Ακούει κανείς;

Προεκλογικά μοιράζονται τα πάντα… Αυτό είναι γνωστό. Στην Ελλάδα ζούμε. Τα κόμματα λένε στον καθένα, αυτό που θέλει να ακούσει. Ας ακούσουμε όμως μία ψύχραιμη φωνή. Ο κεντρικός τραπεζίτης της χώρας, σε συνέντευξή του στην «Ημερησία» στα μέσα της εβδομάδας που πέρασε, κρούει τον κώδωνα του κινδύνου και δηλώνει ότι δεν υπάρχει δημοσιονομικός χώρος για να χωρέσουν όλες οι εξαγγελίες που γίνονται προεκλογικά…

Είναι πολύ σαφής 10 μέρες πριν τις εκλογές, ο Γιάννης Στουρνάρας. Συνιστά προσοχή. Εχουμε -λέει- ακόμη το υψηλότερο χρέος στην Ευρώπη ως ποσοστό του ΑΕΠ. Δεν έχουμε πάρει ακόμη επενδυτική βαθμίδα. Δεν έχουμε πετύχει ακόμη πρωτογενές πλεόνασμα, τέτοιο που να εξασφαλίζουμε τη μακροχρόνια βιωσιμότητα του δημόσιου χρέους. Αλλωστε από το 2024 θα έχουμε υποχρέωση ως χώρα να πετυχαίνουμε πρωτογενές πλεόνασμα ίσο με το 2% του ΑΕΠ …

Αρα απέχουμε ακόμη πολύ από το να είμαστε μία «κανονική» χώρα. Από αυτή την άποψη λοιπόν τα κόμματα, ιδιαίτερα τα κόμματα που πιστεύουν ότι μπορούν να κυβερνήσουν, πρέπει να είναι φειδωλά σε υποσχέσεις. Και όταν τις μοιράζουν να έχουν από δίπλα και τον λογαριασμό: αυτά κοστίζουν τόσο και θα τα βρούμε από κεί και από κει… Ό,τι κάνει δηλαδή κάθε νοικοκύρης στο σπίτι του, όταν προσπαθεί να δεί πώς βγαίνει…

Κι οι πολίτες, οι ψηφοφόροι, ας κρατούν μικρό καλάθι. Γνωρίζουν την ελληνική παθογένεια να μοιράζουν οι πολιτικοί αφειδώς αυτά που δεν υπάρχουν. Εκτός, αν παραμυθιάζονται με τις υποσχέσεις και σκέπτονται ότι μετά στη βάση των υποσχέσεων θα πιέζουν πιο αποτελεσματικά την επόμενη κυβέρνηση, να τηρήσει τα «λόγια» που είπε προεκλογικά.

Πάντως ο Στουρνάρας τα είπε. Και η Τράπεζα της Ελλάδος δεν ανήκει στην κυβέρνηση ή την αντιπολίτευση. Αλλά στην ΕΚΤ, στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα. Ακούει κανείς;