυστυχώς ένα πεπερασµένο διάστηµα.

Μερικές φορές λοιπόν αυτός ο «περίεργος τύπος», ο ιστορικός χρόνος δηλαδή, βαριέται να παρακολουθεί τις γενεές να περνούν µπροστά του και να σκοτώνουν τον καιρό τους χαλαρά.

Είναι οι στιγµές που οι µελετητές της Ιστορίας ονοµάζουν καµπή και δεν είναι τίποτα περισσότερο από τις ορεξούλες του ιστορικού χρόνου, που αποφασίζει αυτός να ξεµουδιάσει και εµάς να µας ξεβολέψει από την ιστορική απραξία.

Και εκεί είναι τα δύσκολα, γιατί µας «πετάει το µπαλάκι» και εµείς πρέπει να το κάνουµε όπως ο… Τσιτσιπάς.

Να αισθανθούµε ότι το ’χουµε, βρε αδερφέ, και ότι δεν φοβόµαστε, να πιστέψουµε στην ανάγκη της αλλαγής και να αποφασίσουµε ότι µπορούµε να γκρεµίσουµε τα στερεότυπα. Οσα δηλαδή µέχρι χθες θεωρούσαµε ιερά και ανέγγιχτα και τα κρύβαµε κάτω από το χαλάκι της εξώπορτας. Στον Τσιτσιπά έτυχε ο Φέντερερ.

Σε µας έτυχε το Μακεδονικό.

Τεράστια µεγέθη και τα δύο, δεν λέω... Οπως και ο Στέφανος, έτσι και εµείς, όλοι µας, λαός, ηγέτες, κόµµατα, ταγοί, έχουµε δύο επιλογές. Ή να πιστέψουµε ότι µπορούµε να αµφισβητήσουµε τα θέσφατα και να αλλάξουµε την Ιστορία ή να επιµείνουµε στην ασφάλεια της απραξίας αφήνοντας τους «άλλους», κάπως-κάποτε, που εµείς δεν θα είµαστε παρόντες για να πάρουµε την ευθύνη, να βγάλουν το φίδι από την τρύπα. Θα µου πείτε ότι σε κάποιες γενεές το ιστορικό βάρος που τους αναλογεί είναι περισσότερο από κάποιες άλλες. Ετσι είναι δυστυχώς.

Οµως επειδή δεν το παραγγέλνουµε, αν η αλλαγή της Ιστορίας πέσει επάνω µας, πρέπει να κάνουµε τα κουµάντα µας και να σταθούµε στο ύψος των περιστάσεων,  έστω κι αν ιδρώσουµε λίγο παραπάνω. Ας γίνουµε εµείς οι Τσιτσιπάδες της γενιάς µας και ας τολµήσουµε να τα βάλουµε µε τα στερεότυπα της Ιστορίας στο Μακεδονικό, µέχρι να έρθει ένας κάποιος άλλος Φέντερερ, µιας άλλης γενιάς, να µας αποκαθηλώσει.