Αλγερινό ντόµινο

Ηφαίστειο έτοιµο να εκραγεί θυµίζει η Αλγερία, καθώς η ηγετική οµάδα, που ανήκει στη γενιά της εξέγερσης κατά της Γαλλίας στα µέσα της δεκαετίας του ’50, προσπαθεί να διατηρήσει την απόλυτη αυταρχική νοµή της εξουσίας. Η συµπίεση -οικονοµική και πολιτικήτης κοινωνίας πυροδοτεί δυναµική εξέγερσης και επισκιάζει τις µνήµες της αιµατηρής εµφύλιας σύγκρουσης µεταξύ κυβέρνησης και ισλαµιστών µετά το 1992, που είχε 200.000 θύµατα και λειτουργούσε αποτρεπτικά.

Σήµερα, µια αποσταθεροποίηση στην Αλγερία θα είχε µια δυναµική ντόµινο προς δύο κατευθύνσεις:

• Προς το Μαρόκο και την Τυνησία, δύο χώρες που, παρά τις διαφορές τους µε την Αλγερία, έχουν ως κοινό παρελθόν τη γαλλική αποικιοκρατία αλλά και τα κοσµικά µεταρρυθµιστικά καθεστώτα που τη διαδέχθηκαν και τα οποία δεν µπόρεσαν να οδηγήσουν στην ανάπτυξη, βυθίζοντας τις χώρες τους στη διαφθορά και στις πελατειακές σχέσεις.
• Προς τη Γαλλία, όπου υπάρχει η πολυάριθµη κοινότητα αλγερινής καταγωγής πολιτών, στους κόλπους της οποίας θα µεταφερθούν οι κραδασµοί µιας ενδεχόµενης σύγκρουσης της Αλγερίας. Επιπλέον, είναι βέβαιο ότι η Γαλλία, κατά κύριο λόγο, και η Ισπανία µε την Ιταλία, κατά δεύτερο, θα δεχθούν την πίεση ενός νέου προσφυγικού κύµατος, ο όγκος του οποίου θα παραπέµπει στο φθινόπωρο του 2015.

Τα παραπάνω φωτίζουν την αδιέξοδη στρατηγική ή µάλλον την απουσία κάθε στρατηγικής της ΕΕ απέναντι στις χώρες της Βόρειας Αφρικής και της Μέσης Ανατολής, µια διαπίστωση που επιβεβαιώθηκε στην πρόσφατη Σύνοδο Κορυφής ΕΕ-Αραβικού Συνδέσµου στην Αίγυπτο.

Ο ρεαλισµός της ΕΕ, που επενδύει, όπως σηµείωσε πρόσφατα η ιστοσελίδα Eurointelligence, στον αραβικό κόσµο σε σταθερά δικτατορικά καθεστώτα που θα φυλάνε τα νότια σύνορά της, κινδυνεύει πολύ σύντοµα να αποδειχθεί ψευδαίσθηση.

Ουδείς σήµερα περιµένει άνοιξη στο Αλγέρι, αλλά χειµώνα, λίγο πριν από τις ευρωεκλογές στα τέλη Μαΐου. Μια αναµέτρηση που θα επηρεαστεί δραµατικά από τις εξελίξεις στην Αλγερία σε ό,τι αφορά τους πολιτικούς συσχετισµούς σε Γαλλία, Ιταλία και Ισπανία και όχι µόνο…  Η