Ο βουλευτής που... το φχαριστήθηκε

Τον λόγο τον εξήγησε (όπως και µερικά πράγµατα ακόµη) στην οµιλία του. Ηταν ο βουλευτής που δήλωσε ευθέως ότι τη διαδικασία της συνταγµατικής αναθεώρησης τη... φχαριστήθηκε! Σαν ένα ωραιότατο γεύµα. Κάπως έτσι.

Και τι δεν είπε: Ηταν ένας «γόνιµος ποιοτικός διάλογος υψηλού επιπέδου» που «άγγιξε στιγµές κοινοβουλευτισµού παλιάς εποχής». Αναφέρθηκε ονοµαστικά σε πολιτικούς αντιπάλους µιλώντας για «πολύ θετική παρουσία του κ. ∆ουζίνα, της κυρίας Σ. Αναγνωστοπούλου, του κ. Μπαλτά» αλλά και για «την πληθωρική παρουσία του Ευ. Βενιζέλου» (αυτός προφανώς δεν είναι αντίπαλος).

Τα έβαλε και µε τους συριζαίους. Υποστήριξε πως ήθελαν να κάνουν συνταγµατικές διατάξεις τις ιδεολογικές εµµονές τους. Οµως επειδή -από επαγγελµατικό βίτσιο- έχω παρακολουθήσει τη συζήτηση της συνταγµατικής αναθεώρησης, πιστεύω ότι αυτές οι στιγµές ιδεολογικής κόντρας άρεσαν στον Κώστα Τζαβάρα περισσότερο από τις υπόλοιπες. Ετσι έδειχνε. ∆εν βρίσκεις άλλωστε συχνά ευκαιρία να ασκήσεις κριτική στον ΣΥΡΙΖΑ λέγοντας ότι θέλει επαναφορά του καθεστώτος της Παρισινής Κοµµούνας σε συνταγµατική µορφή. Οπως δηλαδή έκανε ο βουλευτής της Ν∆. Σίγουρα τέτοιες συζητήσεις δεν γίνονται στα τηλεπαράθυρα ή στην αίθουσα της Βουλής όταν αξιοποιείται ως τηλεεργαλείο.

Ο Κώστας Τζαβάρας όµως περιέγραψε παράλληλα τη διαδικασία της αναθεώρησης ως «έντιµες ανταλλαγές απόψεων καταδικασµένες να µείνουν χωρίς αντίκρισµα». Είπε πως πρέπει «να πάψουµε να σκεφτόµαστε µε µια κοινοβουλευτική πονηρία» και ότι δεν θέλει έναν κοινοβουλευτισµό «καταδικασµένο να βλέπει διαλόγους να αναπτύσσονται που όµως όλοι πρέπει να φροντίσουµε να είναι δηµιουργικοί». Πρόσθεσε µάλιστα πως «θα πρέπει, αν προτάσεις του αντιπάλου αξίζουν, να τις υποστηρίξουµε».

Αυτά µου λένε πως µάλλον πίσω από το χαµόγελο του Κώστα Τζαβάρα για τη διαδικασία υπάρχει µια απογοήτευση για την κατάληξή της. ∆εν είµαι µάλιστα καθόλου, µα καθόλου βέβαιος ότι αυτά που είπε δεν αφορούν και τη Νέα ∆ηµοκρατία. Για να µην πω πρώτιστα τη Νέα ∆ηµοκρατία.

Οπως και να έχει, είναι δεδοµένο ότι καµία κοινοβουλευτική διαδικασία δεν είναι εύκολη σε προεκλογική περίοδο. Πόσο µάλλον µια τέτοια υπόθεση. Που απαιτεί προσεγγίσεις µακριά από τα τρέχοντα προβλήµατα. Κι αυτό ένας έµπειρος κοινοβουλευτικός όπως ο Κ. Τζαβάρας το γνωρίζει. Χωρίς να σηµαίνει ότι του αρέσει.