Η «?κεανίδα» της κάλπης

Οι προβλέψεις για τον χρόνο των εκλογών ακόµη και σήµερα έχουν τόση βαρύτητα όση η έκφραση «ή θα βρέξει, ή θα χιονίσει, ή καλό καιρό θα κάνει». Ο Αλέξης Τσίπρας δεν έχει αποφασίσει και δεν πρόκειται να καταλήξει πριν από τα τέλη Μαρτίου ή αρχές Απριλίου. Οχι γιατί περιµένει κάποια πολιτική «Ωκεανίδα» που θα τον βοηθούσε να «παγώσει» τον χρόνο ή τους αντιπάλους του, αλλά γιατί επιθυµεί να διαµορφώσει καθαρή εικόνα για τις εκλογικές προθέσεις των πολιτών.

Παρ’ όλα αυτά, αν αξιολογήσει κανείς τα δεδοµένα, θα µπορούσε να εκτιµήσει πως η πιθανότητα να στηθούν εθνικές κάλπες µαζί µε τα πρωτοβρόχια έχει πλεονεκτήµατα απέναντι στις λιακάδες του Μάη. Ο Τσίπρας γνωρίζει πως εφόσον η Ελλάδα εξασφαλίσει ένα θετικό report για την οικονοµία, έχοντας διευθετήσει το πρόβληµα µε τα κόκκινα δάνεια, έχει µπροστά του ένα ωφέλιµο εξάµηνο για να προβάλει τη θετική του ατζέντα. Αρκεί να µη χρειάζεται να κρατάει σε καθηµερινή βάση τα λουριά στον χ ή ψ Πολάκη. Στο διάστηµα που µεσολαβεί µπορεί να αναπτύξει το πολιτικό σχέδιο της κεντροαριστερής διεύρυνσης και να επικαλεστεί τα αποτελέσµατα των ευρωεκλογών που όλοι στοιχηµατίζουν ότι θα καταγράψουν µια τροµακτική άνοδο της ακροδεξιάς. Υπ’ αυτήν την έννοια, η αναγκαιότητα ενός προοδευτικού µετώπου ως αντιδεξιό ανάχωµα σε κάθε ακραία µορφή πολιτικής έκφρασης ενδέχεται να λειτουργήσει υπέρ του.

Στην αντιπολίτευση εκτιµούν ότι ο Τσίπρας θα πάει σε εκλογές τον Μάιο γιατί αυτό τον συµφέρει. Χλωµό. Ουδείς µπορεί να διασφαλίσει ότι η όποια «τιµωρία» στον κυβερνητικό ΣΥΡΙΖΑ θα διοχετευθεί στην ευρωκάλπη και όχι στην ψήφο για τις εθνικές εκλογές. Εποµένως το στοίχηµα για τον πρωθυπουργό, ακόµη και αν κινδυνεύει να χάσει στις ευρωεκλογές, είναι να τις χάσει µε όσο το δυνατόν µικρότερη διαφορά. Μια διαχειρίσιµη ήττα λίγων ποσοστιαίων µονάδων επιτρέπει στον Τσίπρα να πει στον ελληνικό λαό ότι πήρε το µήνυµα και ότι µε βάση αυτό θα επιδιώξει την ανατροπή. Συγχρόνως θολώνει την εικόνα ότι η Ν∆ είναι κυρίαρχη και ότι στο χαλαρό υπερτερεί του ΣΥΡΙΖΑ µια ντουζίνα µονάδες. Υπάρχουν δηµοσκοπήσεις που παίζουν µε τέτοια νούµερα, όµως ακόµη και η Public Issue που σταθερά καταγράφει εκτίµηση εκλογικής επιρροής δείχνει πως η άνοδος του ΣΥΡΙΖΑ είναι 2,5 µονάδες και της Ν∆ µισή. Ο χρόνος µπορεί να µετράει µεν αντίστροφα, όχι όµως απαραίτητα εις βάρος των κυβερνώντων.