Σοσιαλδημοκράτες: Πολύ λίγο, πολύ αργά;

Η στροφή προς τα αριστερά που επιχειρεί η ηγεσία των Σοσιαλδηµοκρατών στη Γερµανία δύσκολα θα αποτρέψει την περαιτέρω πτώση των ποσοστών του κόµµατος στις ευρωεκλογές του Μαΐου. Είναι προφανές ότι δεν αρκούν η αποστασιοποίηση και η ρήξη µε την πολιτική των µεταρρυθµίσεων που υλοποίησε ο Σρέντερ στη δεύτερη θητεία του µετά το 2002.

Η ανάσχεση της συρρίκνωσης της επιρροής των Σοσιαλδηµοκρατών έχει ως προαπαιτούµενο την αποχώρηση από τον µεγάλο συνασπισµό µε τους Χριστιανοδηµοκράτες άµεσα, και όχι στο τέλος του χρόνου, όπως είχε αρχικά δεσµευθεί η ηγεσία της παράταξης.

Με άλλα λόγια, το SPD καλείται να πάρει την ευθύνη και πιθανόν το κόστος του να οδηγηθεί η Γερµανία στην αχαρτογράφητη περιοχή είτε µιας κυβέρνησης µειοψηφίας είτε άµεσης προσφυγής στις κάλπες, µε τις δύο επιλογές να οδηγούν τη Μέρκελ σε πρόωρη αποχώρηση από την καγκελαρία.

Το ενδεχόµενο πρόωρων εκλογών είναι βέβαιο ότι θα διόγκωνε τη ρευστότητα και τη δυναµική πολυδιάσπασης, που επιβεβαιώθηκαν πανηγυρικά στις εκλογές του Σεπτεµβρίου του 2017. Σε πρώτη φάση η στροφή του κόµµατος προς τα αριστερά, το οποίο θα συνεχίσει να είναι ο ήσσων κυβερνητικός εταίρος, µπορεί να επιδεινώσει τις δηµοσκοπικές και εκλογικές επιδόσεις του, µε αποτέλεσµα να µην υπάρξουν επαναπατρισµός ψηφοφόρων και ταυτόχρονα ρήξη µε την κληρονοµιά Σρέντερ, που θα προκαλέσει διαρροή κεντρώων ψηφοφόρων προς τους Πράσινους. Το πολιτικό τοπίο είναι ρευστό, όχι µόνο για τους φυλλορροούντες Σοσιαλδηµοκράτες, αλλά και  για όλα τα κόµµατα.

Οταν στην προεδρική εκλογή του 1969 στη Γαλλία ο υποψήφιος των Σοσιαλιστών πήρε ποσοστό 5%, χρειάστηκαν η επανίδρυση του κόµµατος το 1971 από τον Μιτεράν και η συµφωνία κυβερνητικής συνεργασίας µε τους κοµµουνιστές το 1972, προκειµένου να υπάρξει µια αυξητική δυναµική. Το SPD διαφοροποιείται πολύ λίγο και πολύ αργά...