Αντίθετος, όχι αστεία...

Σε ανύποπτο χρόνο στο παρελθόν, στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ είχαν τοποθετηθεί για το θέµα αρνητικά. Αλλά ακόµη και ανάµεσα σε αυτούς που έχουν τοποθετηθεί θετικά δεν υπήρχε και κάποιος «φανατικός» µε το ζήτηµα.

Εδώ και δεκαετίες, άλλωστε, µε τον συγκεκριµένο θεσµό η Αριστερά έχει ένα είδος... αµηχανίας. Κατάλοιπο της Μεταπολίτευσης, λένε κάποιοι. Γενικώς, πάντως, δεν θέλει πολλές πολλές αρµοδιότητες και εµπλοκή του Πτ∆ µε την τρέχουσα πολιτική.

Ανάµεσα σε αυτούς που καταγράφηκαν κατά της άµεσης εκλογής ήταν και ο πρώην υπουργός ∆ικαιοσύνης Σταύρος Κοντονής. Μόνο που, για να είµαι ειλικρινής, δεν είχα καταλάβει πόσο... κατά είναι.

Οπως φαίνεται, ο Σταύρος Κοντονής δεν είναι απλώς σκεπτικιστής απέναντι στο ενδεχόµενο «προεδρικών εκλογών». Ούτε καν απλώς διαφωνών. ∆ιαβάζοντας µια συνέντευξή του στην κυριακάτικη «Αυγή» διαπίστωσα πως είναι αντίθετος καθέτως, οριζοντίως και διαγωνίως ταυτόχρονα. ∆εν θε ωρεί την άµεση εκλογή Προέδρου ένα «λαθάκι», αλλά τεράστιο πρόβληµα για την πολιτική ζωή.

Υποστηρίζει µάλιστα ότι όχι µόνο δεν υπηρετεί τον στόχο της αποσύνδεσης της εκλογής Προέδρου από τη διάλυση της Βουλής και την προκήρυξη εκλογών, αλλά κάνει το αντίθετο. Θα συµβάλει ακριβώς προς την αντίθετη κατεύθυνση.

Οπως µας λέει, υπάρχει και η περίπτωση να µην εκλεγεί τελικά ο Πρόεδρος που θα στηρίξει η κυβέρνηση, αλλά αυτός που θα στηρίξει η αντιπολίτευση. Σε αυτή την περίπτωση, η αντιπολίτευση «θα ζητήσει εκλογές ισχυριζόµενη ότι µέσω της προεδρικής εκλογής προέκυψε άρση της νοµιµοποίησης της κυβέρνησης».

Επίσης επισηµαίνει τον κίνδυνο µε αφορµή την προεδρική εκλογή να γίνει… της κακοµοίρας. Αφού και µόνο η ύπαρξη δύο υποψηφίων που θα τους στηρίζουν τα δύο µεγάλα κόµµατα θα δηµιουργήσει ουσιαστικά συνθήκες εκλογών, µια και η διαδικασία θα έχει «εντονότατο κοµµατικό ανταγωνισµό».

Για να είµαι ειλικρινής, όλα αυτά δεν µου φαίνονται παράλογα ή υπερβολικά. ∆ύσκολα µπορώ να φανταστώ µια διαδικασία εκλογών για Πρόεδρο στην Ελλάδα που θα γινόταν µε... θεσµικό τρόπο. Με νηνεµία και ψύχραιµη παράθεση απόψεων. Χωρίς να γίνει κουβάρι µε την όποια πολιτική κόντρα θα υπάρχει εκείνη την περίοδο. ∆εν το συνηθίζουµε.
Πάντως ο χρόνος θα δείξει αν όλη αυτή η συζήτηση έχει κάποιο πρακτικό νόηµα ή γίνεται µάταια. Το πού θα πάει αυτή η αναθεωρητική διαδικασία δεν έχει ακόµη ξεκαθαρίσει.