Γιώργος Παπανδρέου: Πατέρα… Πατέρα, άκουσες τα νέα; Γυρίζω να συνεχίσω την Αλλαγή

Ο Γιώργος Παπανδρέου επιστρέφει! Θα διεκδικήσει την ηγεσία του ΚΙΝΑΛ, του ΠΑΣΟΚ δηλαδή που άλλαξε χρώμα σήμα και όνομα και – αν θέλουν οι ψηφοφόροι μπορεί να τον δούμε ξανά πρωθυπουργό. Γιατί όχι;

«Χρειαζόμαστε μια Νέα Αλλαγή. Για τους πολίτες και τη χώρα», είπε o Γιώργος και μηρύκασε ξανά το σύνθημα που σάπισε πια στους νοτιάδες των καιρών: «Αλλαγή»…

Κι ο πατέρας σου, ο Αντρέας, μετά το θρίαμβο του ’81 και όταν είδε ότι η αλλαγή που ευαγγελίστηκε, λίγα χρόνια μετά, οδηγούσε σε αμετροέπεια και αμεταβλησία, για «Αλλαγή στην Αλλαγή» μίλησε!

Όχι κύριε Γιώργο άλλη αλλαγή. Χορτάσαμε αλλαγές από το 81 και μετά. 

Περιμένοντας την αλλαγή, αλλάξαμε εμείς! Γίναμε πιο καχύποπτοι με τους κομιστές «αλλαγών», γίναμε φτωχότεροι από ελπίδα, μεταβληθήκαμε σε απαθείς παρατηρητές της μοίρας μας, που ενέδωσε σε πολιτικούς αμοραλιστές.

Γιώργο, ναι, αλλάξαμε! Καταλάβαμε ότι λεφτά δεν υπήρχαν. Χάσαμε χρήματα, εργασίες, ψυχικό πλούτο, εμπιστοσύνη, και αισιοδοξία. Και αλλάξαμε: Ψηφίσαμε Κυριάκο Μητσοτάκη! 

Γιώργο, κάποιοι - έτσι για αλλαγή - ψήφισαν και «για πρώτη φορά Αριστερά»! Και ξέρεις τι διαπίστωσαν; Ότι έστριψαν και πάλι δεξιά…

Γιώργο, κι εσύ που μιλάς τώρα για αλλαγή, έχεις αλλάξει. Κοντεύεις τα 70, άσπρισες, έγειρες· δεν ήσουν όπως τότε που με μια δρασκελιά πεταγόσουν μέχρι το Καστελόριζο, φορούσες γραβάτα Επιταφίου και σταύρωνες μια χώρα… 
Λοιπόν, όταν οι άνθρωποι γερνούν και δεν μπορούν να αλλάξουν τα πράγματα, αλλάζουν τις λέξεις. Εσύ δεν άλλαξες ούτε τις λέξεις.

Πάλι «Αλλαγή»; 

Γιώργο, θα το έχεις ακούσει: Ο τρύγος της ιστορίας επαναλαμβάνεται συνέχεια: τα ίδια παλιά αμπέλια, τα ίδια παλιά κρασιά. Και οι ίδιοι πολιτικοί, στη χώρα μας που παλιώνει με τους παλιούς να την οργώνουν... Και το κρασί ξίδιασε πια. Γιώργο, αν βλέπεις στα 70 σου την Ελλάδα με τον ίδιο τρόπο που την έβλεπες στα 50, έχασες 20 χρόνια. Κι εμείς μια ζωή! Ο Χρόνος αλλάζει τους ανθρώπους, όμως αν νομίζεις πως αλλάζει την εντύπωση που έχουμε γι’ αυτούς, γελιέσαι.

Γυρίζεις Γιώργο με αρίφνητη ευθύνη για όσα «μετρήσαμε» από τότε που έφυγες. 

Εσύ καλά περνούσες, Γιώργο. Ακριβές διαλέξεις στο Χάρβαρντ και στο Κολάμπια, ταξίδια, καινούργια σύντροφο νεότερη, ταβερνάκια και κουβέντες του αέρα. Κι εμείς Γιώργο; Μετρούσαμε Μνημόνια, μας έπαιρναν μέτρα Σαμαράδες και Βαρουφάκηδες,

Τρόικες και Καμμένοι… Κι εσύ Γιώργο στη γαλήνη σου. Και τώρα γύρισες, έστω κι αργά… 

Να ξέρεις όμως, πώς οι λαοί που ξεχνούν και συγχωρούν είναι καταδικασμένοι να ξαναπάθουν τα ίδια από κάποιους άλλους «ίδιους» (κι εδώ στην Ελλάδα από τους ίδιους χωρίς εισαγωγικά) και ιδιοτελείς . Και τότε δεν θα φταίνε οι πολιτικοί εγκληματίες, αλλά η δική τους εγκληματική αφροσύνη, Γιώργο. Κι αυτό λίγο - πολύ το εμπεδώσαμε, κάποιοι, πια. 

Αυτά λοιπόν τα νέα να πεις στον «πατέρα» αν προσευχηθείς απόψε στη φωτογραφία του - εκείνη με το τσιμπούκι κάτω από το σταματημένο ρολόι του ΠΑΣΟΚ – αν προσευχηθείς για να νικήσεις τον Λοβέρδο… Κι άσε την «Αλλαγή». Γεμίσαμε από κάμπιες που πιστεύαμε ότι θα γίνουν πεταλούδες… Γιώργο!