Ρήξη με την oliveαρχία - Η μόνη προοδευτική ελαιοποίηση

Ολοκληρώνεται σιγά σιγά η προελαϊκή περίοδος και με τον φίλο μου τον Αλέκο τον Συριζαίο ακόμη δεν έχουμε συμφωνήσει σε ένα ελάχιστο κοινό προοδευτικό πρόγραμμα συνδιοίκησης του ελαιοτριβείου. Ένα πρόγραμμα που θα πατάξει την oliveαρχία, αυτά τα 5-6 γιγάντια ελαιόδεντρα που έχουν απλώσει παντού τα κλαδιά τους και σκιάζουν όλα τα υπόλοιπα. Ένα πρόγραμμα που θα πετύχει την αναδιανομή του ελαιολάδου, με τρόπο δίκαιο και δημοκρατικό για κάθε ελιά. Γιατί το ελαιόλαδο ανήκει στις ελιές. Αυτές το παράγουν και αυτές πρέπει να επωφελούνται πρώτες από την αξία του.

Ο Αλέκος, όμως, περιμένει να δει πόσες ελιές θα μαζέψει ο καθένας από μας και θα το σκεφτεί, λέει, μετά, στον δρόμο για το ελαιοτριβείο. Βλέπετε, για τον Αλέκο η ενδεχόμενη συνεργασία μας εξαρτάται από ποσοτικά και όχι από ποιοτικά χαρακτηριστικά. Αυτό που τον ενδιαφέρει περισσότερο δεν είναι το πώς θα πετύχουμε τον στόχο μας αλλά το ποιος θα έχει το πάνω χέρι. Όμως, η ρήξη με την oliveαρχία απαιτεί κυρίως ποιοτική, δηλαδή προγραμματική συνεργασία, η οποία χρειάζεται αρκετό χρόνο και γι' αυτό θα πρέπει να γίνει άμεσα.

Ωστόσο, ούτε από τους υπόλοιπους προοδευτικούς ελαιοπαραγωγούς δεν ανταποκρίθηκε κανείς, ούτε ο Μίμης ο Πασοκτσής, ούτε και η Φανή η κομμουνίστρια. Η αλήθεια είναι ότι ο Μίμης αισθάνεται προδομένος και είναι πολύ πικραμένος από τις παρακολουθήσεις του Τάκη. Ακόμη δεν μπορεί να καταλάβει, πόσο περισσότερο έπρεπε να ταυτιστεί μαζί του, για να κερδίσει την εμπιστοσύνη του. Του γυρνάει λοιπόν την πλάτη και θα πάει μόνος του στο ελαιοτριβείο κι ό,τι κάνει. Δεν παύει βέβαια να ελπίζει στον συναισθηματισμό και την επιστροφή των βαθειά πράσινων ελιών – τις πράσινες μέχρι το κουκούτσι - από τους ελαιώνες που του πήρε ο Αλέκος.

Η Φανή η ΚΚΕ, ως γνήσια κομμουνίστρια, δεν συνεργάζεται με άλλους, παρά μόνο με κομμουνιστές, κι ας είναι υπέρ της απλής ελαιουργικής. Εξαίρεση κάνει μόνο σε ειδικές περιπτώσεις και μόνο με νεοδημοκράτες, όπως έκανε πχ στην ελαιοκομική περίοδο του 1989. Συνήθως όμως μαζεύουν τις ελιές μόνοι τους με την ελπίδα ότι κάποτε θα έρθει η καλή χρονιά και θα γεμίσουν τα πιάτα του λαού αποκλειστικά με το δικό τους λάδι.
Για μένα, ως νέο ελαιοπαραγωγό του ΜέΡΑ25, η ρήξη με την oliveαρχία αποτελεί έναν στόχο που ξεκινά από το μηδέν αλλά οι άλλοι τρεις πρέπει προηγουμένως να καλύψουν μια αρνητική απόσταση, ο καθένας με τη δική του προσωπική ρήξη. Ο Αλέκος ο Συριζαίος χρειάζεται να κάνει ρήξη με το ναι της αυταπάτης, ο Μίμης ο Πασοκτσής να κάνει ρήξη με τον μονόδρομο των φυτοφαρμάκων και η Φανή η κομμουνίστρια, να κάνει ρήξη με την αποκλειστικότητα της επανάστασης.

Την ίδια στιγμή ο Τάκης ο Νεοδημοκράτης εξακολουθεί να πιάνει σφιχτά τη δουλειά του. Κάθε πρωί πηγαίνει στον ελαιώνα με το ακριβό του ποδηλάτο, ρίχνει μερικές κλεφτές ματιές κάτω από το σκούρο γυαλί του και τραβάει τα βλέμματα των Μέσων Μαζικής Ελαιοποίησης, τα οποία έχει ήδη λαδώσει με το λάδι της περσινής χρονιάς. Καθώς μαζεύει τις ελιές του, κάνει τα γλυκά μάτια στην Κλυταιμνήστρα, την Ελληνική Λύση. Όσο εκείνη του χαμογελάει άλλο τόσο εκείνος χτυπάει με δύναμη τις ελιές του για να την κατακτήσει, αφού φαίνεται να αποτελεί τη μοναδική του ελπίδα για δεξιά συγκυβέρνηση. Μπορεί οι ελιές του να αφήνουν το μισό τους λάδι στο ελαιόπανο αλλά εκείνος δεν μασάει. Σημασία έχει να καταλάβουν ποιος έχει την εξουσία. Ο Τάκης νομίζει ότι έχει την εξουσία αλλά στην ουσία τον εξουσιάζουν κι αυτόν οι oliveάρχες, οι οποίοι δεν χάνουν την ευκαιρία να του το θυμίζουν, όπως έκανε πρόσφατα ένας παράγοντας του Oliveμπιακού.

Η Κλυταιμνήστρα έχει τον διπλανό ελαιώνα στα δεξιά του Τάκη. Άλλον, πιο δεξιά, δεν έχει. Μετά είναι γκρεμός. Εκεί πετάει η Κλυταιμνήστρα τις μαύρες ελιές, καθώς κι αυτές που είναι χτυπημένες, κακομούτσουνες και άρρωστες. Μαζεύει μόνο τις ξανθές, τις ωραίες και τις εύρωστες. Τα ελαιόδεντρά της είναι υπεραιωνόβια και έχουν βαθιές ρίζες στον αρχαιοελληνικό πολιτισμό. Γι' αυτό, προτιμάει να βλέπει τις μαύρες ελιές να σαπίζουν, παρά να αλλοιώσει το γνήσιο αρχαιοελληνικό ελαιόλαδό της. Περιμετρικά στον ελαιώνα της έχει υψώσει φράχτη για να μην πέφτουν οι ξένες ελιές μέσα στον δικό της. Κι ο Τάκης έχει φράχτη στον ελαιώνα του και όποια ελιά πέσει μέσα την επαναπροωθεί έξω, γιατί κι αυτός φοβάται να μην του αλλοιώσουν το ελληνοχριστιανικό του ελαιόλαδο.
Και όσο ο Τάκης φλερτάρει με την Κλυταιμνήστρα και οι υπόλοιποι αδυνατούμε να συμφωνήσουμε σε μια ελάχιστη ποιότητα ελαιόλαδου, βρίσκει ευκαιρία ο κάθε oliveάρχης να απειλεί με μηνύσεις κάθε ανυπάκουο ελαιόδεντρο που επιχειρεί να σηκώσει κλαδί. Κι έτσι, χωρίς ελαιοποίηση συνεργασίας, κινδυνεύει να χαθεί άλλη μία ιστορική ευκαιρία για προοδευτική συνδιοίκηση του ελαιοτριβείου. Κινδυνεύει να χαθεί άλλη μία ευκαιρία να ασκήσουμε μια προοδευτική πολιτική ελαιοποίησης και να παράγουμε ποιοτικό, προοδευτικό και δίκαια κατανεμημένο ελαιόλαδο.

Το 2015 την ευθύνη την είχε αποκλειστικά ο Αλέκος ο Συριζαίος. Σήμερα, μετά από τη δική μου πρόσκληση, την ευθύνη πλέον την έχουν από κοινού ο Αλέκος ο Συριζαίος με τον Μίμη τον Πασοκτσή και τη Φανή την κομμουνίστρια.

Αν δεν αναλογιστούμε την ευθύνη μας όλοι εμείς οι προοδευτικοί ελαιοπαραγωγοί, ο Τάκης και η Κλυταιμνήστρα θα συνεχίσουν να φλερτάρουν ανενόχλητοι πάνω στις ήδη ταλαιπωρημένες ελιές μας και να μας βγάζουν το λάδι κάτω από τη βαριά σκιά της oliveαρχίας.