Ο βασικός λόγος που αρνούµαστε να γίνουµε κανονική δηµοκρατία ονοµάζεται «απλή αναλογική»

Ετσι κατοχυρώνονται τα αυτονόητα και πηγαίνει κανείς παρακάτω.

Ολα αυτά στις κανονικές δηµοκρατίες. Για να µπορεί κάποιος να εκφράζει τις αντιθέσεις του, τις διαφωνίες και τις συγκρούσεις του, τα διαφορετικά προγράµµατα και τις προοπτικές του. Ο καταστατικός χάρτης της χώρας είναι µια καλή ευκαιρία. Οχι γιατί δεν υπάρχουν αντιπαραθέσεις ή συντηρητικές συσπειρώσεις, αλλά γιατί διασφαλίζεται έτσι η κατανόηση µιας ζωής αποδεκτής από όλους.

Από εκεί και πέρα κάθε δύναµη θέτει τους στόχους της, τις προτεραιότητές της, το ένα βήµα παραπάνω που εκφράζει µε τον καλύτερο τρόπο είτε τα ιδεολογικά χαρακτηριστικά που θέλει να προσδώσει στην ελληνική κοινωνία είτε τις νέες κατακτήσεις που έχουν υπάρξει στον κοινωνικό ή άλλον πολιτισµό.

Προφανώς στην Ελλάδα δεν είναι έτσι. Εδώ επικρατεί, παρά την περί του αντιθέτου επίκληση, η κυριαρχία της απόλυτης εξουσίας επί του αντιπάλου. Νίκη επί του συνόλου και επί των σηµείων, µε αποτέλεσµα τίποτα να µην αλλάζει επί των βασικών χαρακτηριστικών του Συντάγµατος, να διατηρείται ο στενά συνδεδεµένος χαρακτήρας του µε την Εκκλησία και να διασφαλίζεται µε κάθε τρόπο η οικονοµική κατεύθυνση προς τις βασικές αξίες της Ευρωπαϊκής Ενωσης και του ατλαντισµού. Αυτά όσον αφορά την αντιπολίτευση.

Πιο ανοιχτές αλλά και πιο ασαφείς, οι προτάσεις της κυβέρνησης θα αναλωθούν σε ένα αέναο διαδικαστικό παιχνίδι για «το ποιος αποφασίζει τι». Τότε ή τώρα, όλα ή τίποτα. Υπάρχει ένας βασικός λόγος που αρνούµαστε να γίνουµε κανονική δηµοκρατία. Και αυτός ονοµάζεται «απλή αναλογική». Οσο επιδιώκουµε την κατάκτηση της απόλυτης αλήθειας τόσο θα κόβουµε τον δρόµο, τον διάλογο, τον ψύχραιµο προβληµατισµό,  τη συνεννόηση και τη σύνθεση. Καλώς ήρθατε και παραµένετε στο Βαλκανιστάν.