Καταλονία: Αποσχιστική... κανονικότητα!

Eνα είναι βέβαιο: όποιο και αν είναι το αποτέλεσµα των πρόωρων εκλογών στην Ισπανία στα τέλη Απριλίου, η δυναµική του αποσχιστικού εθνικισµού στην Καταλονία θα είναι µέρος της κανονικότητας στην πολιτική σκηνή της χώρας. Παρά τις βαθιές ρίζες στο παρελθόν, το αποσχιστικό κίνηµα στην Καταλονία στη σηµερινή του έκφραση και δυναµική είναι σε µεγάλο -αν όχι σε κυρίαρχο- βαθµό συνέπεια των ευρωπαϊκών εξελίξεων:

Η Καταλονία αναπαράγει σε εθνική κλίµακα την άρνηση του Βορρά της ΕΕ - Ευρωζώνης να σταθεί αλληλέγγυος στις χώρες του Νότου µέσω της αµοιβαιοποίησης των κινδύνων και της µεταφοράς πόρων – µια στάση σταθερή, την οποία έχουν υιοθετήσει η Γερµανία, αλλά και οι υπό την ηγεσία της Ολλανδίας «8» του Βορρά (Νέα Χανσεατική Ενωση) από την άνοιξη του 2010 µέχρι και σήµερα. Μια στάση που κατεγράφη και προ της κρίσης µε την εµφάνιση της Λέγκας του Βορρά στη Βόρεια Ιταλία πριν από 25 χρόνια.

Σήµερα η απόσχιση από µια χώραµέλος της ΕΕ και της Ευρωζώνης, αλλά και της ζώνης Σένγκεν, επιτρέπει µια αποδραµατοποίηση του κόστους της ανεξαρτησίας: ούτε νέα σύνορα µε ελέγχους διαβατηρίων και τελωνειακούς δασµούς ούτε νέο νόµισµα, µε όλες τις παρενέργειες της  οικονοµικής αποσταθεροποίησης. Μοναδική ορατή διαφορά της απόσχισης δεν θα ήταν άλλη από τον τερµατισµό της απόδοσης εσόδων στην κεντρική κυβέρνηση, ήτοι το τέλος µιας εκροής που συνήθως καταγγέλλεται ως αφαίµαξη.

Υπάρχουν δύο µεθοδεύσεις προς την παραπάνω κατεύθυνση: η συνταγή της Καταλονίας µε διεξαγωγή δηµοψηφίσµατος και την επακόλουθη κρίση συνταγµατικής νοµιµότητας, και η ήπια -σχεδόν αθόρυβη- συνεχής διολίσθηση προς την απόσχιση. Η δεύτερη συνταγή υλοποιείται τις τελευταίες δεκαετίες στην καρδιά της Ευρώπης, το Βέλγιο, όπου µόνο η περίπτωση διαχείρισης της Περιφέρειας των Βρυξελλών συγκρατεί µέχρι στιγµής την επισηµοποίηση της αποδυνάµωσης του βελγικού κράτους προς όφελος της Φλάνδρας και της Βαλονίας.