Ο χρόνος και το διακύβευμα των εκλογών

Στην τελευταία συνέντευξή του, στην δημόσια τηλεόραση, ο Πρωθυπουργός, επιβεβαίωσε ότι, στην σκέψη του είναι πλέον οι πρόωρες εθνικές εκλογές. Αν παρατηρήσουμε την επιχειρηματολογία του, στο θάμα αυτό, από πέρσι μέχρι σήμερα, θα διαπιστώσουμε την σταδιακή μετατόπιση του περιεχομένου των απαντήσεών του.

Από την αρχική και για μεγάλο διάστημα απάντησή του:

«Είναι θέμα αρχών, θέμα θεσμικό, θέμα εθνικού συμφέροντος, οι εκλογές να γίνονται στο τέλος της τετραετίας, όπως ορίζει το Σύνταγμα», έφθασε στην τελευταία συνέντευξή του να πει: «Υπάρχουν πάντα λόγοι να γίνονται πρόωρες εκλογές, υπάρχουν πολλοί περισσότεροι να ολοκληρώνεται η τετραετία», και στην συνέχεια: «Δεν θέλω η συζήτηση για πρόωρες εκλογές να γίνει πόλωση και τοξικότητα από την αντιπολίτευση, μέχρι το τέλος της τετραετίας».

Από θέμα αρχών, θεσμών και εθνικού συμφέροντος, η θέση του περιέβαλε ποσοτικά κριτήρια.

Όσο για το επιχείρημα της τοξικότητας και της πόλωσης από την αντιπολίτευση, αυτό θυμίζει, το βασικό επιχείρημα του Κώστα Καραμανλή, για την προκήρυξη πρόωρων εκλογών, για τις 4/10/09.

Ο κ. Πρωθυπουργός αναφέρθηκε και στην κατάκτηση της αντιπολίτευσης να ολοκληρώνεται η τετραετία, δυστυχώς όμως, δεν λέει την αλήθεια, γιατί έχει συμβεί το ακριβώς αντίθετο: οι εκλογές γίνονται πρόωρα, όταν ο εκάστοτε Πρωθυπουργός, εκτιμά ότι η συγκυρία τον ευνοεί για να κερδίσει τις εκλογές, και η συνέχιση της διακυβέρνησης δημιουργεί αβεβαιότητες, για το εκλογικό αποτέλεσμα.

Ο εκάστοτε Πρωθυπουργός φθάνει μέχρι το τέλος της τετραετίας, όταν ξέρει ότι, έχει χάσει την ευκαιρία του αιφνιδιασμού με πρόωρες εκλογές ή προσπαθεί να «γυρίσει» το κλίμα, η εμπειρία έδειξε, πάντα ματαίως.
Υπήρξε και μια τρίτη εκδοχή, η απώλεια ουσιαστικά της δεδηλωμένης, και η αδυναμία διαμόρφωσης νέας κυβερνητικής πλειοψηφίας, είτε από επιλογή όλων των κομμάτων είτε από επιλογή του μέχρι τότε κυβερνώντος κόμματος.

Είναι βέβαιο ότι, ο Πρωθυπουργός θα αξιολογήσει τα ευρήματα των ερευνών της κοινής γνώμης, αμέσως μετά το δεκαπενταύγουστο και ανάλογα με αυτά, θα πάρει τις αποφάσεις του.

Μια πρώτη εκτίμηση των σημερινών δεδομένων, δείχνει ότι: Ο κ. Μητσοτάκης, εκτός έκτακτων απρόβλεπτων αρνητικών εξελίξεων, στις αρχές του Φθινοπώρου θα διατηρεί την πρωτιά, τόσο στις εκλογές της απλής αναλογικής, όσο και στις αμέσως επόμενες του δικού του πλειοψηφικού εκλογικού νόμου. Όμως, όλα δείχνουν ότι δεν θα πετύχει την πολυπόθητη γιαυτόν αυτοδυναμία, και ουσιαστικά θα έχει τρεις επιλογές:

1. Κυβέρνηση με την Ελληνική Λύση του Κυριάκου Βελόπουλου, την οποία δεν απέκλεισε, στην τελευταία του συνέντευξη, μη απαντώντας στο σχετικό ερώτημα ή με το Κίνημα Αλλαγής ή μονοκομματική κυβέρνηση ανοχής, ενός από τα δύο κόμματα.
2.  Προκήρυξη τρίτων εκλογών, με ακόμη μεγαλύτερο εκβιασμό στα κόμματα της αντιπολίτευσης, πλην της Αξιωματικής.
3. Κυβέρνηση εθνικής ανάγκης-ειδικού σκοπού, ορισμένου χρόνου, είτε της μορφής Παπαδήμα είτε της μορφής Ντράγκι.

Φυσικά, εκτός από τον Πρωθυπουργό και τις ηγεσίες των κομμάτων, σημαντικό ρόλο στις πολιτικές εξελίξεις θα έχουν τα ΜΜΕ και οι ισχυροί επιχειρηματικοί όμιλοι, εγχώριοι και διεθνείς, όπως και οι ηγεσίες των ισχυρών κρατών της ΕΕ και η Ουάσιγκτον.

Όλοι οι αναλυτές, οι διεθνείς οικονομικοί οργανισμοί και οι ηγεσίες των δυτικών χωρών συμφωνούν ότι: Ο ερχόμενος Χειμώνας και το επόμενο έτος, θα είναι έτος υψηλών οικονομικών, γεωπολιτικών και πιθανών αρνητικών υγειονομικών εξελίξεων, συνεπώς και πιθανής φθοράς των κυβερνήσεων, ειδικά αυτών που θα βρίσκονται μπροστά σε εκλογές.

Συνεπώς, ο Πρωθυπουργός θα ολοκληρώσει την τετραετία, μόνο εάν έχει την προοπτική καλύτερων εκλογικών επιδόσεων την Άνοιξη του 2023. Αντιθέτως, αν βεβαιωθεί στο τέλος του Καλοκαιριού ότι, οι συνθήκες θα είναι δυσμενέστερες μετά τον Χειμώνα για αυτόν, τότε θα βρει τα επιχειρήματα, τα οποία ήδη έχει προαναγγείλει εμμέσως, για να προκηρύξει εκλογές μια Κυριακή στις αρχές Οκτωβρίου, όπως μάλιστα, μεγάλος αριθμός βουλευτών και υπουργών της ΝΔ, ακόμη και στις δημόσιες τοποθετήσεις τους, εμμέσως ή ευθέως δηλώνουν.

Σε κάθε περίπτωση το δίλημμα των εκλογών είναι ανεξάρτητο του χρόνου που θα γίνουν και είναι: Αν πρέπει η χώρα να συνεχίσει με την ίδια πολιτική ή πρέπει να αλλάξει με μια διαφορετική και ποια και από ποιους μπορεί να προταθεί και να ασκηθεί.

ΥΓ. 1. Μέχρι τώρα, η κυβέρνηση, παρ΄ ότι η πραγματική και όχι η πληθωριστική ανάπτυξη, σε σχέση με τους στόχους του εκτελούμενου κρατικού προϋπολογισμού, είναι χαμηλότερη, λόγω της ακρίβειας έχουμε σημαντική υπέρβαση εσόδων, από τον στόχο του προϋπολογισμού. Δηλαδή, δημιουργείται δημοσιονομικός χώρος, τον οποίο η κυβέρνηση αποκρύπτει επιμελώς, για να μην αποκαλυφθεί η υπερφορολόγηση των καταναλωτών, συνεπώς μπορεί ένα μέρος αυτών, με επιδόματα ή με άλλους τρόπους, να τα επιστρέφει στους πολίτες, εισπράττοντας και τα μπράβο τους. Αυτός είναι ο λόγος που δεν μειώνει τον ΦΠΑ σε κανένα αγαθό και υπηρεσία, γιατί αυτός είναι ο μηχανισμός των κρυφών υπερεσόδων του δημοσίου, από την κρυφή υπερφορολόγηση των πολιτών. Όμως, ξέρει καλά ότι, αυτή η αύξηση των εσόδων έχει ένα όριο, τον Χειμώνα θα πέσει πολύ περισσότερο η κατανάλωση, λόγω της πρόσθετης αύξησης των τιμών και της ταυτόχρονης μείωσης του διαθέσιμου εισοδήματος, από την υπερφορολόγηση των νοικοκυριών, συνεπώς,  δεν θα υπάρχουν και υπερέσοδα στο δημόσιο, για να δημιουργείται  δημοσιονομικός χώρος, που ένα μέρος του θα μπορεί να γίνεται επιδόματα. Αν σε αυτές τις εξελίξεις προσθέσουμε και την ραγδαία αύξηση των επιτοκίων δανεισμού του δημοσίου, των επιχειρήσεων και των πολιτών, με τις πολλές αρνητικές παρενέργειες που θα έχει αυτό σε επενδύσεις, εξαγωγές και κατανάλωση, τότε εύκολα καταλαβαίνουμε ότι μπορεί να βρεθούμε σε συνθήκες 2009, που σίγουρα ο Πρωθυπουργός, δεν θα ήθελε να έχει μπροστά του εκλογές.

2. Η Άνοιξη του 2023, είναι και ο χρόνος των εκλογών στην Τουρκία, και φαντάζομαι όλοι καταλαβαίνουν, ότι η επιθετικότητα του Ερντογάν θα βρίσκεται σε ακόμη μεγαλύτερη ένταση, αυτό βέβαια μπορεί να είναι καλό για την εκλογική καμπάνια του Πρωθυπουργού, σίγουρα όμως δεν θα είναι καλό για την χώρα, να μην έχει κυβέρνηση, εκείνη την περίοδο.