Η στάση των Ελληνικών αρχών, απέναντι στο Οικουμενικό Πατριαρχείο, πρέπει να είναι υπεύθυνη και σοβαρή

Ο ρόλος του Οικουμενικού Πατριαρχείου είναι ιδιαίτερα σημαντικός για την Ορθοδοξία και τον Ελληνισμό. Το Οικουμενικό Πατριαρχείο ζει συνεχώς ένα άτυπο διωγμό από τις Τουρκικές αρχές, όπως και ο Ελληνισμός της Κωνσταντινούπολης, που φθάνει στα όρια της ύπαρξής του.  Τα «Σεπτεμβριανά» του 1955, ήταν η κορύφωση των διωγμών, με αποτέλεσμα την δραματική συρρίκνωση της Ομογένειας, που από 150.000, είναι σήμερα μικρότερη από 3.000.

Σίγουρα, όλους μας εξοργίζουν οι επιλογές του ηγέτη των Τουρκοκυπρίων και οι θέσεις του, που είναι προέκταση των επιλογών του Ερντογάν.  Κατανοώ ακόμη και την συναισθηματική αντίδραση του κ. Αναστασιάδη, δεν συμφωνώ όμως με την ακύρωση της συνάντησής του με τον Αρχιεπίσκοπο.

Ο Αρχιεπίσκοπος δεν αναγνώρισε κανένα ηγέτη των Τουρκοκυπρίων, πολύ περισσότερο τις θέσεις του. Αν έτσι το ερμήνευσαν, τότε οι συναντήσεις, διμερείς και πολυμερείς, του εκάστοτε προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας και μάλιστα με την ιδιότητα του ηγέτη της ελληνοκυπριακής κοινότητας, με τον ηγέτη των Τουρκοκυπρίων, σημαίνει αναγνώριση του τουρκοκυπριακού κράτους;

Την ώρα, που η τουρκική φρεγάτα παραβιάζει τα χωρικά μας ύδατα, 10 μίλια Ανατολικά της Κρήτης και, δεν επιτρέπει το Γαλλικό ερευνητικό σκάφος να πραγματοποιήσει έρευνες για λογαριασμό του Ελληνικού δημοσίου και, η Ελληνική κυβέρνηση δηλώνει έτοιμη για καθίσει στο τραπέζι του διαλόγου και καλά κάνει, με τον Ερντογάν, αν το ζητήσει, είναι τουλάχιστον υποκριτικό να συμπεριφέρεται με αυτόν τον τρόπο στον Αρχιεπίσκοπο Αμερικής, δηλαδή στο Οικουμενικό Πατριαρχείο, ειδικά μετά τις διευκρινήσεις του Αρχιεπισκόπου. 

Η κυβέρνηση, ας υποστηρίξει αποφασιστικά τα αιτήματα του Οικουμενικού Πατριαρχείου, για την Αγία Σοφία, το άνοιγμα της Θεολογικής Σχολής της Χάλκης και, όχι μόνο. Ας το υποστηρίξει στην επίθεση που δέχεται από την Ρωσική εκκλησία και την Μόσχα, που ουσιαστικά συνωμοτούν με την Άγκυρα, ενάντιά του. Κανείς, δεν πρέπει να κάνει ασκήσεις πατριωτισμού, εις βάρος του Οικουμενικού Πατριαρχείου.

Η κυβέρνηση, πουλάει υποκριτικό πατριωτισμό, με την στάση της απέναντι στον Αρχιεπίσκοπο Αμερικής Ελπιδοφόρο και το Πατριαρχείο.  Τα τρία Πρεσβυγενή Πατριαρχεία, είναι σημαντικοί, έμμεσοι διπλωματικοί  βραχίονες της χώρας μας, δεν είναι υπηρεσίες του Ελληνικού κράτους, ούτε εξαρτώμενοι φορείς. Είναι φορείς Οικουμενικών αξιών, με ευρύτερη σημασία και ζουν σε εχθρικό περιβάλλον. Εάν οι ελληνικές κυβερνήσεις τα αντιμετωπίζουν με αυτό τον τρόπο, τα απαξιώνουν, περιορίζουν τον πνευματικό τους ρόλο και την διεθνή επιρροή τους.

Όταν ηγέτες μεγάλων χωρών, όπως των ΗΠΑ και οι θεσμικοί εκπρόσωποι της ΕΕ, επισκέπτονται την Κωνσταντινούπολη, πάντα επισκέπτονται τον Οικουμενικό Πατριάρχη, αναδεικνύουν τα αιτήματά του και, δηλώνουν την υποστήριξή τους, προκαλώντας την οργή της Άγκυρας, Ένα Πατριαρχείο, προέκταση του Ελληνικού υπουργείου εξωτερικών, κανείς δεν θα το έδινε σημασία, και η ηγεσία της Τουρκίας, που ποτέ δεν το αναγνώρισε ως Οικουμενικό Πατριαρχείο, όπως και η Μόσχα, πολύ θα χαιρόταν.

Τέλος να θυμίσω ότι, το Τουρκικό κράτος και το παρακράτος, με πρόσχημα την έναρξη του Εθνικοαπελευθερωτικού Αγώνα των Κυπρίων ενάντια στους Βρετανούς αποικιοκράτες το 1955, οργάνωσε το πογκρόμ των διώξεων τον Σεπτέμβριο του 1955. Η Ελλάδα, κάθε Ελληνική αρχή και φορέας, πρωτίστως η εκάστοτε κυβέρνηση, πρέπει να ενώνει την Ομογένεια, να ενώνει τον Ελληνισμό, ακόμη περισσότερο να αποτρέπει κάθε διχαστική ενέργεια. Η Ελλάδα είναι η ασπίδα τους, όχι ο κριτής τους.