Τα ρήγµατα, οι σεισμοί και οι κόντρες για το ΒΑΝ

Οσο ερευνάς τη στατιστική πυκνότητα των σεισµών που έχουν προηγηθεί, υπάρχει µεγάλη πιθανότητα να προφητέψεις σωστά πως στα επόµενα δέκα χρόνια θα υπάρξει σεισµός εξάρης στη χώρα. Οι πιθανότητες µειώνονται όσο ορίζεις, έστω γενικά, τον χώρο όπου θα βρίσκεται το επίκεντρο.

Εδώ και σαράντα χρόνια, οµάδα της µεθόδου ΒΑΝ αγωνίζεται να πετύχει ακριβέστερες προβλέψεις, και η επιτυχία της είναι µερική. Βέβαια, έχει ανάγκη από δίκτυα και συγκεκριµένες προδιαγραφές έρευνας που δεν έχουν αναπτυχθεί ακόµη ή την αρνούνται άλλες οµάδες σεισµολόγων που έχουν άλλη άποψη για το εγχείρηµα. Βέβαια, στους αντιπάλους ανάµεσα υπάρχουν και µερικοί που δουλεύουν προς την κατεύθυνση της πρόγνωσης. Σε κάθε περίπτωση, σε µία χώρα που σείεται συχνά, η αντισεισµική προστασία έχει κάνει πολλά βήµατα και πρέπει να ολοκληρώνεται σύµφωνα µε ασφαλή πορίσµατα, αλλά µερικες φορές αισθάνοµαι πως στην ουσία η διάσταση απόψεων των επιστηµόνων συχνά υπερβαίνει την κοινή λογική και εµποδίζεται από την αδηµονία του γενικού κοινού.

Από τα µέσα της δεκαετίας του ’70, που παρακολουθώ επίµονα τις εξελίξεις, λόγω επαγγελµατικής ενασχόλησης, έως σήµερα, έχουν γίνει µεγάλα βήµατα. Η κοινή γνώµη ανακάλυψε τα ρήγµατα, τις ζώνες, την αδιόρατη πλην ουσιαστική µετακίνηση των πλακών και τη λειτουργία δικτύων που βελτιώνουν τη γενική εικόνα. Αλλά το έχω καηµό να µην εµφανίζονται σε κάθε σεισµικη δόνηση δύο σχολές, δύο θεωρίες, µε τις συνοδευτικές εφέσεις.

Πάντως, για την ώρα, η µισή και παραπάνω παρουσία των σεισµολόγων αµφιταλαντεύεται ανάµεσα σε αίτηµα βελτίωσης των τεχνικών µέσων και στο µέγα ζήτηµα της εµπιστευτικότητας των επιστηµονικών πορισµάτων που παρέχει µια οµάδα ή ένας σεισµολόγος στον αρµόδιο οργανισµό.

Και η βαθιά µελέτη της στατιστικής, χωρίς να εξειδικεύεται στον χρόνο και στο επίκεντρο, παραµένει το µόνο όπλο της Πολιτείας, µαζί φυσικά µε τον περιοδικό έλεγχο της ασφάλειας των κατασκευών, ένα ζήτηµα που συχνά το φορτώνουµε στον κόκορα