Διαζύγιο ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ: Πικρά παράπονα

Κανένας χωρισµός δεν είναι εύκολος. Ακόµη και στα συναινετικά διαζύγια ή και σε αυτά που εκδίδονται πλέον µε συµβολαιογραφική πράξη, πάντα µια αδιόρατη πίκρα µένει κάτω από τις υπογραφές. Τουλάχιστον στο ένα µέρος, συνήθως το πιο αδύναµο ή αυτό που αισθάνεται πιο ευάλωτο στο µετά.

Mία από τις πλέον χαρακτηριστικές στιγµές της µαραθώνιας συζήτησης για τη Συµφωνία των Πρεσπών το βράδυ της Πέµπτης στη Βουλή ήταν αυτή κατά την οποία αποτυπώθηκε το γεµάτο έκπληξη βλέµµα του Αλέξη Τσίπρα όταν ανέβηκε στο βήµα ο Πάνος Καµµένος. Και για την ακρίβεια όταν ο µέχρι πρότινος κυβερνητικός εταίρος άρχισε να καταγγέλλει, µε µια δόση παραπόνου και ύφος ανθρώπου που τον έχουν αδικήσει, πως ο πρωθυπουργός µαζί µε τον πρόεδρο της Βουλής εξυφαίνουν σχέδιο για τη διάλυση της Κοινοβουλευτικής Οµάδας των ΑΝΕΛ.

Το θέµα θα µπορούσε να αξιοποιηθεί από την αντιπολίτευση, εάν σύσσωµη δεν είχε σπεύσει να µιλήσει για σικέ διαζύγιο Τσίπρα - Καµµένου και για χωρισµό στηριγµένο σε ανταλλάγµατα. Οταν όµως το ένα από τα δύο µέρη της καταγγελθείσης και ως στηµένης ληξιαρχικής πράξης κατηγορεί το άλλο για προδοσία, η πιο σοφή αντίδραση είναι η σιωπή.

Με τη σιωπή του απαντά και ο Αλέξης Τσίπρας στον πρώην συγκυβερνήτη. Οι κρότοι των δηλώσεων Καµµένου φθάνουν µέχρι το Μαξίµου, δεν διαπερνούν ωστόσο τους τοίχους του. Επί της ουσίας, ήταν ο πρόεδρος των ΑΝΕΛ που κίνησε τις διαδικασίες του χωρισµού. Οχι ότι ο Τσίπρας ξαφνιάστηκε, απλώς ανέµενε το τέλος να έρθει λίγο αργότερα. Κακά τα ψέµατα. Οταν ο εταίρος σου φωνάζει ότι θα φύγει εδώ και έναν χρόνο, πρέπει να είσαι προετοιµασµένος για τη µεγάλη φυγή. Τα σφιχταγκαλιάσµατα, άλλωστε, ενίοτε προκαλούν και ασφυξία.

Ο Τσίπρας δείχνει να κατανοεί τις αντιδράσεις του πρώην εταίρου του. Το είπε µε τον τρόπο του και στη Βουλή. Οι ΑΝΕΛ διεκδικούν ένα µερίδιο της «δεξιάς πολυκατοικίας» και δεν αρκούνται σε κανένα δυαράκι σε ηµιυπόγειο. Για να αντέξει το κόµµα Καµµένου στην επέλαση της Νέας ∆ηµοκρατίας από τα δεξιά, θα πρέπει να χτίσει το δικό του αφήγηµα τώρα που τερµατίζεται ο κοινοβουλευτικός αγώνας κατά της Συµφωνίας των Πρεσπών. Η αφήγηση περί αποστασίας του Μαξίµου µε κλοπή βουλευτών των ΑΝΕΛ είναι εύπεπτη και βολική. Με τη διαφορά πως ιστορικά αποστάτης θεωρείται κάποιος που αποχωρεί για να ανατρέψει µια κατάσταση και όχι κάποιος που αφήνει τα πράγµατα ως έχουν.