Αγρότες στην επικαιρότητα

Κρατά χρόνια αυτή η διαδικασία, σηµαδεύοντας το τέλος Ιανουαρίου τόσο, που αρκετοί κακεντρεχείς έχουν φτάσει να τη θεωρούν τελετουργία, διαδίδοντας και τους σχετικούς µύθους. Ε, λοιπόν, και µόνον το γεγονός ότι οργανώνονται εκθέσεις για αγροτικά µηχανήµατα ερµηνεύει αξιόπιστα αυτό το timing. Μόνο στα τέλη Ιανουαρίου µπορούν οι αγρότες να βρουν χρόνο και να ενδιαφερθούν για το τι κυκλοφορεί στην αγορά. Και αντί να οργανώσουν µια «εορτή των ανθέων και της ∆ήµητρας» και χαρούµενοι να διασκεδάσουν τη δευτερογενή και την τριτογενή παραγωγική τάξη, µας µελαγχολούν ενίοτε µε δραµατικές ή απελπισµένες αναφορές στα προβλήµατά τους

Αυτή η συλλογιστική είναι πολύ πιο µηχανοποιηµένη ακόµη και από τη γεωργία. Το σενάριο εδώ και δεκαετίες γνωστό: κλείνουν δρόµους, ενίοτε φέρονται βίαια, τους συλλαµβάνουν ή τους µηνύουν, και όταν τα τρακτέρ λιγοστεύουν, ο κατά καιρούς αρµόδιος υπουργός τούς καλοπιάνει, τα σύνορα ανοίγουν, οι διαµαρτυρόµενοι επιστρέφουν στις αγροικίες τους για να ασχοληθούν µε τη γη και τα ζωντανά, το κράτος λέει ένα «ουφ» και ασχολείται µε τα καρναβάλια των πόλεων και άλλα πολιτιστικά.

Από τη µία, ένα πηγαίο αίτηµα που πηγάζει από πραγµατικές δυσκολίες και, από την άλλη, η άποψη που έχουν όσοι θεωρούν την ύπαιθρο κατάλληλη για δραπετεύσεις τα Σαββατοκύριακα, καθώς είναι ζαλωµένοι µε τα προβλήµατα των πόλεων. Αλλά µπορεί µερικοί να έχουν προσέξει πως τα πολλά παιδιά δεν µπορούν να ξεχωρίσουν το σκόρδο από το κρεµµύδι ή πιστεύουν πως τα χάµπουργκερ συλλέγονται από τις χαµπουργκεριές.

Και σίγουρα δεν έχουν ζήσει αγρότες αποκαµωµένους και κάθιδρους να µπαίνουν για µια µπίρα στα καφενεία µε δέρµα κεντηµένο από τις λεγεώνες των κουνουπιών έπειτα από βραδινό πότισµα. ∆εν γενικεύω, ξέρω την ατµόσφαιρα που επικρατεί, αλλά οι άνθρωποι έχουν µια ζωή πιεσµένη που δεν τους επιτρέπει να ξεσπάσουν, καθώς οι εισαγωγές τροφίµων και άλλα ζητήµατα τους έχουν αποµονώσει. Τους νοιαζόµαστε κάθε Ιανουάριο, και αυτό είναι πρόβληµα.