Εκλογές 2023: Επιτέλους ένα «exit pass» για τον κύριο Μητσοτάκη

Η παράλληλη προεκλογική περίοδος για τις εκλογές σε Ελλάδα και Τουρκία δίνει – σε όσους παρακολουθούν τις εξελίξεις – αρκετή τροφή για συγκρίσεις μεταξύ δύο υποτιθέμενα διαφορετικών κόσμων: Του σύγχρονου δυτικού και του οπισθοδρομικού ανατολικού.

Η αλήθεια είναι, πως παρακολουθώντας τον Τούρκο πρόεδρο να ερμηνεύει παράφωνα από τις προεκλογικές πίστες, τραγούδια που εξυμνούν την αφεντιά του, το πόσο καλός είναι και το ότι ο Αλάχ πρέπει να τον προστατεύει, κατανοεί κανείς πως δε μπορεί να κάνει συγκρίσεις.

Ακούγοντας ωστόσο στο ντιμπέιτ τον κ. Μητσοτάκη να κομπάζει για τα δικά του επιτεύγματα τα τελευταία τέσσερα χρόνια, «σερβίροντας» παράλληλα και την… εξαγγελία της παράτασης του «market pass», οι συνειρμοί δυστυχώς έρχονται νομοτελειακά.

Τι ομολόγησε ο απερχόμενος πρωθυπουργός; Πως ξεκάθαρα το μεγαλύτερο πρόβλημα που απειλεί τα θεμέλια της κοινωνίας μας, η ακρίβεια, ήρθε για να μείνει. Τουλάχιστον εάν παραμείνει και ο ίδιος στην εξουσία. Αντί να ζητήσει συγνώμη για την αποτυχία του να προστατέψει την κοινωνία από την πάσης φύσης αισχροκέρδεια, καμάρωνε για την «προστασία» της μέσα από μία σειρά εξοπλιστικών προγραμμάτων, πολλά εκ των οποίων είναι βουτηγμένα στην υπερκοστολογημένη αμαρτία. Λες και ο εχθρός της αποδυνάμωσης του εισοδήματος της συντριπτικής πλειοψηφίας των Ελλήνων είναι λιγότερο θανάσιμος από εκείνον, τον εκτός συνόρων. Ο κ. Μητσοτάκης όμως δε μπορεί ή μάλλον δε θέλει να έρθει αντιμέτωπος με την κερδοσκοπική ελίτ. Και πώς να το κάνει όταν ο ίδιος αποτελεί εξ ιδεολογικού αίματος συγγενής με την ολιγαρχία; Μακιγιάροντας την επικράτηση του νόμου του ισχυρού, ως «κίνητρα για ανάπτυξη». Τόσο απλά, τόσο κυνικά.

Η στροφή λοιπόν στην επιδοματική πολιτική, στα κάθε είδους «pass» ανέχειας, δείχνει πολλά: Δείχνει παραδοχή αποτυχίας, μία κυβέρνηση ανίκανη να βάλει το μαχαίρι στο κόκκαλο των προβλημάτων και ένα κράτος σε βαθιά παρακμή, που ομοιάζει με εκείνα που πολλές φορές χρησιμοποιούμε στο λόγο μας για να παραπέμψουμε στην οπισθοδρόμηση.

Μπορεί ο κ. Μητσοτάκης να μη τραγουδά στις προεκλογικές εξέδρες επιχειρώντας να συνεπάρει συναισθηματικά τους ψηφοφόρους του, μπορεί να μη μοιράζει χρεωκοπημένες λίρες ή δωρεάν φυσικό αέριο όπως ο Τούρκος ομόλογός του, όμως σε κάθε του βήμα ολισθαίνει τον ίδιο και τη χώρα σε έναν κατήφορο που οδηγεί την Ελλάδα σε κοινωνική, θεσμική και οικονομική ένδεια.

Και όσο η 21^η Μαΐου πλησιάζει, καθένας που ζει στην πραγματική κοινωνία και όχι στο παράλληλο σύμπαν του Μαξίμου, κατανοεί πως ούτε το «θα αφήσετε τον πρόεδρό σας για λίγα κρεμμύδια» που ξεδιάντροπα ξεστόμισε ο Ερντογάν στο πεινασμένο πλήθος, θα μπορέσει να σώσει τον «συνεπή και άριστο» με την ολιγαρχία, αλλά αποτυχημένο απέναντι στην κοινωνία, απερχόμενο Έλληνα πρωθυπουργό.

Του Βασίλη Κόκκαλη, βουλευτή Λάρισας του ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία, πρώην υφυπουργού Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων