Μετά τα καλώδια στα τρένα, έρχεται η αποκαθήλωση της καµπάνας

Ο αναγνώστης µας κ. Νίκος Γιαννούλης, αναφερόµενος στην πρόσφατη κλοπή ηλεκτρικού σύρµατος από τις σιδηροδροµικές γραµµές λόγω της οποίας ακινητοποιήθηκαν επί ώρες τα τρένα, επισηµαίνει µε επιστολή του δύο κατηγορίες µέτρων οι οποίες θα περιόριζαν το φαινόµενο. Πρώτον, η κατασκευή των γραµµών να είναι αποτρεπτική για να τις πλησιάσει κάποιος. ∆εύτερον, η αστυνοµική έρευνα να επικεντρώνεται στους κλεπταποδόχους.

Πολύ λογικά ακούγονται αυτά και οπωσδήποτε είναι πιο ειρηνικά µέτρα από τα αντίποινα που εφάρµοζαν οι Γερµανοί στην Κατοχή, οσάκις γίνονταν κλοπές ή καταστροφές σιδηροδροµικού υλικού. Ας δούµε τώρα ποια µέτρα πρέπει να ληφθούν για µια άλλη δηµοφιλή κατηγορία κλοπών, που αφορά τις εκκλησίες. Και η µεν κλοπή παγκαριού είναι σχετικώς εύκολη και συνήθως ελάχιστα αποδοτική.

Αλλά η κλοπή χάλκινης καµπάνας βάρους 150 κιλών, που σηµειώθηκε στη Χαλκιδική τις προάλλες, είναι αποδοτικότερη και πολύ δύσκολη. ∆ιότι εκτός από το µεγάλο βάρος της, τον όγκο της και το άβολο για µετακινήσεις σχήµα της, η καµπάνα είναι συνήθως αναρτηµένη στο κωδωνοστάσιο, το οποίο έχει κάποιο ύψος. Αρα, το ζήτηµα δεν είναι µόνο πώς να την κλέψεις. Πρέπει να βρεις τρόπο να την κατεβάσεις από το καµπαναριό. Γίνεται όµως να κατεβάσεις έναν όγκο 150 κιλών από ύψος 6-7 µέτρων χωρίς µηχανική υποστήριξη; Και -το κυριότερο- είναι δυνατόν να το πετύχεις µέσα στη µαύρη νύχτα, χωρίς να ξεσηκώσεις το χωριό;

Αυτά όλα τα πέτυχε µια σπείρα πέντε αντρών, η οποία εντοπίστηκε από την Αστυνοµία. Εδώ χρειάζεται προσοχή. Ελπίζω ότι ο δικαστής δεν θα περιοριστεί στην ποινή για κλοπή, που θα εξαγοραστεί µε το προϊόν µιας άλλης κλοπής και οι κλέφτες θα φύγουν ελεύθεροι για τη µεθεπόµενη. Θα ήταν χρήσιµο να τους υποχρεώσει να ξαναβάλουν την καµπάνα στη θέση της, δηλαδή να την ξανανεβάσουν στα έξι µέτρα και να τη δέσουν σωστά για να µην πέσει. ∆ιότι αν δείτε πόσες εκκλησίες και ερηµοκλήσια έχει η Κασσάνδρα και πόσες καµπάνες και καµπανούλες κρέµονται ανυπεράσπιστες, συχνά σε µικρό ύψος, θα αντιληφθείτε ότι σύντοµα όλες αυτές θα κλαπούν για να λιώσουν και η τοπική χριστιανοσύνη θα επανέλθει στα ξύλινα σήµαντρα. Αν, εννοείται, δεν ανέβει η τιµή του ξύλου, οπότε πάνε και τα σήµαντρα και η µόνη λύση που αποµένει θα είναι να χτυπούν οι καντηλανάφτες παλαµάκια.