Απόψεις|07.11.2022 21:00

Ελαιοποίηση συνεργασίας: Μια συγκυβέρνηση με προοπτική

Γιώργος Ρουμελιώτης

Επειδή στη ζωή όλα είναι πολιτική, δεν θα μπορούσε να εξαιρεθεί από αυτήν το μάζεμα της ελιάς. Καθώς έχουμε μπει για τα καλά σε προελαϊκή περίοδο, ο κάθε ελαιοπαραγωγός συμμετέχει στον στίβο της αγροτικής, επιδιώκοντας δύο στόχους: 1. να μπει στο ελαιοτριβείο και 2. να μπορέσει να πάρει το δικό του λάδι.

Αν έχει και πολλές ελιές ή κάνει τις κατάλληλες συνεργασίες μπορεί να πάρει και τη διοίκηση του ελαιοτριβείου ώστε να μπορεί να εφαρμόσει τη δική του πολιτική ελαιοποίησης.

Για να μπει στο ελαιοτριβείο χρειάζεται να συγκεντρώσει το 3% των συνολικών ελιών, ενώ για να πάρει το δικό του λάδι θα πρέπει να μαζέψει τουλάχιστον 500 κιλά ελιές. Για να καταφέρει να διοικήσει αυτοδύναμα το ελαιοτριβείο πρέπει να συγκεντρώσει ποσοστό περίπου 46% της συνολικής παραγωγής, κάτι που φέτος, με το σύστημα της απλής ελαιουργικής, είναι πολύ δύσκολο, ακόμη και για τους μεγαλοπαραγωγούς όπως ο φίλος μου ο Αλέκος, ο Συριζαίος, που είχε τη διοίκηση του ελαιοτριβείου πριν το 2019, ακόμη και για τον Τάκη τον Νεοδημοκράτη, που διοικεί το ελαιοτριβείο σήμερα.

Ο Τάκης ο Νεοδημοκράτης, πιάνει σφιχτά τη δουλειά του. Δεν εμπιστεύεται καμιά ελιά - ούτε καν τις δικές του - γι’ αυτό και τις παρακολουθεί όλες, μία προς μία. Θέλει οι ελιές του να είναι άριστες, αλλά μόνο οι δικές του, γι’ αυτό δεν έχει κανένα πρόβλημα να βγάζει το λάδι στις υπόλοιπες. Για να πάρει κάποιες επιδοτήσεις από την Ευρωπαϊκή Ένωση, φλόμωσε όλους τους ελαιώνες στα φυτοφάρμακα και στα λιπάσματα - με δάνεια που τα πληρώνουμε όλοι εμείς οι ελαιοπαραγωγοί - για να τα σώσει λέει από τους εχθρούς και τις ασθένειες. Τα μόνα που κατάφερε να σώσει, ήταν 5-6 μεγάλα δέντρα που έγιναν ακόμη μεγαλύτερα και πλέον σκιάζουν και απομυζούν όλα τα υπόλοιπα.

Ο Αλέκος είναι Συριζαίος από παλιά, από τότε που ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν μικρό κόμμα. Άλλωστε κι αυτός κάποτε ήταν μικρός παραγωγός. Η συγκυρία το ‘φερε έτσι και πήρε αρκετούς ελαιώνες από κάτι απογοητευμένους Πασοκτσήδες που έβλεπαν τις ελιές τους να μειώνονται δραματικά χρόνο με τον χρόνο. Κι αυτός είχε βάλει φυτοφάρμακα, δύο φορές, κι αυτός με δανεικά, μια το 2015 και μια το 2017 - αλλά ήταν λέει επειδή εξαναγκάστηκε, επειδή δεν είχε άλλη επιλογή. Τώρα υποστηρίζει ότι έχουμε βγει από τα φυτοφάρμακα και ότι όλα τα χωράφια μας έχουν καθαρίσει.
Κανονικά ο Τάκης ο Νεοδημοκράτης έχει λιγότερες ελιές αλλά είναι πιο αποτελεσματικός στο μάζεμα. Δεν αφήνει καμία ελιά πάνω στο δέντρο. Όσες αρνούνται να πέσουν, στέλνει τα ΜΑΤ και τις χτυπάνε με τα γκλομπ μέχρι να πέσει και τελευταία (έτσι του βγαίνει και πιο οικονομικά, δεν χρειάζεται να παίρνει εργάτες). Ενώ ο Αλέκος είναι πιο διαλλακτικός. Κάνει ελαιοψήφισμα και τις ρωτάει: θέλετε να πέσετε, ναι ή όχι? Την τελευταία φορά πάντως που τις ρώτησε, αν και οι πιο πολλές είπαν "όχι", στο τέλος έπεσαν οικειοθελώς, κάτι που ακόμα προσπαθεί να ερμηνεύσει η ελαιοκομική επιστήμη. Σύμφωνα με μια εκδοχή πάντως είναι γιατί προέρχονταν από τους ελαιώνες των Πασοκτσήδων. Η αλήθεια είναι ότι οι ελιές του Μίμη του Πασοκτσή δεν χρειάζονται ούτε γκλομπ ούτε ελαιοψηφίσματα. Πέφτουν από μόνες τους, πάση θυσία.

Εγώ πάντως, ως ΜέΡΑ25, αφήνω τις ελιές μου να πέσουν συνειδητά, όταν είναι ώριμες και αποφασισμένες. Αλλά ως μικρός παραγωγός, δεν φαίνεται να πιάνω τα 500 κιλά. Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις μου - δεν έχω λεφτά να πληρώσω για ελαιοσκοπήσεις - το πιο αισιόδοξο σενάριο είναι να φτάσω τα 300 κιλά. Όμως φαίνεται να πιάνω άνετα τον πρώτο στόχο (αν και - σύμφωνα με τις ελαιοσκοπήσεις που πληρώνει ο Τάκης - οι ελιές μου φτάνουν ίσα ίσα για να μπω στο ελαιοτριβείο).

Εφόσον λοιπόν, τόσο η αυτοδυναμία για τον φίλο μου τον Αλέκο, όσο και τα 500 κιλά για μένα, αποτελούν άπιαστο στόχο, η μόνη περίπτωση για να εφαρμοστεί μια προοδευτική πολιτική στο ελαιοτριβείο, είναι μια ελαιοποίηση συνεργασίας.

Μια συνεργασία όμως που θα είναι βασισμένη πάνω σε μια προγραμματική συμφωνία ελαιοποίησης και που θα γίνει τώρα, όσο οι ελιές είναι ακόμη πάνω στα δέντρα. Γιατί σημασία δεν έχει μόνο να βγάλουμε λάδι αλλά να βγάλουμε και λάδι ποιοτικό, με τρόπο δίκαιο, για κάθε ελαιοπαραγωγό.

Να συμφωνήσουμε ας πούμε ότι δεν θα βάζουμε χημικά λιπάσματα και φυτοφάρμακα, ή ότι θα μειώσουμε το εκθλιπτικό δικαίωμα του ελαιοτριβείου ή ότι θα μειώσουμε τα ελάχιστα απαιτούμενα κιλά στα 250. Να βρούμε βρε αδερφέ ποια είναι αυτά τα 5-6 μεγάλα δέντρα που γιγαντώσατε με λιπάσματα και φυτοφάρμακα εσύ κι ο Τάκης και να τα κλαδέψουμε όσο χρειάζεται ώστε να μην επισκιάζουν όλα τα υπόλοιπα. Να συμφωνήσουμε σε κάτι τέλος πάντων και να συμφωνήσουμε τώρα όμως, πριν τελειώσει η προελαϊκή περίοδος, γιατί αλλιώς όλες οι ελιές μας θα πέσουν στο χώμα και θα σαπίσουν. Και τότε θα πάρει τη διοίκηση του ελαιοτριβείου πάλι ο Τάκης.

ΌΛΕΣ ΟΙ ΕΙΔΗΣΕΙΣ

ειδήσεις τώραΜέΡΑ25ελαιοπαραγωγόςελιά