Γερµανικό παράδοξο

Η εναλλακτική για τη Γερµανία (ΑfD) ξεκίνησε την άνοιξη του 2013 ως περιορισµένης εµβέλειας ευρωσκεπτικιστικό κίνηµα, ωστόσο είδε τα ποσοστά της να διογκώνονται λόγω της πολιτικής των ανοιχτών συνόρων που υιοθέτησε το φθινόπωρο του 2015 η καγκελάριος Μέρκελ. Σήµερα, την ώρα που προεξοφλείται περαιτέρω άνοδος των ποσοστών της Εναλλακτικής στις ευρωεκλογές, αλλά και σε µια σειρά τοπικών εκλογικών αναµετρήσεων, σε έρευνα του Ινστιτούτου Μπέρτελσµαν διαπιστώνεται ότι η Γερµανία µέχρι το 2060 θα χρειάζεται 260.000 µετανάστες τον χρόνο.

Σε αντίθετη περίπτωση, ο εγκλωβισµός της οικονοµίας σε χρόνια ύφεση και η κατάρρευση των συνταξιοδοτικών ταµείων είναι ορατά ενδεχόµενα, καθώς, αν δεν υπάρξουν σταθερές ετήσιες εισροές, το εργατικό δυναµικό θα µειωθεί, µε ορίζοντα το 2060, κατά 16.000.000 άτοµα! Ωστόσο, αντί να διαµορφώνεται εθνική συναίνεση για τις νέες µεταναστευτικές εισροές, η Εναλλακτική φαίνεται να υπαγορεύει τη ρητορική της περιχαράκωσης σε όµορες και µη συντηρητικές δυνάµεις, όπως οι Φιλελεύθεροι, οι Χριστιανοκοινωνιστές της Βαυαρίας, αλλά και µια ισχυρή πτέρυγα της Χριστιανοδηµοκρατίας.

Η µελέτη εκτιµά ότι η προσέλκυση τόσο µεγάλου αριθµού µεταναστών θα είναι δύσκολο -αν όχι ακατόρθωτο- εγχείρηµα, µε το µεγαλύτερο µέρος των εισροών να αναζητείται σε χώρες εκτός ΕΕ. Τα παραπάνω δεν προκαλούν έκπληξη, καθώς η αντίφαση ανάµεσα στα συµφέροντα της Γερµανίας και στις διαθέσεις της κοινής γνώµης της χώρας υπάρχει και στη µεγάλη εικόνα της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης.

Οπως, λοιπόν, η πολιτική ελίτ της Γερµανίας που, αντί να δει το Προσφυγικό σαν ευκαιρία υπέρβασης του δηµογραφικού αδιέξοδου της χώρας, έχει µπει σε πλειοδοσία περιχαράκωσης και εσωστρέφειας, έτσι αντιµετωπίστηκε και η διαχείριση της παγκόσµιας χρηµατοπιστωτικής κρίσης, η οποία ξέσπασε τον Σεπτέµβριο του 2008, µετά την κατάρρευση της Lehman Brothers.

Η χώρα, λοιπόν, που είχε να ωφεληθεί περισσότερο από την εµβάθυνση της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης τράβηξε χειρόφρενο φοβούµενη το βραχυπρόθεσµο κόστος µιας κοινής θωράκισης της Ευρωζώνης. Σε κάθε κρίση της τελευταίας δεκαετίας η πολιτική ελίτ και η κοινή γνώµη στη Γερµανία βλέπουν µόνο κινδύνους και καµιά ευκαιρία.