Αµηχανία στην Αγκυρα για τη Συρία

Μια έκδηλη στρατηγική αµηχανία είναι κυρίαρχη στην Αγκυρα απέναντι στις εξελίξεις στη Συρία.

Μετά την τηλεφωνική διπλωµατία Τραµπ-Ερντογάν αλλά και τη συνάντηση του Τούρκου προέδρου µε τον Πούτιν, το µήνυµα της Ουάσιγκτον και της Μόσχας είναι ξεκάθαρο: ∆εν υπάρχει περιθώριο για τουρκική στρατιωτική επιχείρηση ευρείας κλίµακας κατά των Κούρδων στη βορειοανατολική Συρία και πολύ περισσότερο µόνιµης εκεί παρουσίας τουρκικών δυνάµεων.

Η µόνη προσφορά των ΗΠΑ και της Ρωσίας προς την Τουρκία του Ερντογάν είναι δύο διαφορετικές µεθοδεύσεις ενίσχυσης της ασφάλειας στη Νοτιοανατολική Τουρκία.
Η Ουάσιγκτον προτείνει ζώνη ασφαλείας στη νότια πλευρά της τουρκοσυριακής µεθορίου, προφανώς υπό αµερικανική εγγύηση και µε ζητούµενο την επιχειρησιακή µεθόδευση της λειτουργίας της.

Η Μόσχα από την πλευρά της παροτρύνει τους Κούρδους της Συρίας να τα βρουν µε τη ∆αµασκό και ταυτόχρονα προτρέπει τον Ερντογάν σε διαπραγµάτευση µε το καθεστώς Ασαντ ώστε να µην απειληθεί η σταθερότητα στη Νοτιοανατολική Τουρκία.

Το πρόβληµα για την Αγκυρα δεν είναι η µία ή η άλλη εκδοχή των εγγυήσεων, αλλά η αδυναµία επανόδου στον µέχρι τις αρχές του 2015 διάλογο µε τον έγκλειστο στο Ιµραλι ιστορικό ηγέτη του ΡΚΚ Οτσαλάν για αναζήτηση πολιτικής διευθέτησης του Κουρδικού εντός συνόρων.

Τηρουµένων των αναλογιών, η πολιτική της Τουρκίας στη Μέση Ανατολή στις αρχές του 2019 βρίσκεται σε παρόµοιο, αν όχι σε χειρότερο, αδιέξοδο µε αυτό στο οποίο βρέθηκε ο Κεµάλ µετά το 1926, όταν αναγκάσθηκε να εγκαταλείψει τη διεκδίκηση της περιοχής της Μοσούλης που περιλάµβανε το σηµερινό κουρδικό Βόρειο Ιράκ.

Τότε η Αγκυρα αναδιπλώθηκε στο παρά πέντε και απέφυγε µια µετωπική σύγκρουση µε τη Βρετανία που διοικούσε τότε το Ιράκ που ετοιµαζόταν να στηρίξει κουρδική εξέγερση στη Νοτιοανατολική Τουρκία.