Εναλλακτική Ιστορία: Λαϊκή Δημοκρατία της Ελλάδας, 1967-1989

Μια από τις αγαπημένες μου ενασχολήσεις είναι η δημιουργία εναλλακτικών σεναρίων εξέλιξης Ιστορικών γεγονότων. Επηρεασμένος από την πλούσια βιβλιογραφία αντιστοίχων έργων, που επικεντρώνονται επί τω πλείστων στους δυο Παγκοσμίους Πολέμους, εξετάζοντας πως θα μπορούσαν να είχαν αποφευχθεί ή εξελιχθεί διαφορετικά. Προφανώς, απαιτείται γνώση των πολιτικών, κοινωνικών και οικονομικών συνθηκών, ώστε τα εν λόγω σενάρια να μην φαντάζουν ως κυήματα της ζωηρής φαντασίας του συγγραφέα.

Ιδού η προσέγγιση μιας εναλλακτικής εξέλιξης των γεγονότων που έλαβαν χώρα στα τέλη της δεκαετίας του ’60 στην πατρίδα μας.
Σε ένα παράλληλο Σύμπαν, η πολιτική αναταραχή και αβεβαιότητα του 1967, δεν οδηγεί στο πραξικόπημα των Συνταγματαρχών, αλλά σε νέα εμφύλια σύρραξη, η οποία καταλήγει στην διχοτόμηση της Ελλάδας, σε δύο κράτη: την Λαϊκή Δημοκρατία της Ελλάδας και την Ελληνική Δημοκρατία.

Η Λαϊκή Δημοκρατία καταλαμβάνει το βόρειο τμήμα, από τον Έβρο μέχρι και τα Ιωάννινα, τα οποία και ανακηρύσσονται η πρωτεύουσα. Η Θεσσαλονίκη ανακηρύσσεται ελεύθερη ζώνη, κατά τα πρότυπα του προπολεμικού Ντάντσιχ (σημερινό Γκτάνσκ) και τελεί υπό την προστασία των Ηνωμένων Εθνών.

Η Ελληνική Δημοκρατία, εκτείνεται από την Κατερίνη μέχρι και την Κρήτη. Στα σύνορα των δύο νέων κρατών, συγκεντρώνεται εκατέρωθεν, σημαντική στρατιωτική παρουσία της ΕΣΣΔ και του ΝΑΤΟ.

Οι σχέσεις των δυο κρατών χαρακτηρίζονται από εχθρότητα και καχυποψία. Οι δε δυο υπερδυνάμεις της εποχής, δαπανούν ασύλληπτα ποσά για την βιομηχανοποίηση και ευρύτερη ανοικοδόμηση του εκάστου ιδεολογικά φίλα προσκείμενου κράτους, στο πνεύμα του ατέρμονος ανταγωνισμού κατά την περίοδο του «Ψυχρού» πολέμου.

Η Λαϊκή Δημοκρατία όμως, παρασυρόμενη από την σταδιακή οικονομική κυρίως, αδυναμία της ΕΣΣΔ να διατηρήσει πρωταρχικό ρόλο στην παγκόσμια σκηνή, παρουσιάζει έντονα στοιχεία αποσύνθεσης από το 1985. Η ανάδειξη ενός σχετικά νέου και ριζοσπάστη πολιτικού, του Μιχαήλ Γκορμπατσόφ στην ηγεσία του Πολιτμπιρό και η εμμονή του για ανασχεδιασμό του Κομμουνιστικού κόσμου, με κύριιους άξονες την Περεστρόικα (ανοικοδόμηση) και την Γλασνόστ (την διαφάνεια), δημιουργεί έντονους τριγμούς και στην Λαϊκή Δημοκρατία της Ελλάδας.

Πλήθος εξεγέρσεων σημειώνονται υπέρ της επανένωσης με την Ελληνική Δημοκρατία και την κατάργηση του Σοβιετικού μοντέλου διακυβέρνησης.

Την εποχή της εξέγερσης των Βαλτικών δημοκρατιών, στα τέλη του 1989, μια εξίσου δυναμική κινητοποίηση στην Λ.Δ.Ε, καταλήγει σε κατάρρευση και επανένωση σε ενιαίο Ελληνικό κράτος.

Φανταστείτε!