Τσιτσιπάς: Το µεγαλύτερο τονωτικό, τη δύσκολη στιγµή της ήττας, είναι η αυτογνωσία

Ο νεότατος Στέφανος Τσιτσιπάς µάς έκανε υπερήφανους στο τουρνουά της Αυστραλίας και ήδη σκαρφάλωσε στη 12η θέση της παγκόσµιας κατάταξης του τένις.

Αλλά η ήττα του από τον Ράφα Ναδάλ, το νούµερο 2 του αθλήµατος, που ξεκίνησε από τη Μαγιόρκα από νήπιο και έγινε αριστερόχειρας για να κάνει κόλαση κάθε σετ αντιπάλου, δεν σβήνει την πρόοδο του πιτσιρικά µας. Απεναντίας.

∆εν µε παραξένεψαν µήτε τα καλά λόγια του προς τον Τσιτσιπά, µήτε η σκοτεινή αµηχανία των δηλώσεων του τελευταίου. Από αυτές κατάλαβα πως ο νέος µας τενίστας ξέρει γιατί έχασε και ήδη βασανίζεται να βρει τα κουµπιά του ορµητικού, σχεδόν παράφορου Ράφα.

«Τρεις φορές παίξαµε και σε όλες έχασα εύκολα» παραδέχτηκε ο µικρός ήρως ενός φοβερού αθλήµατος που είναι ο θρίαµβος του ατοµικού στυλ. ∆εν είναι µήτε συµφορά, µήτε καµιά καταστροφή. Απλώς πρέπει ο δικός µας να ψάξει και να ψαχτεί κι άλλο, να βρει τα κουµπιά του. Και ο Θεµιστοκλής, που νεότερος δεν µπορούσε να κοιµηθεί επειδή τον κρατούσε ξάγρυπνο η νίκη στον Μαραθώνα του Μιλτιάδη, τα κατάφερε και πέτυχε έναν απίστευτο θρίαµβο στη Σαλαµίνα.

∆εν υπάρχει µεγαλύτερο τονωτικό, τη δύσκολη στιγµή της ήττας, από την αυτογνωσία. Ο Στέφανος έχει σίγουρο στεφάνωµα στο µέλλον του. Πριν κοπάσει ο αγώνας, καταχάρηκα που διέγνωσε το γιατί δεν νίκησε.

Ο έπαινος του Ναδάλ, ασυνήθιστος για κάποιον που «καθάρισε» µε 3-0 αντίπαλο, έχει τη σηµασία του. Εκτίµησε αρετές που ο νικηµένος έχει, αλλά ενδεχοµένως δεν έχει αξιοποιήσει. Και όλος ο χρόνος είναι µπροστά του. Εχει τη χρυσή ταυτότητα της ηλικίας και τον προφανή ενθουσιασµό του µέλλοντος που αδηµονεί.

Οι Ελληνες που περίµεναν το θαύµα είναι καιρός να τον ενθαρρύνουν, αντί να γεµίζουν µε µαύρες πλερέζες το τοπίο των κερκίδων. Η πίστη τους στο µπάσκετ και στο ποδόσφαιρο γέννησε θριάµβους από µια χώρα που δύσκολα απέκτησε τα φόντα για κάτι τέτοιο. Αλλά οι νίκες δεν έρχονται κατόπιν παραγγελίας. Και ο Στέφανος Τσιτσιπάς το κατάλαβε και θα ανέβει πολύ