Οψόµεθα εις Φιλίππους

Ασχετο µε τη γνώµη µας, θα αποδειχθεί ποιοι δικαιώθηκαν και ποιοι όχι. Υποψιάζοµαι πως θα υπάρξουν ζητήµατα τόσο σε αυτούς που προσδοκούν ελπίδα όσο και σε αυτούς που φοβούνται εµπλοκές. Ποια συµφωνία ξέφυγε από αυτόν τον κανόνα, για να εξαιρεθούν οι Πρέσπες… Ας το αφήσουµε αυτό στην άκρη για την ώρα.

Εύχοµαι πάντως και προσδοκώ, οτιδήποτε και αν θα συµβεί στο µέλλον, να µη στηριχτεί πάλι στα µαλλιά-κουβάρια που γίναµε στη διαδροµή. Σπανίως οι ψηφοφορίες που συνδυάζουν ποικίλα γεγονότα και κρίσιµα ζητήµατα που συνυπάρχουν δεν φέρνουν σε αποδροµή την κοινωνία. Το κανονικό το όρισε πριν από χρόνια ο Τίτος Πατρίκιος: «Ενα-ένα τα ζητήµατα».

Τίποτε από αυτά που µας βασάνισαν, µας πόνεσαν ή µας απογείωσαν δεν µπαίνει στον αυτόµατο πιλότο. Ολες οι πλευρές, µετά τις χαρές ή τον θρήνο, επειγόντως πρέπει να δουλέψουν για να συνέλθουν. Βρέθηκε µια στενή ατραπός, όπου µπλέχτηκαν πολλά: πλειοψηφίες αποκτηµένες στην καταιγίδα, βοήθεια συµµάχων που άλλοτε συνηγορούσε και άλλοτε αγρίευε τα πράγµατα. Τόσα και τόσα.

Πάντως, οµολογώ πως περιµένω το αναπόδραστο. Καµία παρόµοια κρίση, όπως αυτή που τραβήξαµε, µε τις απλοποιητικές της κινήσεις, δεν τελειώνει χωρίς επιπτώσεις. Και συνήθως αυτές οι επιπτώσεις τροµάζουν τους πάντες. Το πιο πιθανό είναι να παραµείνει αυτή η περίοδος επί µεγάλο διάστηµα και να «σκάζει» κάθε τόσο ένα πρόβληµα, άσχετο µε τα πρώτα αρραβωνιάσµατα. Για να µοιραστούν κουφέτα και να ρίξουµε ρύζι χρειάζεται µια µορφή γάµου. Χίλιες και µία παροιµίες και γνωµικά διαθέτουµε για τέτοια... παντρολογήµατα.

Σε κάθε περίπτωση, το ζεύγος των κρατών θα µείνει κάποια στιγµή µονάχο του. Και η προίκα, τα συµπεθέρια, το ρούχο της κουµπάρας και το ξύρισµα του γαµπρού θα γίνουν αναµνήσεις. Καταλαβαίνετε πόση σηµασία έχει να καταληφθούµε από µια σπάνια ιδιότητα χαρακτήρα που µάλλον δεν πολυδιαθέτουµε... Την ψυχραιµία.