Η Ελλάδα των µνηµονίων «τρώει» τα παιδιά της ή µάλλον τους γιατρούς της

Για κάποιους νέους ανθρώπους η ιδέα τού να πουν τον όρκο του Ιπποκράτη υψώνοντας στην αίθουσα τελετών του πανεπιστηµίου το δεξί τους χέρι και να φορέσουν την ιατρική µπλούζα είναι το όνειρο µιας ζωής. Απλή µαταιοδοξία και κατάκτηση γοήτρου µέσω ενός «λαµπρού» επαγγέλµατος; Μάλλον όχι. Οι περισσότεροι που αποφασίζουν να στραφούν στην Ιατρική την αγαπούν ως επιστήµη µε δεδοµένο ότι η ιατρική απαιτείκόπο, επιµονή και υποµονή.

Ελάχιστοι θα ήταν αυτοί που θα επέλεγαν έναν τόσο τραχύ επαγγελµατικό δρόµο για να ικανοποιήσουν προσωπικές ή οικογενειακές µαταιοδοξίες. Ητοι, να αναλωθούν στα εργαστήρια και στις πανεπιστηµιακές παραδόσεις, στο ατελείωτο διάβασµα, στην ειδικότητα και τις εφηµερίες, µόνο και µόνο για να φορέσουν την άσπρη ποδιά του ιατρού. Από ό,τι φαίνεται όµως, η θυσία είναι µεγαλύτερη εκ του αποτελέσµατος.

Τα στοιχεία και µόνο από τον Ιατρικό Σύλλογο Αθηνών -τον µεγαλύτερο της χώρας- το µαρτυρούν: το 10% περίπου του συνόλου των γιατρών του Συλλόγου, που αγγίζει τις 22.000, είναι άνεργοι, δίχως δηλαδή να έχουν κάποιο εισόδηµα για ικανό χρονικό διάστηµα.

Επιπλέον, υπάρχουν γιατροί που αναµένουν οι περισσότεροι αρκετά χρόνια για να κάνουν ειδικότητα και, σ’ αυτό το διάστηµα, είτε δεν εργάζονται είτε υποαπασχολούνται ή απασχολούνται σε άλλον τοµέα πλην της Ιατρικής. Ακούγεται θλιβερό! Φτάνει να σκεφτεί κανείς ότι πρόκειται για επιστήµονες που για να εισαχθούν στην Ιατρική Σχολή έπρεπε να συγκεντρώσουν υψηλότατη βαθµολογία στις εισαγωγικές. Και αυτό ασφαλώς δεν είναι τυχαίο. Προϋποθέτει και εξαιρετική νοηµοσύνη. Και δυστυχώς αυτοί οι άνθρωποι, που έχουν εκπαιδευθεί επί σειρά ετών για να διαγιγνώσκουν ασθένειες, να προτείνουν θεραπείες και να βρίσκουν τα κατάλληλα φάρµακα για τους ασθενείς τους, εργάζονται σε έναν επαγγελµατικό κλάδο που χρήζει... θεραπείας.

Στην εντατική πρέπει να.. εισαχθεί δηλαδή το Εθνικό Σύστηµα Υγείας, µε νοσοκοµεία, Κέντρα Υγείας και ΕΚΑΒ να αντιµετωπίζουν τεράστια προβλήµατα που απειλούν ακόµη και τη ζωή ασθενών. Μετά το Γενικό Νοσοκοµείο Κιλκίς, όπου έπεφταν σοβάδες από τα ταβάνια στα κεφάλια των ασθενών, στον ∆ήµο Ιστιαίας στην Εύβοια κι εν µέσω τουριστικής σεζόν ασθενής µεταφέρθηκε στο Κέντρο Υγείας πάνω σε καρότσα αγροτικού, γιατί δεν υπήρχε ασθενοφόρο!

Η Ελλάδα των µνηµονίων «τρώει» τα παιδιά της ή µάλλον τους γιατρούς της. Κάποιοι µπορεί να είναι ακόµη και άνεργοι έπειτα από τέτοιες επίπονες και µακρόχρονες σπουδές; Ή το άλλο πάλι: να εξουθενώνονται σωµατικά και ψυχικά από τις ατελείωτες ώρες εφηµερίας και να νιώθουν ότι τους εγκαταλείπουν οι δυνάµεις τους κατά την τέλεση των ιατρικών τους καθηκόντων για µισθούς χαµηλότερους και από ενός τραγουδιστή που έπιασε πρώτη φορά το µικρόφωνο κι ανέβηκε πάνω στην πίστα;