Εκλογές 2023- Ο Έλεγχος Προόδου και Διαγωγής μιας Κυβέρνησης

Τα κριτήρια για να κρίνει ο πολίτης μια κυβέρνηση είναι πολλά.

Προσπερνώ τους κομματικούς, τους ‘ιδιώτες-idiot’ κατά την αρχαιοελληνική έκφραση, που ενδιαφέρονται αποκλειστικά για το προσωπικό τους συμφέρον, τους αδιάφορους, τους απολιτίκ, εκείνους που επικεντρώνουν μόνο σε ένα πράγμα για να αποφασίσουν ποιόν θα ψηφίσουν (πχ εμβόλια), όσους έχουν ψυχολογικά ή ταπεινά κίνητρα ή θέλουν να είναι με τον νικητή κλπ.

Φθάνω στην κατηγορία πολιτών οι οποίοι σκέφτονται, κρίνουν και λειτουργούν ορθολογικά. Φυσικά μέσα στο πλαίσιο ιδεολογίας, αρχών και αξιών. Ίσως όμως αυτοί να δίνουν τη νίκη κάθε φορά.

Τα κριτήρια αξιολόγησης

Σκέφτομαι πώς μπορεί να αξιολογήσει κανείς μια κυβέρνηση, όταν εξαρτά την ψήφιση ή την καταψήφιση αυτής σε θέσεις και λογική;

1) Νομίζω ότι το πρώτο κριτήριο είναι η οικονομία. Κατά τη δική μου σκέψη και επιθυμία, η απασχόληση. Δεν υπάρχει πιο σοσιαλιστικό και ανθρώπινο πρόταγμα από την εξασφάλιση απασχόλησης για όλους. Δεν υπάρχει χειρότερο κακό από την ανεργία και μετά από αυτήν, από τη φτώχεια. Έτσι, μετά την απασχόληση, αξία έχουν οι καλύτεροι δυνατοί μισθοί, συντάξεις, κέρδη και αποδοχές για εργαζόμενους, επιχειρηματίες, επιστήμονες, και ελεύθερους επαγγελματίες, αγρότες. Για να υπάρξει όμως απασχόληση χρειάζεται ισχυρή και αναπτυσσόμενη οικονομία, θετικό κλίμα και εμπιστοσύνη, επενδύσεις, παραγωγή, εξαγωγές.

2)Το δεύτερο κριτήριο είναι η ασφάλεια. Κυρίως και ιδιαίτερα στην περιοχή μας η εξωτερική. Με δεδομένο ότι δίπλα μας υπάρχει χώρα επταπλασίου μεγέθους η οποία επιβουλεύεται κομμάτια της εθνικής μας κυριαρχίας, εξαπολύει υβριδικές επιθέσεις και απειλές εναντίον μας, εξασφαλίζεται με ένα και μοναδικό τρόπο. Με τη δύναμη της αποτροπής. Με στρατιωτική ισχύ που να την κάνει ούτε να διανοείται μια επίθεση. Με ισχυρό στρατό, εξοπλισμούς, διπλωματία και συμμαχίες. Αναγκαίο κακό βεβαίως οι εξοπλισμοί που κοστίζουν πολύ, αλλά...

Όλα είναι σημαντικά

Πριν αναφέρω το τρίτο κατά τη γνώμη μου μεγάλο κριτήριο, θα σημειώσω ότι η λειτουργία της δημοκρατίας και των θεσμών, δεν ανήκει στα κριτήρια καθώς αποτελεί σταθερό δεδομένο και απαιτούμενο. Το πλαίσιο. Εκ των ούκ άνευ.

Δεν παραλείπω την αξία της λειτουργίας του κράτους, της υγείας, της παιδείας, της δικαιοσύνης, της κοινωνικής μέριμνας, της αντιμετώπισης καταστροφών. Του πολιτισμού, του αθλητισμού, των συγκοινωνιών, της ενημέρωσης, των δημοσίων έργων, της προστασίας του περιβάλλοντος. Όλα είναι σπουδαία και όλα μετράνε, τα μέγιστα, όπως επίσης  η διαφάνεια, η χρηστή διοίκηση, η σωστή αξιοποίηση των πόρων, η καταπολέμηση της φοροδιαφυγής.

Ο Έλεγχος Προόδου…

Όλα λοιπόν είναι σημαντικά και σε όλα ένας πολίτης θα βάλει ένα βαθμό κρίνοντας μια κυβέρνηση, σαν σε έναν ‘Έλεγχο Προόδου και Διαγωγής’ που είχαμε στο σχολείο. Στον Έλεγχο όμως υπήρχαν και τα πρωτεύοντα μαθήματα. Ήδη ανέφερα δύο από τα πρωτεύοντα κατά τη γνώμη μου, θα συνεχίσω με άλλα δύο.

3) Το τρίτο πολύ σημαντικό είναι οι Μεταρρυθμίσεις που κάνει ή δεν κάνει ή υπόσχεται ότι θα κάνει μια κυβέρνηση. Η εξέλιξη της ανθρώπινης κοινωνίας, η τεχνολογία, τα περιβαλλοντικά ζητήματα, απαιτούν αλλαγές. Διαρκείς αλλαγές. Στην Ελλάδα, είμαστε πίσω σε πολλούς τομείς, τουλάχιστον από τις δυτικές χώρες στις οποίες ανήκουμε. Τυραννιόμαστε από αυτό. Δεν είναι τυχαίο ότι σχεδόν κάθε μας συζήτηση καταλήγει σε εκτιμήσεις όπως: «Τι τα θες, αυτή είναι η Ελλάδα, πού να γίνουν εδώ αυτά» και άλλα τέτοια. Στην Ελλάδα πρέπει να αλλάξουν πολλά. Άρα χρειαζόμαστε διαρκείς μεγάλες ή μικρές Μεταρρυθμίσεις. Οι οποίες όμως έχουν πολιτικό κόστος, γι’  αυτό δεν γίνονται. Έχουν δημιουργηθεί κατεστημένες καταστάσεις, συμφέροντα, αδράνεια και κομφορμισμός, τα οποία πιέζουν με κάθε τρόπο, ενώ οποιαδήποτε αλλαγή έχει πολιτικό κόστος. Είναι γνωστό ότι όλοι οι πολίτες απαιτούν αλλαγές αρκεί αυτές να μην θίξουν τους ίδιους παρά μόνον τους άλλους. Άρα για να γίνουν Μεταρρυθμίσεις κοινώς πρέπει να «σπάσουν αυγά». Και χρειάζονται πολιτικοί με θέληση, κότσια και ικανότητες. Δεν γίνεται όμως να μην γίνουν, διότι είμαστε σε μια καμπή που αν δεν γίνουν, αν δεν διορθώσουμε στραβά, αν δεν προσαρμοσθούμε στις εξελίξεις, θα σπάσουν πια στη χώρα, αντί για αυγά, «σπονδυλικές στήλες». Βλέπε Τέμπη…

4)Το τέταρτο σημαντικό, κριτήριο για μια κυβέρνηση είναι τι έκανε σε σχέση με εκείνα που υποσχέθηκε. Αν τήρησε το συμβόλαιο που έκανε μαζί μας με βάση το οποίο εξασφάλισε την πλειοψηφία στην ψήφο μας. Αυτό βεβαίως άπτεται όλων των παραπάνω, διότι οι υποσχέσεις αφορούν σε όλα τα παραπάνω. Το αναφέρω όμως ξεχωριστά και του δίνω μεγάλη σημασία διότι η τήρηση των υποσχέσεων είναι το Άλφα και το Ωμέγα σε μια κοινωνική ή οποιαδήποτε άλλη συμφωνία.

Έτσι ο κάθε πολίτης μπορεί να σχηματίσει έναν «Έλεγχο» όπως τον σχολικό και να βάλει βαθμούς, να συγκρίνει, για να δει στο τέλος αν μια κυβέρνηση, είτε η απερχόμενη που ζητάει νέα ψήφο, είτε μια παλιότερη που επίσης διεκδικεί να ξανακυβερνήσει, προάγεται ή παραμένει στάσιμη. Αν αξίζει της εμπιστοσύνης.

…και Διαγωγής

Τέλος, και επειδή αναφερθήκαμε σε «σχολικό Έλεγχο», αυτός είχε και το κομμάτι της Διαγωγής. Σημαντικό. Θα μπορούσες να είχες σε όλα άριστα και να απορριφθείς από την κακή Διαγωγή. Διαγωγή στην πολιτική είναι το ύφος και το ήθος. Η τιμιότητα από τη μεριά των στελεχών μιας κυβέρνησης, η εκπλήρωση των προσωπικών τους υποχρεώσεων προς την στην πολιτεία, η αξιοκρατία και η δικαιοσύνη, η απουσία σκανδαλώδους εύνοιας στο περιβάλλον τους, η απουσία – για να το πούμε πιο απλά - όλων αυτών των ονομάτων, πολιτικών που βρέθηκαν σε αρνητική κριτική όλα αυτά τα χρόνια για ενέργειες ή  …παραλήψεις τους. Να μην αναφέρουμε ονόματα, όλοι τα ξέρουν. Μακριά πια από τέτοιους.