Τρεις οπτικές για τον βιασμό: Βιαστής, γυναίκα, δικαιοσύνη

1. Η οπτική του βιαστή

Γυναίκες, νέες, κορίτσια, να είστε υπάκουες και σιωπηλές. Μη διαφωνείτε και εκνευρίζετε τον άνδρα που βρίσκεται κοντά σας. Στην δουλειά υποταχθείτε στο αφεντικό σας, στις γιορτές και στα πάρτι στο «αρσενικό» που καραδοκεί να συνευρεθεί μαζί σας. Μην φοράτε στενό φόρεμα που δείχνει τις αναλογίες σας. Απολογηθείτε που γεννηθήκατε γυναίκες, και που δεν είστε ένα άβουλο πλάσμα αλλά έχετε τη δική σας προσωπικότητα. Και μην τολμήσετε να καταγγείλλετε το «αρσενικό» που σας επιτέθηκε, γιατί θα στραφούν με καχυποψία επάνω σας. Εσείς προκαλέσατε την κακοποίησή σας.

Είστε γεννημένες για να ικανοποιείτε τις ορέξεις του «αρσενικού», υποκύπτοντας σε κάθε του νεύμα. Είστε μια ψεύτικη χρυσόβεργα που στολίζει το δέντρο των ορέξεών του, την οποία δικαιούται και να την κομματιάσει. Δεν έχετε δικαιώματα, ούτε αυτοβουλία. Είστε ασώματες, άψυχες πλαστικές κούκλες, ένα αντικείμενο υποταγής του «άνδρα» που δεν δέχεται αντιρρήσεις, γιατί «έτσι του γουστάρει».

Καθισμένος ο βιαστής στο θρόνο μιας σαπισμένης αλλά ακόμη υποβόσκουσας πατριαρχικότητας, αρνείται να χάσει τον ξεπερασμένο ρόλο του δήθεν πατριάρχη. Η μάχη κυριαρχίας τον εξιτάρει, τον διεγείρει, και χωρίς ενοχή ή συνείδηση, με την εξευτελιστική πράξη του βιασμού, επικυρώνει την εξουσία του.

 2. Η οπτική της γυναίκας

Κι όμως! Εσείς, γυναίκες είστε η ομορφιά της ζωής. Χωρίς εσάς ο κόσμος δεν θα προχωρούσε. Χωρίς εσάς δεν θα υπήρχε η μάνα, ο πιο δυνατός ρόλος της δημιουργίας. Δεν θα υπήρχε το στόλισμα της γης. Η αξιολογική πορεία των γυναικών αποτελεί μια μεγάλη κατάκτηση. Έχει πίσω της μια μακρά ιστορία γυναικείων αγώνων και κατακτήσεων, όπως την προσπάθειά τους για ισότητα και κοινωνική ισοτιμία. Και, πράγματι, έχουν γίνει σημαντικά βήματα προόδου ως προς τη βελτίωση της θέσης της γυναίκας στην κοινωνία και τα δικαιώματά της στη μόρφωση, την πολιτική συμμετοχή και την εργασία.

Αυτή η μετεξέλιξη του ρόλου της γυναίκας, ωστόσο, χρειάζεται ακόμη προσπάθεια, ώστε να επιτευχθούν οι ανεκπλήρωτοι στόχοι. Υπάρχουν σήμερα γυναίκες που υπόκεινται σε ωμή βία, ενδοοικογενειακή και δημόσια. Το οξύ πρόβλημα του βιασμού δείχνει μεταξύ άλλων έναν σεξισμό, και ότι δεν έχει επιτευχθεί η κατάκτηση του σεβασμού τους. Δεν πρέπει, όμως, οι γυναίκες να φοβούνται, και να αφήνουν να καταπατούν την αξιοπρέπειά τους οι λίγοι, κατ’ επίφασιν, «άνδρες». Δυνατός δεν είναι ο θρασύδειλος, που με τη σωματική βία και με το ζόρι επιβάλλεται, εκμεταλλευόμενος την πιο αδύναμη φύση της γυναίκας. Δυνατός δεν είναι εκείνος που βεβηλώνει το θηλυκό σώμα, ή που απελευθερώνει «εκ του ασφαλούς» το απάνθρωπο και ζωώδες του πρόσωπο. Αυτός είναι, απλά, νοσηρός και σεξουαλικά διεστραμμένος. Δυνατός είναι ο ισότιμος, ο ισάξιος, εκείνος που σέβεται.

3. Η οπτική της δικαιοσύνης

Η Ελλάδα, διανύοντας το αίσιον έτος 2022, οφείλει να αντιμετωπίσει το υπάρχον χάσμα αναφορικά με το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης των γυναικών. Οφείλει να προστατεύσει νομικά και κοινωνικά τη γυναίκα από αυτές τις ζωώδεις επιθέσεις που καταργούν το δικαίωμά της στην ελευθερία και την ισότητα, ενώ την αφήνουν ψυχικό και σωματικό ράκος. Θα πρέπει να υπάρξει μια δυναμική στάση της πολιτείας προς την υπεράσπιση των θυμάτων αυτών, αλλιώς ο όρος «πολιτισμός» καταντάει ένα σκισμένο και λερωμένο γυναικείο εσώρουχο που έχει πάνω του τα ίχνη από το κακοποιητικό και κακόβουλο σπέρμα του άνδρα βιαστή.

Ο βιασμός δεν είναι απλά και μόνο μια πράξη επιβεβαίωσης της κυριαρχίας του δράστη. Είναι δόλια και εγκληματική ενέργεια, μια πράξη ανανδρίας. Υπό το κράτος βίας, ξυλοδαρμού, απειλής ή φόβου ο βιαστής προβαίνει στον εξαναγκασμό της γυναίκας σε παράνομη συνουσία. Είναι, επομένως, ένοχος κακουργήματος, και υπόκειται στην ποινή φυλάκισης διά βίου. Την ποινή, όμως, αυτή θα πρέπει να την εκτίει, και όχι με την σκοτεινή σύμπραξη των συμπαρομαρτούντων ο θύτης να την εξαγοράζει και να απαλλάσσεται.

Η απονομή της δικαιοσύνης στην περίπτωση του βιασμού αποκαθιστά την αδικία, τον ευτελισμό, την ανισότητα και τη βία που έχει υποστεί μια γυναικεία  ύπαρξη. Θα πρέπει, επομένως, αφενός να απονέμεται, άμεσα, και αφετέρου να εφαρμόζεται στην πράξη, προκειμένου να μην κλονίζεται το περί δικαίου αίσθημα. Η ποιότητα της δικαιοσύνης, στοιχεία της οποίας είναι τόσο η απονομή όσο και η εφαρμογή της, είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με τον βαθμό πολιτισμού της κοινωνίας στο πλαίσιο της οποίας απονέμεται και ισχύει.