Η χώρα τού «εκ των υστέρων»

Δημοσιεύτηκε χτες το πόρισμα για την τραγωδία στα Τέμπη. Πολυσέλιδο. Καταλογίζει ευθύνες πέρα από τον σταθμάρχη, στον ΟΣΕ, στην ΕΡΓΟΣΕ, στη Ρυθμιστική αρχή Συγκοινωνιών,  στη Hellenic train, επισημαίνει οτι τα χρόνια προβλήματα ασφαλείας του σιδηροδρόμου δεν είχαν λυθεί από τους αρμόδιους κρατικούς φορείς, επί πολλά χρόνια.

Το πόρισμα των επιστημόνων δίνει κατευθύνσεις για το πώς και τι πρέπει να γίνει ώστε ο σιδηρόδρομος να λειτουργήσει με ασφάλεια και σε δεύτερη φάση να λειτουργήσει με σύγχρονο τρόπο.

Το τραγικό της υπόθεσης είναι ότι όλα αυτά που προτείνονται, κοστίζουν ελάχιστα χρήματα σε σχέση με τα χρήματα που έχει δαπανήσει το ελληνικό κράτος για να φτιάξει αυτοκινητοδρόμους.

Με το ένα εκατοστό αυτών των χρημάτων θα λειτουργούσε ένα ασφαλές και σύγχρονο σιδηροδρομικό δίκτυο. Ακόμη και στο εκτεταμένο θέμα των κλοπών, των βανδαλισμών των υλικών, το πόρισμα δίνει απάντηση πού στον αδαή, φαίνεται πάρα πάρα πολύ απλή και λογική. Θα μπορούσε να λυθεί το πρόβλημα με απλά μέτρα, ένα πρόβλημα που υπάρχει σε πάρα πολλές χώρες, ακόμη και στο Ισραήλ…

Τι σημαίνουν όλα αυτά; Ότι είμαστε μονίμως επιμηθείς. Ποτέ προμηθείς. Τις παροιμίες τις έχουμε για να τις λέμε. Απλώς τις αλήθειες που κρύβουν, δεν τις εφαρμόζουμε ποτέ. Η τραγωδία θα μπορούσε να είχε αποφευχθεί, να  υπάρχουν σήμερα σύγχρονα και ασφαλή τρένα, με χαμηλά κόστη του δημοσίου. Αν το δημόσιο στοιχειωδώς εφάρμοζε τα όσα ωραία προτείνουν σήμερα τρεις τεχνοκράτες, όλα θα δούλευαν ρολόϊ.

Το γιατί δεν μπορούμε να επιλύουμε τα προβλήματα πριν αυτά αποκτήσουν εκρηκτική έκφραση, να γίνουν εθνικές καταστροφές ας μην το αποδώσουμε στην αναβλητικότητα και τον «ωχαδερφισμό» του Ελληνα, αλλά στην οργάνωση και λειτουργία του ελληνικού κράτους, με ευθύνη του πολιτικού συστήματος. Την αναβλητικότητα του, που οφείλεται στις πελατειακές σχέσεις, τη διαφθορά, το ρουσφέτι, την αβελτηρία. Το ελληνικό δημόσιο άλλωστε, γνωρίζει ότι «αναβλητικότητα είναι η τέχνη του να συμβαδίζεις με το χθες».