Τα διλήμματα των εκλογών

Η προσπάθεια της ΝΔ να παρουσιάσει ως success story μια διακυβέρνηση που κηλιδώθηκε από ασυγκράτητη  ακρίβεια, υποκλοπές, ρεκόρ απευθείας αναθέσεων, την περαιτέρω συρρίκνωση της δημόσιας υγείας παρά την πανδημία, τον υπερτροφισμό διαπλοκής, διαφθοράς και ρουσφετολογίας, όλων των παθογενειών που συναντήθηκαν στο  δυστύχημα στα Τέμπη, δεν περνάει. Ο πολίτης βιώνει καθημερινά τις συνέπειες της και με αυτή τη γνώση θα προσέλθει στις κάλπες.

Κ.Μητσοτάκης & Ν.Δ.  προσπαθώντας να αντιστρέψουν την κατάσταση καταφεύγουν και επενδύουν, χωρίς να «ορρωδούν προ ουδενός», στην στρατηγική της παραπληροφόρησης και μιας  άτακτης παρωχημένης  παροχολογίας. Επιχειρούν: 

-να επαναφέρουν στη δημόσια συζήτηση  το σκηνικό του    2015,   για να ενισχύσουν  το φοβικό σύνδρομο του μέσου Έλληνα  πολίτη χρησιμοποιώντας το ΜΕΡΑ 25 και τις δηλώσεις του Βαρουφάκη (σχέδιο ΔΗΜΗΤΡΑ)

-να αναδείξουν και να ρηγματώσουν τις διαφορές  μεταξύ  των  κομμάτων που θα μπορούσαν να συνεργαστούν μετεκλογικά  ή να δώσουν ψήφο ανοχής σε κυβερνήσεις συνεργασίας.  Το ζήτημα όμως  των κυβερνητικών συνεργασιών,   θα αποκτήσει ουσιαστικό περιεχόμενο  μετά το αποτέλεσμα των εκλογών στις 21 Μάη. Οι κυβερνητικές συνεργασίες  προϋποθέτουν  το αποτέλεσμα της κάλπης και η επίτευξη τους θα κριθεί σε σημαντικό βαθμό από τα ποσοστά που θα συγκεντρώσει το κάθε κόμμα. Τότε θα  πάρουν όλοι την ευθύνη που τους αναλογεί  για την πορεία της χώρας. Πριν τις εκλογές τα κόμματα δίνουν την ανταγωνιστική μάχη τους για τη διεύρυνση της εκλογική τους  βάσης και ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ για  να είναι πρώτο κόμμα ώστε να προχωρήσει στην πολιτική και κοινωνική αλλαγή με δημοκρατικές συναινέσεις και συνεργασίες.

-να εδραιώσουν ως συλλογική πεποίθηση το «όλοι ίδιοι είναι», προσδοκώντας ότι, εκτός της διάχυσης των ευθυνών τους, ένα τμήμα των πιθανών ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ  θα οδηγηθεί στην αποχή, χωρίς να συνυπολογίσουν το βαθύ τραύμα που καταφέρνουν στην δημοκρατία. Μόνο που δεν είμαστε όλοι ίδιοι. Ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ τόσο σε προγραμματική βάση όσο και σε πολιτική δράση έχει πρόταγμα την ισότητα και τη δικαιοσύνη.  Κριτήριο για το πόσο αληθινή  είναι η δέσμευση αυτή αποτελεί  η επίμονη του να διαμορφώσει ένα σαφές πολιτικό και διοικητικό πλαίσιο που  εγκαθιστά τη διαφάνεια στο κέντρο των πολιτικών αποφάσεων και διασφαλίζει την αυτονομία της πολιτικής έναντι των ισχυρών κέντρων οικονομικής ισχύος, συντεχνιακών συμφερόντων και πελατειακών εξαρτήσεων. Οι προτάσεις του Τσίπρα/ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ  για Δικαιοσύνη παντού & προοδευτική κυβέρνηση συνεργασιών δημιουργεί το απαραίτητο πλαίσιο και του δίνει το ηθικό πλεονέκτημα απέναντι στο «αυτοδύναμο» επιτελικό κράτος της διαπλοκής και ρουσφετολογίας του Μητσοτάκη/ΝΔ.

-ανακοινώνουν σπασμωδικά,  εκτός προγράμματος, νέες παροχές όπως η  εφάπαξ παροχή 150 ευρώ  στους νέους που γίνονται 18 ετών.  Μόνο που η νέα γενιά  έχει ανάγκη πολιτικών που «να βάζουν πλάτη στα όνειρά τους και στη ζωή τους»   και όχι από ευκαιριακή επιδοματική εξαγορά ψήφων.

Οι εκλογές του Μαΐου  λοιπόν  είναι μια  πρόκληση αλλά και μια ιστορική ευκαιρία  «απάντησης»  σε όλα τα διλήμματα  που μας ταλαιπωρούν ως κοινωνία μας πολλές δεκαετίες: Αλήθεια ή συγκάλυψη ? Δημοκρατία ή  Οικογενειοκρατία,  Εντιμότητα ή διαφθορά? Δικαιοσύνη για όλους ή προνόμια για λίγους? Και θα δοθεί στις 21 του Μάη.    

Έλλη Χρυσίδου, εικαστικός,  υποψήφια βουλευτής ΣΥΡΙΖΑ Α' Θεσσαλονίκης