Χείρα φιλίας

Ο υπουργός Άμυνας Νίκος Παναγιωτόπουλος πήγε επίσημη επίσκεψη στη σεισμόπληκτη περιοχή της Αντιοχείας. O Τούρκος ομόλογός του, Χουλουσί Ακάρ μετά την επίσκεψη, δήλωσε με εμφατικό τρόπο: «πρέπει να λύσουμε κάποια από τα υπάρχοντα προβλήματά μας. Ελπίζουμε ότι η Τουρκία και η Ελλάδα, ως δύο πολιτισμένες χώρες, μπορούν να λύσουν αυτά τα προβλήματα στο πλαίσιο των σχέσεων καλής γειτονίας και του διεθνούς δικαίου, σύμφωνα με το πνεύμα της συμμαχίας και με ειρηνικούς τρόπους και μεθόδους και στη βάση του αμοιβαίου σεβασμού και του διαλόγου».

Και προχώρησε λέγοντας ότι ισχύει το μορατόριουμ από 15 Ιουνίου έως 15 Σεπτεμβρίου, όταν δηλαδή ανθεί στην περιοχή μας ο τουρισμός και εξέφρασε την ελπίδα αυτό το μορατόριουμ να επεκταθεί.

Αν αυτά γινόντουσαν πριν τους σεισμούς, θα τσιμπιόμασταν να δούμε αν είμαστε ξύπνιοι… Ο Ερντογάν τότε ήταν στο μοτίβο «θα ρθούμε κάποια νύχτα». Χρησιμοποιούσε το μοτίβο της απειλής από την κακή Ελλάδα που επιβουλεύεται την αγαθή Τουρκία… 

Ομως ένα τραγικό γεγονός, οι σεισμοί στη γείτονα χώρα και η συνακόλουθη ελληνική βοήθεια, έγιναν αφορμή για να ακυρωθεί στην πράξη η επιθετική ρητορική που κρατούσε τις δύο χώρες και τα επιτελεία των Ενόπλων Δυνάμεων τους, κυριολεκτικά «στην τσίτα».

Για να παγιωθεί η Ειρήνη μεταξύ των δύο χωρών, ευχής έργον είναι το μορατόριουμ να επεκταθεί σε όλο το χρόνο. Να μην υπάρχουν υπερπτήσεις και αερομαχίες στο Αιγαίο. Να υπάρχει σεβασμός των κυριαρχικων δικαιωμάτων και της Ελλάδας -και της Τουρκίας εννοείται. 

Πρέπει να αποφεύγονται οι προκλήσεις, η απειλή για χρήση βίας και βέβαια η χρήση  βίας. Να μην εργαλειοποιούνται προβλήματα υπαρκτά στην περιοχή, όπως η παράνομη μετανάστευση. Και να επιδιώκεται να λύνονται οι διαφορές μέσω διαλόγου και διπλωματίας, όπως γίνεται τώρα.

Θα πρέπει αυτός ο καλός αγωγός που άνοιξε μετά τους σεισμούς, να διευρυνθεί, ώστε οι δύο χώρες να συνεργαστούν στον οικονομικό, τον πολιτιστικό,  και σε «χίλιους δύο» άλλους τομείς. Αυτό θα οδηγήσει στην αλληλοϋποστήριξη διεθνώς, στην καλύτερη αλληλοκατανόηση και στην ανάπτυξη. Ας αναλογιστούμε μόνον το όφελος που θα έχουμε στις δύο χώρες, αν σαν συνέπεια μιας παγιωμένης πολιτικής ειρήνης, υπάρξει σταδιακή μείωση του ποσοστού του ΑΕΠ που δίνεται για τους εξοπλισμούς τους. Θα μπορούσαν να γίνουν τεράστιες επενδύσεις στις υποδομές, στην παιδεία, στην υγεία κοκ. Ιδού λοιπόν δρόμος δόξης λαμπρός.