Απόψεις|16.08.2022 08:12

Τι συμφέρει την Ευρώπη και την Αμερική έναντι της Τουρκίας

Φάνης Τσουλουχάς

Η Τουρκία έχει πλέον εξελιχθεί στον πιο σοβαρό αποσταθεροποιητικό παράγοντα στην περιοχή μας, και στον δεύτερο πιο αποσταθεροποιητικό παράγοντα στην Ευρώπη μετά τη Ρωσία. Έχει εμπλακεί στην Αφρική γενικά, στη Λιβύη ειδικότερα, στη Σομαλία, στην Υεμένη, στη Συρία, στην Αρμενία, στο Ιράκ και αλλαχού, και προκαλεί συνεχώς την Ελλάδα και την Κύπρο.

Η Τουρκία συνεργάζεται με τη Ρωσία, το Ιράν, το Ισλαμικό κράτος και τη Χαμάς. Η Τουρκία έχει γίνει ταραχοποιό κράτος (rogue state). Παρότι αντιμετωπίζει χρηματοοικονομικά προβλήματα, φαίνεται να συνεχίζει να χρηματοδοτεί τον τουρκικό στρατιωτικό επεκτατισμό και τα προπαγανδιστικά Κέντρα Τουρκικής Κουλτούρας ανά τον κόσμο. Τα «σύνορα της καρδιάς» του κ. Ερντογάν φτάνουν μέχρι την Αμερική και τη Ρωσία! Η Τουρκία έχασε το μέτρο προ πολλού και πλέον σηματοδοτείται από υπερβολική αμετροέπεια. Αυτό το grandiose sense of itself (η δυσανάλογα μεγαλοπρεπής αίσθηση του εαυτού της) δεν είναι και πολύ υγιές εδώ που τα λέμε. Και όσο ο κ. Ερντογάν χάνει στις δημοσκοπήσεις λόγω οικονομίας, τόσο θα αποθρασύνεται η τουρκική ρητορική, οι αμφισβητήσεις στο πεδίο, και η πιθανότητα όχι μόνο θερμού επεισοδίου αλλά γενικευμένης σύρραξης.

Η Τουρκία εξέδιδε νέο χρήμα σαν να μην υπήρχε αύριο χωρίς αντίστοιχη άνοδο στην παραγωγικότητα, που οδήγησε σε αχαλίνωτο πληθωρισμό και υποτίμηση του νομίσματος. Η Τουρκία μετά εξάντλησε τα συναλλαγματικά της αποθέματα προσπαθώντας να σταθεροποιήσει τη λίρα. Αυτό ανάγκασε την Τουρκία να δανείζεται από χώρες του Κόλπου για να επιβιώσει.

Μετά από τέτοια παταγώδη τελικά και αυτοκαταστροφική αποτυχία στα οικονομικά ο κ. Ερντογάν, που αρχικά σαγήνευσε τις μάζες γλυτώνοντας την Τουρκία από το ΔΝΤ και προκαλώντας ένα οικονομικό θαύμα, τα μόνα όπλα που έχει στη φαρέτρα του για να επιβιώσει και να γλυτώσει το πολιτικό λιντσάρισμα είναι ο αυταρχισμός, ο αναθεωρητισμός, ο εθνικισμός, και ο νέο - Οθωμανισμός.

Η Δύση τι κάνει έναντι της Τουρκίας; Για πολλές δεκαετίες η Δύση, συμπεριλαμβανομένης και της Ελλάδας, ακολούθησε μυωπικά μία πολιτική κατευνασμού έναντι της Τουρκίας. Ευρωπαίοι υπέρμαχοι η Ολλανδία, η Ισπανία και ενίοτε και η Ιταλία. Κάποιες χώρες όπως η Γερμανία που είναι παραδοσιακός εταίρος της Τουρκίας, ή η Βρετανία του διαίρει και βασίλευε, και η Αμερική του Κίσινγκερ, το πήγαν και λίγο παραπέρα.

Βέβαια, τελευταία, η Δύση άρχισε να ξυπνάει. Η Ευρώπη άρχισε να ξυπνάει όταν η Τουρκία άρχισε να εργαλειοποιεί τους μετανάστες και τους δύστυχους πρόσφυγες. Η Αμερική όταν συνειδητοποίησε ότι η Ελλάδα είναι πιο αξιόπιστος εταίρος. Τι πιο τρανή απόδειξη από το ότι ακόμα και ο ΣΥΡΙΖΑ επεδίωξε ενισχυμένες σχέσεις με τις ΗΠΑ. Με τα νέα οπλικά συστήματα και τεχνολογίες, η άμεση προσέγγιση σε προβληματικές περιοχές ενδιαφέροντος έπαψε να είναι ο νούμερο ένα παράγοντας. Αλλά, επιπροσθέτως, στην παρούσα συγκυρία η Αλεξανδρούπολη επέτρεψε την παράκαμψη των Στενών. Και η Ελλάδα έκανε κάτι πολύ έξυπνο στρατηγικά. Προσέγγισε το Ισραήλ. Και το δυναμικό Ισραηλινό λόμπι στις ΗΠΑ άρχισε να δουλεύει υπέρ της Ελλάδας.

Αρχίζουν να δυναμώνουν οι ευρωπαϊκές φωνές εναντίον της Τουρκίας 

Εκτός από την πεφωτισμένη Γαλλία, η ανάθεση του Υπουργείου Εξωτερικών της Γερμανίας στους Πράσινους ανακάτεψε την τράπουλα που μέχρι τώρα ήταν σημαδεμένη. Η κ. Μπέρμποκ δεν κατανοεί πλέον τις αμφίρροπες τουρκικές σχέσεις και τακτικισμούς. Οι ευρωπαϊκές φωνές εναντίον της Τουρκίας αρχίζουν να δυναμώνουν. Ένα είναι σίγουρο. Η Ευρωπαϊκή προοπτική της Τουρκίας ήταν μια φούσκα που ξεφούσκωσε. Ποιος θέλει μια αμφίβολη αλλά πληθυσμιακά ισχυρή χώρα στην Ευρωπαϊκή Ένωση;

Η Ευρώπη αντιλαμβάνεται ότι πρέπει να προστατέψει τα σύνορά της και από τη Ρωσία και από την Τουρκία. Και λόγω του πολέμου στην Ουκρανία, οι νότιες ενεργειακές πηγές αποκτούν κριτική σημασία. Αλλά η Ευρώπη δεν έχει ακόμα κοινή άμυνα και με δυσκολία καταλήγει σε κοινά αποδεκτές πολιτικές.

Η Ευρώπη και η Ελλάδα πρέπει να αρχίσουν να διεκδικούν τα δικαιώματά τους και όχι να αντιδρούν στις κινήσεις της Άγκυρας εκ των υστέρων δίνοντας τις πρωτοβουλίες στην Άγκυρα. Με ποιο δικαίωμα κάνει η Τουρκία γεωτρήσεις στη Βόρεια Κύπρο όταν το μόνο αναγνωρισμένο κράτος είναι η Κυπριακή Δημοκρατία που είναι μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης; Το ψευδοκράτος που έχει εγκαταστήσει η Τουρκία είναι μόνο αναγνωρισμένο από αυτή και δεν έχει καμία νομική υπόσταση με βάση το Διεθνές Δίκαιο. Το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ, στηριζόμενο στο άρθρο 2 παράγραφος 4 του Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών, εξέδωσε τα ψηφίσματα 541 και 550 με τα οποία ρητώς αναφέρει ότι το ψευδοκράτος δεν μπορεί να αναγνωριστεί από τη διεθνή κοινότητα διότι είναι προϊόν της χρήσης βίας και όπλων. Ως πότε η Δύση θα αφήνει την Τουρκία να κατέχει στρατιωτικά το βόρειο τμήμα της Κυπριακής Δημοκρατίας που προσπαθεί διακαώς να προσαρτήσει; Ποια η διαφορά Ουκρανίας από Κύπρο;

Από την άλλη η Ελλάδα, φοβούμενη ότι θα κατηγορηθεί ως επιθετική, δεν αναδεικνύει τις ιστορικές αλήθειες. Έτσι η Τουρκία στηρίζει τον επεκτατισμό της στα πρώην όρια της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, και η Ελλάδα δεν υπενθυμίζει ότι η Τουρκία βρίσκεται σε πατρογονικά μας εδάφη όπου δημιουργήθηκε και έλαμψε ένα σημαντικό τμήμα του πολιτισμού μας, δηλαδή ο Ιωνικός Πολιτισμός, και μετέπειτα η Βυζαντινή Αυτοκρατορία. Τα εδάφη αυτά, όπως και τα νησιά μας και η ηπειρωτική χώρα κατοικούνται από Έλληνες από την αρχή της ιστορικής καταγραφής. Οι Τούρκοι βρίσκονται σε Ελληνικά και Ευρωπαϊκά εδάφη με Τουρκοποιημένο αλλά εθνικά ανομοιογενή Ελληνικό, Λατινικό, Κουρδικό, Ασσυριακό, Αρμενικό και Εβραϊκό πληθυσμό. Δεν δικαιούται η Τουρκία να μιλάει για Τουρκική μειονότητα στην Ελλάδα όταν οι Τούρκοι είναι εθνική μειονότητα στην ίδια την Τουρκία.

Και αν η πολιτική κατευνασμού της Τουρκίας στηρίζεται στο ότι η Τουρκία είναι πολύ μεγάλη, μήπως ήλθε η ώρα να διαμελισθεί και να γίνει μικρότερη.

* Αυτό το άρθρο περιέχει αυστηρά προσωπικές απόψεις που δεν αντίκεινται στον φίλο τουρκικό λαό αλλά στην τωρινή ηγεσία του, και δεν αντιπροσωπεύουν το Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας.

ΟΛΕΣ ΟΙ ΕΙΔΗΣΕΙΣ

ΕυρώπηΤουρκίαειδήσεις τώραΗΠΑ