Να µη στερέψει το Ποτάµι!

Πολλοί της γενιάς του Σταύρου, δηµοσιογράφοι και µη, δεν υπήρξαµε ποτέ οπαδοί του Κέντρου. Μπορεί να «συνυπηρετήσαµε» στην ΕΡΤ ή να µοιραστήκαµε την ανάγκη να ξεπεράσουµε τα στερεότυπα που κράταγαν τη χώρα κολληµένη στον βυθό των προκαταλήψεων, αλλά δεν έτυχε να βρεθούµε στην ίδια όχθη του ποταµιού.

Ούτως ή άλλως, το στοίχηµα που έβαλε ο Θεοδωράκης το 2014 δεν νιώθαµε όλοι ότι µας αφορά. Μπορεί ο Σταύρος να διάβασε σωστά τη συγκυρία, ρίχνοντας στην πολιτική αγορά ένα νέο προϊόν, αλλά η υπόθεση της υπέρβασης των κλασικών διαχωριστικών γραµµών και της συγκατοίκησης κεντροαριστερών και κεντροδεξιών στο ίδιο σπίτι, προσωπικά µου θύµιζε πάντα εκείνη τη σκηνή όπου Ινδιάνοι και καουµπόηδες καπνίζουν την πίπα της ειρήνης χωρίς... καπνό.

Ο Σταύρος, πάντως, προχώρησε. Στα δύσκολα, µάλιστα, απέδειξε σε φίλους και αντιπάλους ότι, αν και εκπρόσωπος της mainstream πολιτικής, έχει το µέταλλο που χρειάζεται για να µην τον καταπιεί το ρεύµα… ∆εν είναι και λίγο. Ούτως ή άλλως, η περιπέτεια της πολιτικής ήταν και παραµένει µια µάχη πρώτα απ’ όλα µε τον καθρέφτη.

Όποιος δεν το καταλαβαίνει µπαίνει στην κούρσα, αλλά στην κρίσιµη στροφή, εκεί στο βιράζ όπου ο δροµέας πρέπει να αντέξει, κλατάρει και σωριάζεται. Αντίθετα, όποιος νιώθει την πρόκληση και ξέρει τα όριά του, όποιος, µε άλλα λόγια, τολµά να αναµετρηθεί µε τις αντιφάσεις του και έχει συνείδηση των κόκκινων γραµµών του, µπορεί να χάσει το βήµα του, µα δεν θα χάσει την αξιοπρέπειά του…

Στην περίπτωση της Συµφωνίας των Πρεσπών, η στάση του Θεοδωράκη µεταδίδει µηνύµατα που ο κόσµος της πολιτικής τα έχει ανάγκη… Ο επικεφαλής του Ποταµιού µπορεί να βρέθηκε µε την πλάτη στον τοίχο, κράτησε ωστόσο το κεφάλι του έξω από το νερό, υποστηρίζοντας µια θέση που ήξερε ότι τον αποκόβει από ένα εγγυηµένο «γαλάζιο» µέλλον.

Ο ίδιος, µε την αυταρέσκεια που τον διακρίνει, τόνισε από το βήµα της Βουλής ότι «οι πολίτες πρέπει να ενισχύσουν µια ξεχωριστή φωνή, που δεν δηµαγωγεί, δεν λαϊκίζει και δεν σιωπά µπροστά στον φόβο του πολιτικού κόστους». Φλερτάροντας µάλιστα µε την υπερβολή, είπε ακόµα ότι «αυτή η φωνή σήµερα στην Ελλάδα είναι δυστυχώς µόνο η φωνή του Ποταµιού, η φιλελεύθερη φωνή που τολµάει να λέει συγχρόνως “ναι”.

Ακολουθήστε το ethnos.gr στο Instagram