Ο κίνδυνος που κρύβεται στην περίπτωση του Αριστείδη Φωκά

Πέτυχα τον βουλευτή Φωκά σε συνέντευξη. Τον µεταχειρίστηκαν µε στόχο να εκβάλει τη λέξη «γκαζόζα», ώστε να δηλώσει «µπιζίµ ΠΑΟΚ». Τελείως άπειρος και στα όρια της αφελούς εξοµολόγησης, που είναι δηµοφιλές καφενειακό σπορ. Απ’ όσο θυµάµαι, δεν ήταν «ανέλος» πριν από λίγο καιρό, ενώ τώρα είναι πιστός του αρχηγού. ∆εν ξέρω αν τέτοια καµώµατα από το γυαλί αποσυντονίζουν ή ενισχύουν την κυβέρνηση. Μάλλον το δεύτερο συµβαίνει.

Ανάµεσα σε χαριτωµένες απειλές άκουσα και ένα τέχνασµα. Οπως ειπώθηκε, αν δεν δοθούν στο υπόλοιπο αυτού του κόµµατος τα ζητούµενα και επιχειρηθεί κάποια αλλαγή στο Καταστατικό της Βουλής, ο βουλευτής Φωκάς έχει την απάντηση. Θα βάλουµε τον Ζουράρι να εκµεταλλευτεί το νενοµισµένο επτάλεπτο που δικαιούται ένας ανεξάρτητος βουλευτής, αγορεύοντας στα αρχαία ελληνικά. Ο αρχηγός θα µιλά «γαλλικά» (δηλαδή, θα ρίχνει µπινελίκια) και ο ίδιος, που έχει εγκλιµατιστεί στο άθληµα και του αρέσει, στα ποντιακά.

Για να καταλάβουµε τι συµβαίνει, χρειάζεται να ανατρέξουµε στους «Αλεξανδρινούς Βασιλείς» του Καβάφη, ειδικά στο δίστιχο «οι Αλεξανδρινοί ένιωθαν βέβαια/ πως ήσαν λόγια αυτά και θεατρικά». Νοµίζω πως ο κύριος Φωκάς µετέφερε τα τελειώµατα µιας συζήτησης που ξεκίνησε για να υπάρξει κάποια πολιτική γραµµή και, όπως οι περισσότερες περιπτώσεις, κατέληξε σε καλαµπούρια για να φύγει το πολύ άγχος. Αλλά ζούµε στην Ελλάδα, όπου, απ’ όσο κατάλαβα, οι περισσότεροι δεν ξέρουν καν πώς ήταν µια γκαζόζα. Εποµένως, περιµένω ακόµη και να συµβεί αυτή η πολυγλωσσία, η οποία µπορεί να καταλήξει σε µια επίπληξη και τέρµα.

Θυµάµαι στα τελευταία της µεγάλης αποστασίας του 1965, όταν έβραζε ο τόπος για να βρεθούν πρόθυµοι βουλευτές, προκειµένου να υπερψηφιστεί ο Στεφανόπουλος και εντέλει βρέθηκε ο εύκαιρος, ένας «κύριος Χ», ας τον πούµε έτσι, που κιότεψε τελευταίος. Τότε ένας έγκριτος από τους πιστούς του Γέρου της ∆ηµοκρατίας το είπε επιγραµµατικά: «Η Ελλάς κρέµεται από την ψήφο ενός κυρίου Χ» που έµεινε στην Ιστορία. Ελπίζω να µη ζήσουµε τέτοια πάλι.