Πολιτικός διάλογος και εκλογές: ένα εξτρίμ σπορ

Η προεκλογική περίοδος ξεκίνησε και τυπικά. Σε τέσσερις εβδομάδες θα κριθούν οι πολιτικοί συσχετισμοί της νέας τετραετίας. Ισως όχι στην τελική κοινοβουλευτική τους έκφραση, αλλά στη χονδρική ποσοστιαία αποτύπωση των πολιτικών δυνάμεων, στο εκλογικό σώμα.

Τα τρία μεγαλύτερα κόμματα, που χαρακτηρίζονται κυβερνητικά, ή «συστημικά» κατά τη διαδικασία των τριήμερων εντολών από την Πρόεδρο της Δημοκρατίας, θα έχουν τη δυνατότητα να διερευνήσουν αν μπορούν να βρουν και να διατυπώσουν σημεία συγκλίσεων για τον σχηματισμό κυβέρνησης. Όχι ντε και καλά, από την κάλπη της 21ης Μαϊου, αλλά να δουν αν μπορούν να ελπίζουν στους αριθμούς που θα βγάλει η δεύτερη κάλπη και βεβαίως -κυρίως- στη διάθεση του ΠΑΣΟΚ να συμβάλει ή όχι σε κυβερνητική λύση.

Αυτό που σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες θεωρείται αυτονόητα δεδομένο, ότι δηλαδή οι πολιτικές δυνάμεις μπορούν να συνομιλούν και να συμφωνούν ή όχι, εδώ θεωρείται άπιαστο όνειρο, κατόρθωμα και ζητούμενο. Συνεπώς, το μείζον είναι, αυτές οι τέσσερις προεκλογικές εβδομάδες να μην οδηγήσουν με κορώνες και χτυπήματα κάτω από τη μέση, σε ναρκοθέτηση της όποιας δυνατότητας για συνομιλία, συνεννόηση και συναίνεση μεταξύ των τριών κομμάτων (των δύο εκ των τριών), έχει απομείνει…

Κι αυτό θα συμβεί αν συνεχίσουν περί άλλα να τυρβάζουν, μένοντας σε μια δημόσια συζήτηση για το θεαθήναι, για σκανδαλάκια και προσωπικές ιστορίες διάφορων τριτοκλασάτων διατόντων αστέρων τους, θεωρώντας ότι έτσι κερδίζουν πόντους ή συσπειρώνουν το κοινό τους, αφήνοντας εκτός «διδακτέας ύλης» στην προεκλογική καμπάνια, τα μεγάλα θέματα που ταλανίζουν τους πολίτες και τη χώρα, και στα οποία μπορεί να διαπιστώσουν …με τρόμο, ότι συμφωνούν.

Σε αυτήν την κατεύθυνση του διαλόγου και της σύγκλισης, θα βοηθήσει η διαχείριση του εκλογικού αποτελέσματος από τους τρεις πολιτικούς αρχηγούς, στο εννιαήμερο των διερευνητικών εντολών. Ανεξάρτητα από το αποτέλεσμά τους, πρέπει να προσπαθήσουν οι κινήσεις και δηλώσεις τους να μην διώξουν περισσότερο κόσμο από την «αυλή» των κυβερνητικών κομμάτων προς τα «αντισυστημικά» κόμματα ή προς την αποχή.

Συνεπώς, ο δημόσιος διάλογος τόσο αυτές τις 4 βδομάδες, όσο και αμέσως μετά την 21η Μαϊου, οφείλει να μη βάζει αναχώματα σε μια ελάχιστη συνεννόηση ανάμεσα στα τρία «συστημικά» κόμματα. Αυτή η συνεννόηση είναι βέβαιο ότι θα χρειαστεί, άσχετα αν η επόμενη κυβέρνηση είναι αυτοδύναμη ή συμμαχική.