ΚΙΝΑΛ: Το κάρο, το άλογο και ο αγωγιάτης

Μήνες πριν, όταν ξεκινούσε η µάλλον φιλόδοξη, όπως δείχνουν τα πράγµατα, προσπάθεια για τη µετατροπή του ΠΑΣΟΚ σε Ελιά, λίγο µετά σε ∆ηµοκρατική Συµπαράταξη, για να διαµορφωθεί η νέα και ανανεωµένη, σύγχρονη και ευρωπαϊκή ελληνική Κεντροαριστερά µε τη γέννηση του ΚΙΝΑΛ, κάποιοι επέµεναν, ανάµεσά τους και ο γράφων, και προειδοποιούσαν .

Βρε, µη βάζετε το κάρο µπροστά από το άλογο. Μην επιχειρείτε να λύσετε τα πραγµατικά και προγραµµατικά προβλήµατα µε αρχηγισµούς, ισορροπίες και ενθουσιασµούς χωρίς νόηµα.

Πολύ γρήγορα η ζωή ήρθε να επιβεβαιώσει του λόγου το αληθές. Γιατί, βλέπετε, η πραγµατικότητα είναι αδυσώπητη και δεν χωράει τους κοµµατικούς, όπως λέγαµε παλιά, βολονταρισµούς.

Με αναπάντητο το ερώτηµα µε ποιον θα πας και ποιον θα αφήσεις, τις προσωπικές στρατηγικές σε πλήρη εξέλιξη και τα πρώτα τεράστια ερωτήµατα να εµφανίζονται, το πουλόβερ αντί να ολοκληρώνει την πλέξη άρχισε γοργά γοργά να ξηλώνεται.

Αρχής γενοµένης από την αποχώρηση του Ποταµιού (τύποις για τις Πρέσπες), φτάσαµε στις µέρες µας στην επανάληψη των γνωστών και δοκιµασµένων µε µεγάλη επιτυχία µεθόδων «πας διαφωνών διώκεται» και τη λύση δίνουν τα συνέδρια.

Πάει ο Ραγκούσης, πάει ο Θεοχαρόπουλος και η ∆ΗΜΑΡ, διαφωνών δηµοσίως και ο Γιώργος Παπανδρέου που προς το παρόν τη γλιτώνει λόγω ονόµατος, και έπεται συνέχεια.

Αναυδοι οι παρακολουθούντες τα όσα συµβαίνουν στον χώρο αυτόν ανακαλύπτουν τώρα τη λύση που θα έπρεπε να εφαρµοστεί στην αρχή του εγχειρήµατος. ∆ιάλυση όλων των κοµµάτων, ενιαίος πολιτικός λόγος και ηγετική οµάδα ήταν οι βασικές προϋποθέσεις.

Τώρα αργοπορηµένα ψάχνουν, µόνο που δεν υπάρχουν ενδιαφερόµενοι.

Και επειδή ο καθένας τραβάει τον δρόµο του, το ΚΙΝΑΛ, αντί να βασανίζεται ασκόπως, καλό είναι άµεσα να διαλέξει ανάµεσα στις δύο πραγµατικές προοπτικές. Ή εξελίσσεται σε συµπληρωµατική µονάδα της Ν∆, πράγµα που πολιτικά τού ταιριάζει, ή µπαίνει ακοµπλεξάριστα και µε το ανάλογο κόστος στη µεγάλη περιπέτεια της Κεντροαριστεράς.

Αλλιώς, the game is over