Ποταµιού εγκώµιον

Η πολιτική σάτιρα έχει πάντοτε την ίδια αφετηρία: τον στερεότυπο λόγο, τις ατάκες που προέρχονται από ληγµένη κονσέρβα και τις πόζες που προβάρονται µπροστά στον καθρέφτη. Γι’ αυτό δεν έχω αναφερθεί ποτέ στο Ποτάµι, παρά το γεγονός ότι η ονοµασία του προσφέρεται ιδιαιτέρως για ευθυµογράφηµα, καθότι συνδέεται µε κοίτη, βυθό, πνιγµό και αυτοκτονία. Ο λόγος του κ. Θεοδωράκη είναι απρόσφορος για σάτιρα: µιλάει σαν κανονικός άνθρωπος, χωρίς µορφασµούς, τσιριχτά και λαρυγγισµούς.

Αλλά και η λογική του κ. Θεοδωράκη έχει τις αρετές της. Είναι η λογική ηγέτη του Κέντρου, όχι εκ κληρονοµιάς αλλά εξ ιδιοσυγκρασίας. Η θεωρία του είναι ότι µε 99 πολιτικά και διοικητικά µέτρα µπορεί να αλλάξει την κοινωνία. (Σε αντιδιαστολή µε τα συντηρητικά κόµµατα που δεν αισθάνονται καµία ανάγκη για να την αλλάξουν, και µε τα αριστερά κόµµατα που σε µια τόσο χαλασµένη κοινωνία απλώς κάνουν µερεµέτια.) Γι’ αυτό και το Ποτάµι επλήγη από τη νόσο που αργά ή γρήγορα πλήττει όλα τα κεντρώα κόµµατα, δηλαδή την απορροφητική ισχύ των παραδοσιακών παρατάξεων.

Η εν λόγω ασθένεια είναι βουλευτικής φύσεως. Πλήττει µόνο βουλευτές και όχι οπαδούς. Και είναι αλήθεια ότι ο κ. Θεοδωράκης ατύχησε από βουλευτές. Αλλά δεν είναι ο πρώτος. Ο µακρύς κατάλογος των ελληνικών κοµµάτων του Κέντρου, µε ηγέτες όπως (ενδεικτικώς) ο Μιχαλακόπουλος, ο Παπαναστασίου, ο Καφαντάρης, ο Σοφούλης, ο Πλαστήρας, ο Σοφοκλής Βενιζέλος, ο Μαύρος και ο Ζίγδης, περιλαµβάνει περιπτώσεις ανίατης προσβολής από την ίδια νόσο και στο ίδιο ευαίσθητο όργανο, που δυστυχώς δεν εγχειρίζεται: τους βουλευτές.

Ο κ. Θεοδωράκης δεν είχε ποτέ ανάγκη να οριοθετηθεί προς τα αριστερά. Τον χωρίζει χάσµα από τον ΣΥΡΙΖΑ (το οποίο δεν γεφυρώνει η περίπτωση του κ. ∆ανέλλη). Είχε όµως και εξακολουθεί να έχει απόλυτη ανάγκη να οριοθετηθεί προς τα δεξιά. Να καταλάβουν, δηλαδή, όσοι τον συµπαθούν ως πολιτικό ότι οι 99 προτάσεις του διαφέρουν από το laisser faire του κ. Μητσοτάκη όσο τα 101 σκυλιά της ∆αλµατίας από την Κρουέλα ντε Βιλ.

∆ιότι -αυτό ίσως προσφερόταν για ευθυµογράφηµα- είναι κωµικό ότι από αυτήν τη διασάφηση πρώτα από όλα είχαν ανάγκη οι ίδιοι ο βουλευτές του. Αν εκείνοι δεν κατάλαβαν τη διαφορά, είναι πολύ δύσκολο να την αντιληφθεί ο κόσµος