Η επιλεκτική µνήµη του Σόιµπλε

Η πολιτική κάνει περίεργους κύκλους. Οµως ο Σόιµπλε, έχοντας κλείσει έναν χρόνο ως πρόεδρος της γερµανικής Βουλής, δεν φαίνεται να αναθεωρεί την αντίληψη που επέβαλε στην Ευρωζώνη ως πανίσχυρος υπουργός Οικονοµικών. Αντιθέτως, επιµένει για τον τρόπο µε τον οποίο αντιµετώπισε την Ελλάδα στα χρόνια των µνηµονίων. Και η µόνη αυτοκριτική που κάνει είναι ότι ενδεχοµένως να ήταν ιδιαίτερα γενναιόδωρος µε τη χώρα µας, επικαλούµενος σχετική κατηγορία που του προσάπτει η γερµανική Βουλή. «Αυτό ήταν αλήθεια» δήλωσε αφοπλιστικά στην DW, διαπιστώνοντας πως όσα επιβλήθηκαν στην Ελλάδα έγιναν µε τον κατάλληλο τρόπο στη βάση τού ότι οι Ελληνες δεν σέβονταν τους κανόνες. Λησµονεί ενδεχοµένως πως µε βάση τους προσωπικούς του κανόνες, σε ένα παγωµένο υπόγειο ξενοδοχείου στην πόλη Βρότσλαβ της Πολωνίας, Σεπτέµβριο του 2011, παρουσίασε στον Β. Βενιζέλο για πρώτη φορά την περίφηµη γερµανική πρόταση: εθελούσια έξοδος της χώρας από το ευρώ και µε 50 ευρώ σε δραχµές διαθέσιµα ανά πολίτη την εβδοµάδα από τις τράπεζες. Τα ρέστα του για το Grexit τα έπαιξε όµως το καλοκαίρι του 2015. Είναι ο ίδιος Σόιµπλε που επίσης σε ένα παγωµένο µέρος, το Νταβός, τον Γενάρη του 2016, επέµεινε στη συµµετοχή του ∆ΝΤ στο ελληνικό πρόγραµµα, ισχυριζόµενος ότι εάν δεν συνέβαινε αυτό θα ήταν σαν να έµπαινε στη γερµανική Βουλή κρατώντας δυναµίτη µε αναµµένο κερί. Αν το έκανε, άλλωστε, πώς θα έµπαινε έπειτα από 1,5 χρόνο στην Μπούντεσταγκ ως πρόεδρός της; Τον δυναµίτη τον φύλαξε καλά κρυµµένο ο Σόιµπλε στις γενναιόδωρες τσέπες του. Οταν, τον ∆εκέµβριο της ίδιας χρονιάς, επέβαλε την ψήφιση των µέτρων 1% + 1% στην ελληνική κυβέρνηση για να εξασφαλίσει την παραµονή του ∆ΝΤ στο πρόγραµµα. Και πάλι για να µην έρθει αντιµέτωπος µε τη γερµανική Βουλή... Λίγες ηµέρες αργότερα, επέβαλε την τιµωρία της για το γεγονός ότι διέθεσε κοινωνικό µέρισµα από την υπεραπόδοση στους συνταξιούχους, παρασύροντας στους κανόνες του σχεδόν όλες τις χώρες της Ευρωζώνης. Ο Σόιµπλε ως πρόεδρος του γερµανικού Κοινοβουλίου δεν έχει µιλήσει ανοιχτά για το θέµα της µη περικοπής των συντάξεων, ενός µέτρου που επέβαλε για τα µάτια του ∆ΝΤ. Ας ελπίσουµε ότι θα µείνει σε αυτό...