Η µάχη του προϋπολογισµού

Η πρώτη αντίδραση της Γερµανίας στην πρόταση Μακρόν για ξεχωριστό προϋπολογισµό της Ευρωζώνης, ύψους αρκετών εκατοντάδων δισ., ήταν αρνητική: Αυτό που το Παρίσι έβλεπε ως εργαλείο πριµοδότησης της ανάπτυξης, στο Βερολίνο το έβλεπαν ως µεθόδευση προς την αµοιβαιοποίηση του κινδύνου – µέσω κοινού δανεισµού αλλά και µεταφοράς πόρων από τον Βορρά στον Νότο της Ευρωζώνης.

Σύµφωνα µε χθεσινά δηµοσιεύµατα στον γερµανικό Τύπο, η συµβιβαστική πρόταση στην οποία καταλήγουν Γαλλία και Γερµανία για τον προϋπολογισµό -το ύψος του οποίου, ειρήσθω εν παρόδω, θα είναι µεταξύ 20 και 30 δισ. ευρώ- θα θέτει ως προαπαιτούµενο µεταρρυθµίσεις προς την κατεύθυνση προώθησης της ανταγωνιστικότητας πριν τα κράτη-µέλη εκταµιεύσουν τα κονδύλια που χρειάζονται.

Απ’ ό,τι φαίνεται, η µετατόπιση της Γερµανίας από την περιχαράκωση στην αποδοχή περαιτέρω εµβάθυνσης της αλληλεγγύης στην Ευρωζώνη γίνεται µε όρους που εγγυώνται πριν και πάνω απ’ όλα την περαιτέρω αυστηροποίηση της δηµοσιονοµικής πειθαρχίας. Η περίπτωση της µετατροπής του Ευρωπαϊκού Μηχανισµού Σταθερότητας σε «Ευρωπαϊκό ∆ΝΤ» είναι χαρακτηριστική, καθώς το προαπαιτούµενο στο οποίο επιµένει η Γερµανία είναι να υπαχθεί στην αρµοδιότητά του ο έλεγχος της τήρησης του Συµφώνου Σταθερότη τας – ο οποίος µέχρι σήµερα ασκείται από την Κοµισιόν.

Σύµφωνα µε τον Σόιµπλε, η Κοµισιόν ήταν πολύ χαλαρή απέναντι στις χώρες των οποίων το δηµοσιονοµικό έλλειµα υπερέβαινε το πλαφόν του 3%, ενώ ο ESM έχει όλα τα εχέγγυα να επιβάλλει κυρώσεις µε αυτοµατισµούς αλγορίθµων. Ο διάδοχός του, στο υπουργείο Οικονοµικών, ο Σοσιαλδηµοκράτης Σολτς, προσεγγίζει ακριβώς µε την ίδια λογική τη διαπραγµάτευση µε τον Γάλλο οµόλογό του Λεµέρ.

Πρόκειται προφανώς για µια επιχειρούµενη µετάλλαξη της πρότασης Μακρόν για προϋπολογισµό της Ευρωζώνης, αν όχι για την υποκατάστασή της µε µια γερµανική αντιπρόταση που µόλις σώζει τα προσχήµατα της σύνθεσης, που είναι το προαπαιτούµενο κάθε συµβιβασµού.

Ακολουθήστε το ethnos.gr στο Instagram