Άρης Σερβετάλης: Ένας Ρινόκερος κι αυτός ανάμεσα στους υπόλοιπους που συνθηκολόγησαν

Το ότι ένας ηθοποιός αποφάσισε να κατεβάσει ένα αντιπροσωπευτικό του Θεάτρου του Παραλόγου έργο γιατί δεν «άντεχε» να παίζει μόνο για εμβολιασμένους, μας αφήνει εντελώς μα εντελώς αδιάφορους! Όχου και δεν μας νοιάζει.

Είναι όμως η σημειολογία, οι συμβολισμοί, του θεατρικού του Ευγένιου Ιονέσκο «Ρινόκερος» που προβληματίζει, όσους τελοσπάντων από τη γενιά των Millennials, των «generation Y», έχουν την ευαισθησία να προβληματιστούν, πέραν των διαδικτυακών σκέψεων και αναζητήσεών τους.

Τι έχει γράψει ο Ιονέσκο; Σε γενικές γραμμές: Οι κάτοικοι μιας μικρής, επαρχιακής πόλης της Γαλλίας μεταμορφώνονται σε ρινόκεροι. Ο μόνος άνθρωπος που δεν ακολουθεί τη μαζική μεταμόρφωση είναι ο κεντρικός ήρωας: «Δεν συνθηκολογώ», θα φωνάξει προς τους θεατές στο φινάλε της παράστασης ο πρωταγωνιστής, όταν όλοι γύρω του έχουν μεταλλαχτεί στα - συμπαθή όταν τα βλέπεις στα ντοκιμαντέρ - παχύδερμα της ζούγκλας, επικίνδυνα όμως όταν σε περιστοιχίζουν…

Τελικά, μήπως οι Ρινόκεροι έχουν πολλαπλασιαστεί στη ζούγκλα της αμφισβήτησης και των επικίνδυνων ψυχοβόρων;
Βιώνουμε, δίχως υπερβολές, την έξαρση της «κοινωνικής νόσου» και όχι μόνο της Covid-19, που όμως η εξάπλωση της τελευταίας συνέβαλε στο να εκδηλωθούν τα τραγικά συμπτώματα της πρώτης. Ποια είναι αυτά; Ο άνθρωπος μεταλλάσσεται, αφήνει τον εαυτό του και παραδίδεται χωρίς όρους σε μια μαζικότητα όπου η κριτική σκέψη και η επίγνωση απουσιάζουν και ο ίδιος γίνεται όργανο των κάθε φυράματος... θηριοδαμαστών (πολιτικών, επιστημόνων, κατά φαντασίαν ιατρών, καθ’ έξιν συνομωσιολόγων). Ο Ρινόκερος είναι, με λίγες κουβέντες, η έκφραση της απόλυτης παράνοιας της εποχής μας!

Κι αυτόν τον Ρινόκερο, αντί να τον χρησιμοποιήσει ως όπλο του ο καλός ηθοποιός Άρης Σερβετάλης, τον παρέδωσε στους λαθροθήρες της δημοσιότητας και της παραπληροφόρησης να τον μεταχειριστούν με τον δικό τους απάνθρωπο τρόπο, κόβοντάς του το κέρατο προς ίδιον... αφροδισιακό όφελος!

Ο Ρινόκερος, θα ήταν μια βαριά ποινή στους καιρούς του κορονοϊού, που μετέβαλλε σε καθημερινό βάσανο την επιβίωσή μας υπό συνθήκες τρομοκρατίας και αμφιβολιών. Αντί αυτού, ο ηθοποιός που ενσάρκωσε στον κινηματογράφο έναν Άγιο, «αμάρτησε» μεταβάλλοντας το μόριο της ψυχής του σε μόριο της ύλης ακολουθώντας και αυτός την μετάλλαξη των καιρών.
Κι αυτός πια, Ρινόκερος ανάμεσα στους Ρινόκερους των αντιεμβολιαστών, των εμβολιασμένων, των τυχάρπαστων καιροσκόπων που πλούτισαν από την πανδημία, των έτοιμων από καιρό τυχοδιωκτών ιδρυτών κομμάτων που ευαγγελίζονται τη σωτηρία των ψυχών μας, των πρυτάνεων του διαδικτύου που αδυνατούν να συλλάβουν την έννοια ενός έργου του Ιονέσκο και να το διαχωρίσουν από τα Κίτρινα Γάντια του Σακελλάριου.
Κι αυτός, ο Άρης Σερβετάλης εκών άκων, συμμετείχε στο «πιστοποιημένο ντάνιασμα ανθρώπων», τοποθετώντας τον εαυτό του πάνω πάνω στη ντάνα των Ρινόκερων, φωνάζοντας στο φινάλε: «Συνθηκολόγησα»!