Δημοκρατία στο σχολείο τώρα!

Η νεοφιλελεύθερη κυβερνητική πολιτική στην Εκπαίδευση έχει υποβιβάσει τους Συλλόγους Διδασκόντων σε παρακολούθημα των εκάστοτε εντολών του ΥΠΕΠΘ, με ‘ιμάντες μεταβίβασης’ τους διευθυντές των σχολικών μονάδων. Ο διευθυντής δεν θεωρείται πλέον ένας από τους συναδέλφους, πρώτος μεταξύ ίσων, στον σύλλογο διδασκόντων. Αντίθετα, αποκόβεται από το σώμα των συναδέλφων. Απαλλάσσεται πλήρως από διδακτικά του καθήκοντα, αξιολογεί, πειθαρχεί όσους / ες δεν ‘συμμορφώνονται προς τας υποδείξεις’. Μετατρέπεται σε μάνατζερ - δείγμα ότι το σχολείο ακολουθεί τις νόρμες της αγοράς. Οι εκπαιδευτικοί, από την άλλη, χάνουν το δικαίωμα να συμμετέχουν ισότιμα στη λειτουργία της σχολικής μονάδας. Μετατρέπονται σε απλούς διεκπεραιωτές ενός διδακτικού έργου για το οποίο δεν τους πέφτει λόγος.

Στην Ελλάδα, η με μυστική ψηφοφορία συμμετοχή των Συλλόγων Διδασκόντων στην επιλογή διευθυντών/τριών, που θεσπίστηκε το 2015 από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ και καταργήθηκε από τη ΝΔ, αποτέλεσε ένα σημαντικό βήμα στον εκδημοκρατισμό της διοίκησης των σχολείων. Έπειτα από δεκαετίες αυταρχισμού και πελατειακών σχέσεων δόθηκε η δυνατότητα -έστω και κατά 33%- οι εκπαιδευτικοί να επιλέγουν τον διευθυντή του σχολείου τους.

Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι στον τόπο μας οι αγώνες του εκπαιδευτικού κινήματος συνδέθηκαν διαχρονικά με το ζήτημα της Δημοκρατίας – συμβολικά με το ‘15% στην Παιδεία’ και με το ‘1-1-4’.

Το αίτημα του εκπαιδευτικού κινήματος για αιρετή διοίκηση και στις δύο πρώτες βαθμίδες της εκπαίδευσης, που χρονολογείται από την πτώση της χούντας και πρωτοδιατυπώθηκε στις θέσεις της ενιαίας ΕΛΜΕ Θεσσαλονίκης-Κιλκίς-Χαλκιδικής το 1976, είναι αίτημα ουσιαστικού εκπαιδευτικού και πολιτικού διαφωτισμού. Είναι περισσότερο ‘οξυγόνο’ Δημοκρατίας και παιδαγωγικής αυτονομίας στο σχολείο.

Όμως η «πολλή Δημοκρατία βλάπτει» σύμφωνα με τους μηχανισμούς της συντήρησης, που θέλουν το δημόσιο σχολείο αυταρχικό μηχανισμό αναπαραγωγής της αστικής ιδεολογίας, των κάθε λογής ανισοτήτων και διαιώνισης της καθεστηκυίας τάξης. Κομπάζει, μάλιστα, η κ.  Κεραμέως ότι μετά από 41 χρόνια νεκραναστένονται οι αξιολογητές, οι αλήστου μνήμης επιθεωρητές, ένας από τους πιο μισητούς και καταδικασμένους στη συνείδηση των εκπαιδευτικών θεσμούς επιτηρήσης της Εκπαίδευσης,

Το οργανωμένο συνδικαλιστικό κίνημα πρέπει να πάρει την υπόθεση στα χέρια του απαιτώντας να διευρυνθεί και να ολοκληρωθεί, με βάση τις θέσεις του κλάδου, η δημοκρατική στροφή στη διοίκηση των σχολείων, με κυρίαρχο το ρόλο του Συλλόγου Διδασκόντων όχι μόνο στην επιλογή των διευθυντών, αλλά και στα διοικητικά, εκπαιδευτικά και παιδαγωγικά ζητήματα. Πρέπει να δοθεί μαχητική απάντηση από τους Συλλόγους Διδασκόντων, τις ΕΛΜΕ, τις ΔΟΕ-ΟΛΜΕ και την ΟΙΕΛΕ, αλλά και την ΠΟΣΔΕΠ. Να πάρουν ξεκάθαρη θέση, χωρίς υπεκφυγές, όλες οι συνδικαλιστικές παρατάξεις.

Ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ έχει ήδη δεσμευτεί πως με την επόμενη προοδευτική κυβέρνηση θα καταργήσει όλους τους αντιεκπαιδευτικούς νόμους του καθεστώτος Μητσοτάκη, με πρώτον  αυτόν της εξατομικευμένης αξιολόγησης, και θα επαναφέρει τη δημοκρατική ομαλότητα στα σχολεία, για να ανασάνει, επιτέλους, η Εκπαίδευση.

Στις 21/5 με την ψήφο μας θα καθορίσουμε τη ζωή μας για την επόμενη τετραετία. Δικαιοσύνη ή βόλεμα των «δικών μας παιδιών»; Δικαιοσύνη ή ανισότητα στις ευκαιρίες εκπαίδευσης; Δικαιοσύνη ή ‘αριστεία’; Δικαιοσύνη ή επιθεωρητισμός και αναξιοκρατία;  Δικαιοσύνη και Δημοκρατία ή επιτελικό μπάχαλο και αφαίμαξη του κράτους από τις γαλάζιες ακρίδες;

Τριαντάφυλλος Μηταφίδης,

Συντονιστής ΕΠΕΚΕ Παιδείας ΣΥΡΙΖΑ 2015-9,

πρ. βουλευτής  Α΄ Θεσσαλονίκης