Πρέπει να διεκδικούμε και εμείς

Μετά τη μικρασιατική καταστροφή η Ελλάδα ακολουθεί απαρέγκλιτα μία πολιτική μη διεκδίκησης έναντι της Τουρκίας για να δείξει στον κόσμο ότι δεν έχει επιθετικές διαθέσεις. Όπως εξηγώ σε αυτό το άρθρο, αυτό είναι λάθος στρατηγική.

Γνωρίζοντας ότι βρίσκεται σε Ελληνικά πατρογονικά εδάφη, με πληθυσμό τουρκοποιημένο αλλά όχι τουρκογενή κατά το πλείστον, η Τουρκία ακολουθεί μία φοβική πολιτική διεκδικήσεων εναντίον της Ελλάδος. Με συνεχείς απειλές προσπαθεί στη χειρότερη περίπτωση να διατηρήσει το status quo, και στην καλύτερη να καταλάβει το μισό Αιγαίο με τα νησιά του και τη μισή Κύπρο. Αυτό είναι το μήνυμα του καζάν-καζάν.

Αντί να ακολουθεί μία παθητική και αντιδραστική πολιτική, η Ελλάδα πρέπει να ακολουθεί μία πιο ενεργητική πολιτική. Βέβαια, τελευταία τα πράγματα έχουν αλλάξει αρκετά, αλλά σε συγκερασμό με τη διεθνοποίηση του προβλήματος, τη σύναψη συμμαχιών και τη συνεχή ενίσχυση των ενόπλων δυνάμεων, που είναι η τρίπτυχη πολιτική της κυβέρνησης, θα πρέπει να διεκδικούμε ειρηνικά. Δηλαδή θα πρέπει να υπενθυμίσουμε στην διεθνή κοινότητα ότι η Τουρκία βρίσκεται σε εδάφη που ιστορικά είναι Ελληνικά, όπου ήκμασε ο πολιτισμός μας από αρχαιοτάτων χρόνων, τον οποίο η Τουρκία παρουσιάζει ως Ρωμαϊκό και όχι ως Ελληνικό, ενώ ταυτόχρονα βεβηλώνει και καταστρέφει τους ναούς μας και εξουθενώνει την Ελληνική παρουσία καταστρατηγώντας τη Συνθήκη της Λωζάνης. Και βέβαια η Ελλάδα πρέπει να υπενθυμίζει ότι ότι είναι Ελληνικό είναι ταυτόχρονα και Ευρωπαϊκό. Η σημασία αυτού του γεγονότος στις ενεργειακές ανάγκες της Ευρώπης είναι πρόδηλη.

Η Ελλάδα πρέπει να αλλάξει τροπάριο και να λέει το αυτονόητο, ότι διεκδικούμε αυτά που μας ανήκουν αν και όχι επιθετικά. Αν η Τουρκία επιτεθεί όμως, η Ελλάδα θα διεκδικήσει αυτά που ιστορικά της ανήκουν. Και όσον αφορά την Κύπρο, η μόνη βιώσιμη λύση του Κυπριακού είναι η απομάκρυνση όλων των τουρκικών στρατευμάτων και εποίκων από το νησί εφ’ όσον η Κυπριακή Δημοκρατία έχει de jure κυριαρχία σε ολόκληρο το νησί, σύμφωνα με τον ΟΗΕ. Πάσα άλλη λύση ανήκει στη σφαίρα του ολίγον έγκυος και είναι παράνομη.

Με βάση τη θεωρία παιγνίων, η Ελλάδα έχει μία κυρίαρχη στρατηγική (dominant strategy) δηλαδή μία στρατηγική που είναι βέλτιστη ανεξάρτητη από τη στρατηγική της Τουρκίας. Η στρατηγική αυτή είναι η Ελλάδα να επεκτείνει τα χωρικά της ύδατα και τον εναέριο χώρο στα 12 ναυτικά μίλια, να κηρύξει συνορεύουσα ζώνη επιπλέον 12 μιλίων, και να ανακηρύξει ΑΟΖ 200 μιλίων. Και αυτό γιατί είτε η Τουρκία προκαλέσει θερμό επεισόδιο είτε όχι, συμφέρει την Ελλάδα να προχωρήσει σε αυτά τα βήματα όπως έχει μονομερές δικαίωμα, που της εξασφαλίζουν κυριαρχία και κυριαρχικά δικαιώματα στο μεγαλύτερο τμήμα του Αιγαίου.

Η κυβέρνηση ήδη ανακοίνωσε ότι θα επεκτείνει τα χωρικά ύδατα και τον εναέριο χώρο από το ακρωτήριο Ταίναρο της Πελοποννήσου μέχρι νότια της Κρήτης. Αυτό θα εμβολίσει το νομικά ανυπόστατο τουρκολιβυκό μνημόνιο άλλη μία φορά (μετά την Ελληνο-Αιγυπτιακή συμφωνία ΑΟΖ). Η κυβέρνηση θα το κάνει διότι, εκτός από τους εθνικούς λόγους, το αντίκρισμα στην εκλογική βάση θα είναι μεγάλο.

Προτείνω μία διττή προσέγγιση. Να προχωρήσει η κυβέρνηση πριν τις εκλογές με αυτό που ανακοίνωσε ήδη, και αμέσως μετά τις εκλογές να προχωρήσει με το ανατολικό Αιγαίο και την ΑΟΖ. Γιατί μετά, αν και θα προτιμούσαμε όλα μαζί; Από άποψη στρατηγικής, μετά τις εκλογές στην Τουρκία, είτε κερδίσει ο κ. Ερντογάν είτε χάσει, οι τόνοι θα πέσουν κάπως (βέβαια η μακροχρόνια στρατηγική της Τουρκίας δεν πρόκειται να αλλάξει). Αν το εκλογικό αποτέλεσμα δεν είναι πρόδηλο, η Τουρκία θα υπεισέλθει μία φάση αβεβαιότητας. Ταυτόχρονα, ο πόλεμος στην Ουκρανία μπορεί, θεωρητικά, να έχει τελειώσει. Και βέβαια μέχρι τότε θα έχουμε παραλάβει περισσότερα Rafale και αναβαθμισμένα F-16.

Ήρθε ο καιρός να παίξουμε world class σκάκι με ματ σε δύο κινήσεις.

* Αυτό το άρθρο περιέχει αυστηρά προσωπικές απόψεις που δεν αντίκεινται στον φίλο Τουρκικό λαό αλλά στην τωρινή ηγεσία του, και δεν αντιπροσωπεύουν το Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας.