Τεστ µνήµης

Επιτέλους, τα κόµµατα βρήκαν ένα θέµα στο οποίο συµφωνούν: έπειτα από τη συνέντευξη του κ. Τσακαλώτου στο CNBC, είναι φανερό ότι ΣΥΡΙΖΑ, Ν∆ και ΚΙΝΑΛ συµπίπτουν στην ανάγκη να περιοριστούν οι στόχοι για τα πρωτογενή πλεονάσµατα, που µας έχουν επιβάλει οι δανειστές. Συµπίπτουν µεν, αλλά µε τέτοιον τρόπο ώστε να µην το καταλάβουµε: η αξιωµατική αντιπολίτευση πέρασε αρκετές ώρες πριν συµφωνήσει ότι ο υπουργός Οικονοµικών του ΣΥΡΙΖΑ δεν είχε προαναγγείλει εκλογική νίκη της Ν∆ – και στη συνέχεια ο κ. Τσακαλώτος τους… κατατρόπωνε ξαναβγάζοντας στη δηµοσιότητα τα θηριώδη πλεονάσµατα για τα οποία είχε δεσµευτεί η κυβέρνηση Σαµαρά.

Εν ολίγοις, σε δουλειά να βρισκόµαστε: συµφωνούµε, αλλά δεν συµφωνούµε – και σε κάθε περίπτωση φταίνε οι άλλοι και όχι εµείς. Το ωραίο είναι ότι για το συγκεκριµένο θέµα κανείς δεν έχει δίκιο: πράγµατι, οι κ. Σαµαράς και Βενιζέλος είχαν δεσµευτεί για υπερβολικά πλεονάσµατα – µε πολύ υψηλές παραδοχές για την ανάπτυξη, αλλά δεν έχει σηµασία. Οµως, η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, που πάλεψε για να µειώσει τους στόχους, εµφάνισε εντέλει µεγαλύτερα πλεονάσµατα και από εκείνα για τα οποία είχαν δεσµευτεί οι προηγούµενοι!

Αλλά όλα αυτά ανήκουν στο παρελθόν: σηµασία έχει τι γίνεται από δω και πέρα. Κι αν όλοι συµπίπτουν στο ότι πρέπει η χώρα να διεκδικήσει χαµηλότερα πλεονάσµατα, ιδού πεδίον δόξης λαµπρό. Ας πάνε όλοι µαζί στους δανειστές -πριν από τις εκλογές- και ας τα συµφωνήσουν.

Αλλά πριν από τις εκλογές: µην το αφήσουν για αργότερα, όταν θα έχει γίνει ό,τι είναι να γίνει και οι µεν θα είναι στην κυβέρνηση και οι άλλοι στην αντιπολίτευση – και θα ξαναγυρίσουµε στα γνωστά. Μαζί µε τα κόκκινα δάνεια, το ζήτηµα των υπερπλεονασµάτων είναι κοµβικό για να επανέλθει η χώρα στις ράγες της ανάπτυξης. Οσο παραµένει ζητούµενο να πετυχαίνει η χώρα τέτοιους στόχους, πολύ δύσκολα θα γυρίσει η Ελλάδα στην κανονικότητα.

Ολα τα κόµµατα εξουσίας έχουν πλέον χειριστεί µνηµόνια – και µε την έννοια αυτή, όλοι έχουν πιάσει το καυτό σίδερο. Μπορεί ο καθένας να υποστηρίζει ότι το «δικό του» µνηµόνιο ήταν το λιγότερο κακό – αλλά οι πολίτες γνωρίζουν πια και πώς µπήκαµε σε αυτήν την κρίση και πώς προσπαθούµε να βγούµε. Το τελευταίο που χρειάζεται η ελληνική κοινωνία είναι µια επαναφορά του πολιτικού κλίµατος στις «ωραίες» εποχές του 2008- 2009, όταν τα κόµµατα της αντιπολίτευσης έβρισκαν ισχνά τα κίνητρα για την αγορά ΙΧ 4Χ4. Τώρα πια όλοι ξέρουν – και επειδή τα χρόνια που πέρασαν δεν είναι πολλά, όλοι θυµούνται…

Ακολουθήστε το ethnos.gr στο Instagram