Πολάκη, όλοι τους κι οι δυο μας!

Μάθαμε στις political correct συμπεριφορές, τις ντυμένες με πανωφόρι όμορφες κουβέντες και με κοστούμι τουίντ υποκρισία και άμετρο ψεύδος. Μάθαμε στο να ακούμε λόγους τυλιγμένους σε χαρτί γυαλιστερής κουτοπονηριάς και φαρισαϊσμού, δεμένους με όμορφες εθνικιστικές κορδέλες γαλανόλευκες, κι από περιεχόμενο σκοτεινό κενό;

Άλλωστε ποιος νοιάζεται για το περιεχόμενο; Κάποιοι αρέσκονται να τους χαϊδεύουν την τρέλα και την απάθεια. Συνηθίσαμε κάποιοι άλλοι σε ανέφικτες υποσχέσεις και απατηλούς όρκους. Μεγαλώσαμε με θέατρο σκιών γι’ αυτό προστρέξαμε στα δύσκολα στους Καραγκιόζηδες.  Χατζηαβάτηδες, οσφυοκάμπτες, κάποιοι από εμάς τους ίδιους! Οι Πασάδες που μας κυβερνούν, να μας προστάζουν και για ένα δίευρω να φτάνει η μύτη μας στα γόνατα!

Μας ξεσηκώνουν τ’ αφτιά οι μεγάλες κουβέντες για πατριωτισμό και οι Μεγάλες Ιδέες μας ξυπνούν τον επαναστάτη μέσα μας σ’ έναν τόπο που δυστυχώς έχει από καιρό ξεπουλήσει τις αξίες του για μια συνδρομή του Netflix και την παιδεία του για να περάσει τις πίστες του Fortnite…

Ακολουθούσαμε συνήθως αυτούς που μας χαϊδεύαν τα αφτιά είτε με συνθήματα σαν το «λεφτά υπάρχουν» όταν δεν υπήρχε πεντάλεπτο, είτε με το «ήρθε η ώρα της αλλαγής» όταν όλα έμεναν τραγικά ίδια και προβλέψιμα…

Γι’ αυτό μας ενοχλεί ο Παύλος Πολάκης. Γιατί δεν αντέχουμε την αλήθεια να μας την πετούν στο πρόσωπο σαν καυτή σούπα. Οι «φασιστικές» απαντήσεις του σε φασιστικές προκλήσεις μας αφήνουν (δήθεν) κατάπληκτους. Τα σκληρά λαϊκά επιχειρήματα απέναντι στις δήθεν αστικές «φωνές» ενοχλούν, κάποιους που μάθανε την αλφαβήτα μέχρι το όμικρον…

Δεν ανεχόμαστε κάποιον για πολιτικό που κραυγάζει την πραγματικότητα ενός τόπου όπου κυριαρχούν οι πεχλιβάνηδες και οι τραμπούκοι, οι επίορκοι και οι δωσίλογοι, οι υπόδικοι και οι φουσκωτοί τους· ενός τόπου όπου ο ρίψασπις έγινε κάποτε κυβερνήτης κι ο μαχητής κατατρεγμένος.

Μας ενοχλεί ο Πολάκης γιατί αλλιώς έχουμε συνηθίσει τις αντιδράσεις των «Μαυρογιαλούρων» που ψηφίζαμε. Δεν αντέχουμε την σκληρή πραγματικότητα που αποκαλύπτει τις γενετικές πληροφορίες του DNA μας. Εχθρός μας, αυτός που θα δείξει την ανεπάρκεια και το κουσούρι μας. Αποθεώνουμε εκείνον που μας αποθεώνει. Ταρτούφοι κι εμείς, βολευόμαστε στην απάθεια και την ήσυχη ζωή μας επιδιώκοντας μεγαλεία και απατηλή δόξα κολακεύοντας.

Γι αυτό ενοχλούν οι φωνές του Πολάκη, γιατί ξυπνούν από τον αιώνιο λήθαργο της τρυφηλότητας κάποιους που κρατούν έναν Πολάκη μέσα τους αλλά επιμελώς και βασανιστικά τον κρύβουν από τον ίδιο τον εαυτό τους…

Μαντινάδα από τον τόπο σου, Παύλο Πολάκη: Το βράχο δέρνει η θάλασσα μα πάντα βράχος μένει…

Εσύ, κι εγώ ( κι ο Κραουνάκης) και όλοι τους...