Προ των πυλών η οικονομική επιβράδυνση

Ενας δείκτης εδώ, δύο ανησυχητικά στοιχεία παραπέρα, δηλώσεις, προειδοποιήσεις, παραδοχές κορυφαίων αξιωµατούχων στα ταραγµένα νερά της παγκόσµιας οικονοµίας, όλα αυτά µαρτυρούν τη µεγάλη αλήθεια: Η οικονοµική επιβράδυνση είναι προ των πυλών και αυτό που δεν µπορεί ακόµη να αποτιµηθεί είναι πόσο έντονη θα αποδειχθεί. Επίσης, χρειάζεται να εξεταστεί εάν -στο χειρότερο σενάριο- πυροδοτηθεί ένα επεισόδιο ύφεσης στην παγκόσµια οικονοµία. Είναι βέβαιο πως τουλάχιστον σε ό,τι αφορά στην Ευρωζώνη το κοντινό µέλλον προµηνύεται ταραχώδες. Μάλιστα, η αγωνία των παραδοσιακών δυνάµεων και κέντρων εξουσίας είναι έκδηλη. Εστω και αργά, Μέρκελ και Μακρόν σπεύδουν να δώσουν υποσχέσεις πως θα κάνουν ό,τι µπορούν για να στηριχθεί -και να εξελιχθεί- το ευρωπαϊκό οικοδόµηµα, θίγοντας θέµατα ταµπού όπως η άµυνα της Ευρώπης.

Την ίδια ώρα, η Φρανκφούρτη, µε τον Μάριο Ντράγκι έτοιµο να ολοκληρώσει µια δύσκολη θητεία, στέλνει µπαράζ -διακριτικών- µηνυµάτων πως η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα θα συνεχίζει να κάνει ό,τι πρέπει για να στηριχθεί η ευρωπαϊκή οικονοµία. Πετά, όµως, και προειδοποιητικές βολές προς τους πολιτικούς, προτρέποντάς τους να µην τα περιµένουν όλα από τις κεντρικές τράπεζες, αλλά να πράξουν και εκείνοι τα δέοντα, ώστε να κλείσουν µέτωπα (βλέπε τα απόνερα της πολιτικής Τραµπ) και να επουλωθούν πληγές (βλέπε την Ευρωζώνη µε τις ατελείς ενώσεις της και τις ρωγµές της).

Ειδικά ως προς την Ευρώπη, είναι προφανές πως βρισκόµαστε σε ένα σταυροδρόµι που όµοιό του έχει καιρό να δει η Γηραιά Ηπειρος. Είναι δε πολύ πιθανό πως σε τρεις µήνες από τώρα το σκηνικό θα είναι ακόµη πιο ταραχώδες, αφού η κάλπη των ευρωεκλογών τον Μάιο δύσκολα θα γεννήσει θαύµατα. Εδώ στον Νότο τα σύννεφα έχουν άλλο χρώµα. Παρότι σε ένα αρνητικό ή σε ένα λιγότερο θετικό σενάριο για την οικονοµία της Ευρωζώνης η ελληνική, ως η πιο ευάλωτη οικονοµία στο «κλαµπ», θα έχει πολλά να φοβηθεί, ο προβληµατισµός αυτός δεν είναι σίγουρα στην πρώτη γραµµή του δηµόσιου διαλόγου. ∆εν είναι καν στον δηµόσιο διάλογο, θα µπορούσε να πει κανείς. Θα έπρεπε, όµως.

Ακόµη και εάν οι ανησυχίες αποδειχθούν υπερβολικές, το να µη «χτίζουµε» γραµµές άµυνας εγκαίρως για να περάσουµε το «παγόβουνο» µε όσο το δυνατό µικρότερες απώλειες αποδεικνύει για ακόµη µία φορά πως η κρίση -δέκα χρόνια τώρα- πολλά µας στέρησε, αλλά λίγα µας δίδαξε.