100 ημέρες πριν τις ευρωεκλογές «τρίζει» το δόγμα Σόιμπλε

Σχεδόν 100 µέρες πριν από τις ευρωεκλογές και εν αναµονή ενός αρνητικού αποτελέσµατος στην κρίσιµη αυτή κάλπη, κάποιοι εκτιµούν πως το δόγµα Σόιµπλε, της «ιερής» δηµοσιονοµικής ορθοδοξίας των τελευταίων ετών, ίσως και να τρίζει. Μεταναστευτικό, το φλερτ της Ευρωζώνης µε την οικονοµική επιβράδυνση, ακόµη και µε µια νέα ύφεση, και η πεισµατική αντίσταση του πλούσιου ευρωπαϊκού Βορρά -µε πρωτεργάτη τη Γερµανία- στην προοπτική να πάµε σε µια κανονική, οικονοµική και πολιτική ένωση στην Ευρωζώνη, δίνουν δύναµη στον λαϊκισµό και στην ακροδεξιά στη Γηραιά Ηπειρο, πρωτόγνωρη για τα µεταπολεµικά δεδοµένα.

Υπό αυτή την πίεση αξιωµατούχοι -εντός και εκτός συνόρων- υποστηρίζουν ήδη πως η «µάχη» κατά των λαϊκιστών δεν τελειώνει στις 26 Μαΐου. Με άλλα λόγια, µόλις κλείσουν οι κάλπες και δούµε τον νέο χάρτη στο Ευρωκοινοβούλιο, οι νέες πολιτικές ισορροπίες θα αξιολογηθούν και το -αποκαλούµενο- προοδευτικό µέτωπο θα κλιµακώσει την επίθεση στους λαϊκιστές που δυναµώνουν σταθερά τα τελευταία χρόνια στις µικρές αλλά και τις µεγάλες, ισχυρές οικονοµίες της Ευρωζώνης.

Αρκετοί αναλυτές ελπίζουν και προσδοκούν πως µια τέτοια στρατηγική δεν µπορεί παρά να περάσει από µια ελαφρά χαλάρωση στα δηµοσιονοµικά «λουριά» και σε πακέτα τόνωσης της οικονοµίας τα επόµενα χρόνια, δίνοντας απάντηση στην οικονοµική επιβράδυνση που τυλίγει την Ευρωζώνη, µε απρόβλεπτη δυναµική.

Σε ένα τέτοιο σενάριο, κεντρική επιδίωξη θα ήταν να δοθεί το µήνυµα στους δυσαρεστηµένους Ευρωπαίους ότι το… µήνυµά τους ελήφθη και δεν χρειάζεται να προσφεύγουν πια σε ακραίες λύσεις τύπου Σαλβίνι ή Λεπέν για να βρουν καταφύγιο. Ταυτόχρονα όµως είναι προφανές πως σε ένα τέτοιο σενάριο, µετά τις ευρωεκλογές, θα σκληρύνει η στάση και θα µηδενιστεί η ανοχή όταν τέτοιου τύπου ηγέτες θα περνούν κόκκινες γραµµές που για την Κοµισιόν, τη Φρανκφούρτη και το Βερολίνο µπορούν να λειτουργήσουν αποσταθεροποιητικά για την οικονοµία της Ευρωζώνης.

Το εάν και πώς θα προχωρήσει τελικά ένας τέτοιος σχεδιασµός, εάν θα αγγίξει ιερά «δισκοπότηρα» της Ευρωζώνης όπως το Σύµφωνο Σταθερότητας και η αµοιβαιοποίηση του χρέους και εάν θα αναχαιτιστεί το κύµα του λαϊκισµού στην Ευρωζώνη µένει να φανεί. Μέχρι τότε ψυχραιµία και υποµονή. Καλά τα σχέδια και οι προσδοκίες, αλλά χρειάζονται αντανακλαστικά και πραγµατικά προοδευτική προσέγγιση από δυνάµεις που δεν έχουν καλό ιστορικό ούτε στο ένα ούτε στο άλλο µέτωπο, τα τελευταία χρόνια